ย่ำ 3 เมืองแดนมังกร ท่องดินแดนเทพนิยาย (ไทยรัฐ)
ในช่วงที่เมืองไทยวุ่นวายกับการแข่งขันกีฬาสารพัดสีชิงอำนาจ เราแอบหลบไปท่องแดนมังกร เพื่อสำรวจดูว่าในเส้นทางท่องเที่ยวยอดฮิตเส้นนี้มีอะไรแปลกใหม่ไปบ้าง ออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิ ในช่วงเที่ยง ๆ เพียงอึดใจเดียวก็มาถึงสนามบินเช็คแล็บก๊ก บนเกาะฮ่องกง จากนั้นต่อไฟลท์ไปปักกิ่ง ถึงสนามบินปักกิ่งแห่งใหม่ในช่วงค่ำ ๆ สนามบินแห่งนี้ทันสมัยใหญ่โตโอ่อ่า สมเป็นหน้าตาแห่งมหาอำนาจแดนตะวันออก
ปักกิ่ง นครหลวงแผ่นดินมังกร มีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญๆที่ห้ามพลาดคือ จัตุรัสเทียนอันเหมิน จัตุรัสที่ใหญ่ที่สุดในโลก สัญลักษณ์ของประเทศจีนยุคใหม่ สถานที่จัดงานพิธีเฉลิมฉลองเนื่องในโอกาสพิเศษต่าง ๆ ที่นี่มีคนนับแสนมาเยือนในแต่ละวัน อีกแห่งที่อยู่ใกล้กันคือ กู้กง หรือ พระราชวังต้องห้าม จักรพรรดิจีน 24 พระองค์ ในสมัยราชวงศ์หมิงและชิงเคยประทับที่นี่ กู้กง มีพื้นที่ถึง 720,000 ตารางเมตร หลายคนที่เคยเห็นแต่ในหนังจีน พอมาเห็นสถานที่จริง ต่างตะลึงในความยิ่งใหญ่อลังการกันจนตาค้าง
สถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์อีกแห่งที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนักคือ หอบูชาเทียนถาน สร้างขึ้นในปี ค.ศ.1420 ช่วงเวลาเดียวกับ กู้กง เป็นสถานที่ประกอบพิธีบวงสรวงเทพยดาฟ้าดินของจักรพรรดิ เพื่อขอพรให้คุ้มครองประชาราษฎร์และให้พืชผล จากนั้นนั่งรถออกจากตัวเมืองปักกิ่งไปพักใหญ่ก็จะถึง กำแพงเมืองจีน 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคกลาง สร้างขึ้นด้วยแรงงานชาวจีนนับหมื่นคน มีความยาวกว่า 6,350 กม. สร้างขึ้นครั้งแรกเมื่อราว 2,000 ปีก่อน โดยฮ่องเต้ของเมืองต่าง ๆ แต่เมื่อจักรพรรดิจิ๋นซี ผู้รวบรวมประเทศจีนให้เป็นปึกแผ่นได้ปกครองแผ่นดิน จึงสั่งให้เชื่อมกำแพงเมืองต่าง ๆ เข้าด้วยกัน ตัวