เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณชานมชงเอง สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม และ เฟซบุ๊ก chanomworld
อุทยานแห่งชาติแม่เมย ตั้งอยู่ในพื้นที่ตำบลแม่อุสุ และตำบลแม่สอง มีพื้นที่ติดต่อกับชายแดนสหภาพพม่าโดยมีแม่น้ำเมยเป็นเส้นแบ่งเขตแดน บรรยากาศโดยรอบสงบร่มรื่นด้วยป่าเขา และมีสถานที่น่าสนใจมากมาย โดยเฉพาะจุดชมทะเลหมอกภายในอุทยานฯ ที่มีอยู่ 3 จุด ได้แก่ จุดชมทะเลหมอกหลังที่ทำการอุทยานฯ มีความสูงประมาณ 1,100 เมตร เป็นจุดที่ชมทะเลหมอกได้กว้างไกลและชมพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก, ม่อนครูบาใสและม่อนพูนสุดา อยู่ห่างกันประมาณ 200 เมตร สามารถชมทะเลหมอกยามเช้าและพระอาทิตย์ตกดิน และม่อนกิ่วลม เป็นจุดที่นักท่องเที่ยวนิยมไปเที่ยวมากที่สุดเพื่อดูพระอาทิตย์ยามเช้าเหนือทะเลหมอก ห่างจากที่ทำการอุทยานฯ ไปทางทิศเหนือประมาณ 14 กิโลเมตร (ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ อุทยานแห่งชาติแม่เมย)
นั่นแน่ ! นักเดินทางผู้หลงใหลความเขียวขจีของขุนเขา หลงรักทะเลหมอกสีขาวโพลนสุดสายตา เริ่มอยากไปสัมผัสสถานที่แห่งนี้แล้วใช่ไหมล่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ตามบันทึกการเดินทางที่มาพร้อมกับภาพถ่ายเจ๋ง ๆ ของ คุณชานมชงเอง สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่ได้ไปเที่ยวแล้วเก็บภาพบรรยากาศสวย ๆ มาฝากกันค่ะ
ให้นึกถึงเรื่องราวทั้งหมดในปีแรกเกี่ยวกับทีนี่ คงไม่ต่างกับปีที่สองมากนัก มันเป็นความรู้สึกร่วมกันที่เคยเกิดขึ้น และยังคงเกิดขึ้นอีกครั้งกับสถานที่แห่งนี้ เหมือนกับในรีวิวฉบับนั้นกับความหมายรวม ๆ ที่เขียนไว้ว่า เราไม่ได้มาที่นี่ทุกวัน ไม่ได้ไปทุกเดือน ไม่ได้ทุกปี หรือบางทีอาจจะไม่ได้มาที่นี่อีกเลยก็ได้ นี่ละมั้งเหตุผลของความเป็นไปได้ ที่กำลังจะทำให้ผมได้เห็นอะไรบางอย่าง ในแบบที่ใครหลายคนจินตนาการไปไม่ถึง
อันซีนทะเลหมอกเมืองไทย :::: ของดีที่คนไทยต้องไปเห็นกัน @ ขุนเขาแม่เมย จังหวัดตาก พฤศจิกายน 2556
ข้อมูลเกี่ยวกับอุทยานแห่งชาติแม่เมย แผนที่และการเดินทาง และอีกหนึ่งพื้นที่ของขุนเขาและทะเลหมอกในแบบฉบับของผม 
ผมคิดตั้งนานว่าเช้าแรกวันเสาร์ที่เราอยากจะใช้ความพยายามเพื่อไปได้เห็นทะเลหมอกคือที่ไหนดี ? มีตัวเลือกให้ไม่มากนัก ระหว่างอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ จังหวัดกำแพงเพชร หรืออุทยานแห่งชาติแม่เมย จังหวัดตาก แต่สุดท้ายเราก็เลือก อช.แม่เมย เพราะอยู่ในเส้นทางหลักของการเดินทางมากกว่า และผมก็คิดถึงมันมากถึงมากที่สุด แต่แผนนี้ผมบอกเพื่อนเลยว่ายาก และเหนื่อยแต่ทำได้ จำได้ว่าปีก่อนที่ไป อช.แม่เมยก็ทำแบบนี้ แต่ปีนั้นเราขับรถมาถึงแค่ที่ตัวเมืองตาก และหาที่พักนอนเอาแรงกันตอน 5 ทุ่มครึ่ง แล้วตื่นแต่ตี 4 ขับรถต่ออีก 300 กิโลเมตร แล้วไปถึงแม่เมยตอนสาย ๆ รู้สึกได้เลยว่าพลาดเรื่องเวลาอย่างมากที่สุด แต่ทริปนั้นเราพักกันอีกคืน ทำให้ได้แก้ตัวทะเลหมอกในเช้าวันรุ่งขึ้นได้อีกวัน มันเป็นทะเลหมอกที่สวยมาก ๆ
สุดท้ายผมกับเพื่อน ๆ ก็มาถึงอุทยานก่อน 6 โมงเช้า มันยังมืดอยู่เลย รู้สึกโล่งใจที่ทำเวลาได้ดีขนาดนี้ หันไปมองเพื่อน ๆ ที่หลับอยู่ในรถ สภาพแต่ละคนดูไม่ได้เลย เหมือนอดหลับอดนอนมาแรมปี เราเลือกที่จะมาดูวิวทะเลหมอกที่เห็นพระอาทิตย์ขึ้นกันก่อน ที่จุดชมวิวม่อนกิ่วลมก่อนเป็นที่แรก
เพื่อนที่ไปด้วยบอกว่าผมบ้าพลังมาก แต่ก็เข้าใจเลยว่าทำไมต้องพยายามขนาดนี้ เพราะถ้าเช้าแรกพลาดที่นี่ อาจจะหมายถึงการมาสายหรือมาไม่ทันการได้เห็นทะเลหมอก ความพยายามของการเดินทางที่ผ่านมาทั้งคืนจบลงทันที และนี่เอง คือ เหตุผลของความหมายที่เคยบอกว่าไหน ๆ ก็ได้ไปแล้ว อยากเห็นวิวที่ดีที่สุด เพราะเราคงไม่ได้ไปทุกวัน ไม่ได้ไปทุกเดือน ไม่ได้ไปทุกปี หรือบางทีก็อาจจะไม่ได้ไปอีกเลยก็ได้
ถ้าจะพูดกันตามตรง ๆ เราแทบจะไม่ค่อยได้เห็นภาพของอุทยานแห่งชาติแม่เมยผ่านสื่อออนไลน์ที่ไหนเท่าไหร่ คงเพราะใครจะไปที่นี่ต้องประมาณว่าตั้งใจไปมาก ๆ มันไม่ใช่ทางผ่าน แม้จะสามารถลัดเลาะไปแม่ฮ่องสอนได้ก็ตาม วัดระยะทางจากกรุงเทพฯ ไปถึงก็ราว ๆ เกือบ 700 กิโลเมตร อารมณ์ขับรถไปเชียงใหม่เลย...ช่วงถนนจากตัวเมืองตากเข้าสู่แม่สอดเต็มไปด้วยภูเขา เส้นทางลัดเลาะผ่านช่องเขา คดโค้งแต่ก็ยังทำเวลาได้ดี จากแม่สอดวิ่งตรงเข้าสู่ อ.ท่าสองยาง ช่วงนี้ยาวไกลมาก ไกลมากกกกกกกกก แบบขับลืมเลยว่าถึงไหนแล้ว ราว ๆ 2 ชั่วโมงกว่า ๆ ถนนเส้นนี้ขับรถง่าย ทำความเร็วได้ดีพอสมควรเลย มีด่านตรวจของทหารตั้งอยู่หลายสิบจุด คงเพราะป้องกันการลักลอบคนเข้าเมือง หรือในเรื่องของยาเสพติดนั่นเอง
แน่นอนไม่มีอะไรที่ได้มาง่าย ๆ และก็ไม่มีอะไรให้ต้องรู้สึกเหนื่อยไปมากกว่านี้ เพราะนี่คือรางวัลจาก อช.แม่เมย รางวัลสำหรับคนอยากได้ รางวัลสำหรับคนอยากเห็น และรางวัลสำหรับความพยายามของทุก ๆ อย่าง กับบรรยากาศที่สวยที่สุดของขุนเขาและทะเลหมอกในปีนั้น ที่กำลังจะส่งต่อมาถึงปีนี้ กับแสงสีของธรรมชาติในฤดูหนาว ที่ครั้งหนึ่งผมก็ไม่ค่อยเชื่อเวลาดูภาพของใคร ๆ ว่าจะมีสีแบบนั้นจริง ๆ หรือ แต่พอได้เห็นเช้านี้ผมเข้าใจทันที !!!!
เข้าใจเลยว่าภาพแห่งความฝันกับภาพของความเป็นจริงมันแทบจะไม่ต่างกันเลย ไม่ว่าจะหลับไปกี่รอบ ๆ หรือจะตื่นมากี่ตื่น มันก็เหมือนกันไปหมด เหมือนกับการได้ดูหนังที่กำลังฉายซ้ำอีกรอบ มันอาจจะเป็นหนังที่ดูบ้าบิ่นไปบ้าง ดูถึกไปบ้าง ดูเหนื่อยไปบ้าง แต่ผมก็เลือกที่จะเต็มที่กับมัน อยากเห็นวิวที่ดีที่สุด อยากรู้ว่าบรรยากาศที่ดีที่สุดมันเป็นแบบไหน ? อยากรู้ว่าความคิดถึงที่ผมเคยบอกว่าคิดถึง มันจะยังเป็นความรู้สึกแบบนั้นอยู่หรือเปล่า ? นี่ละมั้งเหตุผลที่ผมต้องรีบมาให้ทันเช้ามืดในวันนี้...เพื่อมาดูหนังซ้ำ ๆ ที่จุดชมวิวม่อนกิ่วลม
จากจุดชมวิวม่อนกิ่วลมขับรถย้อนกลับลงมาราว ๆ 5 กิโลเมตร ก็จะเจออีกหนึ่งจุดชมวิวตรงนี้เรียกว่า ม่อนพูนสุดา ชื่อม่อนนี้ตั้งขึ้นตามชื่อของนักถ่ายภาพชั้นครูของเมืองไทย คือ อาจารย์พูน เกษจำรัส และภรรยาของท่านชื่อ สุดา เพื่อเป็นเกียรติแด่อาจารย์พูน ในฐานะที่เป็นผู้เดินทางมาถ่ายภาพบนม่อนนี้เป็นคนแรก ตรงนี้ชมทะเลหมอกยามเช้าและชมพระอาทิตย์ตกดินได้ ห่างจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติแม่เมย ประมาณ 7 กิโลเมตร+200 เมตร
ป.ล. จุดชมวิวตรงนี้อยู่ห่างจากจุดชมวิวครูบาใส 200 เมตร
ผมยังคงทำแบบเดิมเหมือนเมื่อปีนั้น คือ เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของทะเลหมอกไปเรื่อย ๆ การได้เห็นทะเลหมอกในมุมมองที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะยืนอยู่ตรงไหนก็ตาม มันทำให้ผมสนุกมาก มากพอที่จะทำให้ผมรู้สึกอยู่นิ่งไม่ได้ จะต้องไปดูมุมตรงนั้น หรือจะต้องดูมุมนี้ นี่แหละภาพตัวผมตอนที่อยู่ที่นั่น
จากจุดชมวิวม่อนพูนสุดาลงมา 200 เมตร ก็จะได้เห็นอีกจุดชมวิวที่หนึ่งซึ่งสวยและอลังการมาก ๆ มันคือ จุดชมวิวม่อนครูบาใส อยู่ใกล้ ๆ กับม่อนพูนสุดา ห่างกันประมาณ 200 เมตร สามารถชมทะเลหมอกยามเช้าและชมพระอาทิตย์ตกดินได้ ห่างจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติแม่เมย ประมาณ 7 กิโลเมตร
และพอมาถึงจุดชมวิวตรงนี้ ผมบอกกับเพื่อนว่าเราจะใช้เวลาอยู่ที่นี่ให้นานที่สุดเท่าที่ทะเลหมอกจะอยู่ให้เราเห็น เช้าวันนี้เป็นเช้าที่มุมมองผมทำงานได้มาก ถึงมากที่สุด ทั้งที่เมื่อเช้าตอนตี 4 ผมยังกังวลกับความคาดหวังว่าถ้าเช้านี้ไม่มีอะไรให้ได้เห็นในแบบที่ผมอยากเห็น วันอาจจะไม่ใช่ เวลาอาจจะไม่ดี และโอกาสอาจจะไม่มา ผมจะรู้สึกแบบไหน ?? ความพยายามในการขับรถข้ามคืนเพื่อให้ทันที่จะได้มาเห็นความยิ่งใหญ่ของมัน
ความยิ่งใหญ่ที่มาจากทุก ๆ อย่าง ที่ผมเรียกมันว่าแรงบันดาลใจ กับทุก ๆ อย่างที่เรียกว่าความพยายาม ผมยังจำได้เลยก่อนที่จะค่อย ๆ ขับรถขึ้นอุทยานฯ ในตอนตี 5 เมื่อเช้านี้ ผมขับผ่านกลุ่มหมอกที่บังจนมองไม่เห็นทาง ผมบอกกับเพื่อนว่าโอกาสเปิดแล้ว ถ้าข้างล่างหมอกฟุ้งขนาดนี้ ในจุดที่สูงกว่าเราจะมองเห็นทะเลหมอกได้แน่ ๆ
ภูเขาที่ผมเรียกได้เต็มปากว่าภูเขา ทะเลหมอกที่ผมเรียกได้หมดใจว่าทะเลหมอก และอีกหลาย ๆ อย่างที่บอกได้ไม่หมดของธรรมชาติ ณ ที่แห่งนี้ที่จัดเต็ม จัดครบทุก ๆ บรรยากาศให้กับผมในเช้านี้ นี่ละมั้งอันซีนขนาดแท้ ของดีบ้านเรา
ผมไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดแบบไหน ว่าสถานที่แห่งนี้มีอะไรในแบบที่ใคร ๆ นึกไม่ถึง มันเป็นสถานที่แห่งความรู้สึกมากมาย จนมองข้ามคำว่ามันสวยไปได้เลย เหมือนกับหลายอย่างที่ดูเป็นไปไม่ได้ แต่สำหรับผม มันเป็นไปได้^^ และมันก็อยู่ที่นี่ด้วย
♪♪……Cause when I needed a place to hang my heart. You were there to wear it from the start ♪♪..... And with every breath of me. You\'ll be the only light I see.......เมื่อฉันต้องการที่พักใจ คุณก็อยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรก ♪♪ ในทุกลมหายใจของฉัน เธอจะเป็นแสงเดียวที่ฉันจะมองเห็น....
มันเป็นหนึ่งเพลงรัก เป็นเพลงที่ฟังกี่รอบก็ยังใช่ และก็ใช่สำหรับที่นี่เรื่อย ๆ เมื่อฉันต้องการที่พักใจ คุณก็อยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรก ในทุก ๆ ลมหายใจของฉัน เธอจะเป็นแสงเดียวที่ฉันจะมองเห็น เพลงนั้นแปลเป็นภาษาไทยได้แบบนี้ จะให้แปลกี่ทีมันก็ยังเป็นความหมายที่บอกถึงสถานที่แห่งนี้...อุทยานแห่งชาติแม่เมย
ไม่มีคำว่าเหมือน และก็ไม่มีคำว่าแตกต่าง เพราะมันคือแบบฉบับในแบบที่เราจะได้สัมผัสด้วยตัวของเราเอง ไม่ว่าจะเป็นภูเขาของที่นี่ ต้นไม้ของที่นี่ ทะเลหมอกของที่นี่ และอะไรอีกมากมายที่ผมหรือใครหลาย ๆ คนจะได้เก็บบางสิ่งจากที่นี่กลับบ้านไป
หนึ่งในนั้นอาจจะเป็นมุมมองของภาพที่เราเอากลับมา หรือจะเป็นความอร่อยของขนมปังไส้สังขยาในเช้านั้น แต่ก็ชักไม่แน่ใจ เพราะบางทีมันอาจจะหมายถึงความรู้สึกตอนที่ถูกปลุกให้ตื่นนอนตอนตี 4 ทั้งที่ได้นอนแค่ 3 ชั่วโมง
นี่ละมั้งอุทยานแห่งชาติแม่เมยในมุมมองและความทรงจำของผม มุมมองของชีวิตในแบบที่เราเคยผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางที่บอกถึงเรื่องราวอะไรมากมาย ไม่ว่ามันจะบอกถึงความรู้สึกที่ดี หรือบอกถึงความรู้สึกที่ไม่ดีก็ได้
และแน่นอนที่สุด...เส้นทางของถนนสายนี้ คือ เส้นทางที่บอกว่าผมได้เห็นอะไร ได้ไปกับใคร และได้ถ่ายภาพนี้มาได้ยังไง เมื่อไหร่ และตอนนั้นรู้สึกยังไง ?
แล้วตอนนี้ผมกำลังจะจบรีวิวฉบับนี้ ผมก็นึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาทันที แบบนี้จะเรียกว่าความคิดถึงได้ไหม ?
ถ้ามันคือความคิดถึง ผมจะนึกถึงมันไหม ? ทั้งที่มันผ่านมาไม่กี่เดือนเอง แต่ทำไมถึงรู้สึกผ่านมานานขนาดนี้ และถ้าเป็นความคิดถึงที่กำลังรออยู่ในอีก 5 ปี 10 ปี หรืออีก 30 ปีข้างหน้า มันจะเป็นความคิดถึงแบบไหน ? มันจะทำให้เรามีความสุขไหม ? และเมื่อเราได้คิดถึงวันที่เคยผ่านเข้ามา กับวันข้างหน้าที่ยังมาไม่ถึง มันก็เลยทำให้ช่วงที่ผ่านมา เป็นเวลาของการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เป็นไปได้ ให้กลายเป็นสิ่งที่เป็นไปได้
เริ่มต้นกับทุกสิ่งทุกอย่างกับสิ่งที่ผมรัก อยากรู้ว่าแรงบันดาลใจของผมไปได้แค่ไหนกับสิ่งที่ผมรู้สึกดี...อยากรู้ว่าช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิตเป็นอย่างไร และดีแค่ไหน ? อยากอยู่ในช่วงเวลาที่ดีที่สุด เพราะช่วงเวลาที่ดีไม่ได้มีทุกวัน ช่วงเวลาที่ดีที่สุดไม่ได้มีทุกเดือน หรือาจจะไม่ได้มีทุกปี แล้วบางทีอาจจะไม่มีอีกเลยก็ได้ ไม่มีใครรู้ !!!! แต่ผมรู้...ผมรู้และผมรู้ดีว่าผมจะคิดถึงมันไม่ว่าตอนนี้หรือตอนนั้น ช่วงเวลาที่ดีที่สุดกับทุก ๆ อย่างที่เคยผ่านมา
และช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่เคยผ่านมา อาจจะหมายถึงทุก ๆ อย่างที่บอกถึงแรงบันดาลใจที่เรายังคงต้องพึ่งพามันและใช้มันเสมอ หรือจะเป็นความพยายาม ความท้าทาย ความสนุก ความรัก ความตื่นเต้น ความสุข ความประทับใจ หรืออะไรอีกมากมายที่นึกไม่ออกในตอนนี้ ในแบบฉบับที่เริ่มต้นจากการทำสิ่งที่เป็นไปได้ และให้จบด้วยความเป็นไปได้อีกครั้ง และอีกครั้ง กับความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้น
ในแบบที่ไม่มีคำที่เขียนว่าเหมือน และก็ไม่มีคำว่าแตกต่าง เพราะมันคือแบบฉบับในแบบที่เราได้สัมผัสด้วยตัวของเราเอง ไม่ว่าจะเป็นภูเขาของที่นี่ ต้นไม้ของที่นี่ หรือทะเลหมอกของที่นี่ และอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง ที่ผมหรือใคร ๆ จะได้เก็บบางสิ่งจากที่นี่กลับบ้านไป พร้อม ๆ กับความภาคภูมิใจที่เกิดขึ้นกับที่แห่งนี้ สถานที่ที่อันซีนของบ้านเรา เมืองเรา ประเทศของเรา
อุทยานแห่งชาติแม่เมย @ จังหวัดตาก...อันซีนทะเลหมอกเมืองไทย
แล้วพบกันใหม่https://www.facebook.com/chanomworld
สวัสดีครับhttps://www.facebook.com/chanomworld
ขอแนบรีวิวปีก่อนนะครับ พ.ย. 2012 กับแม่เมยปีแรกนะคับhttp://pantip.com/topic/30157775
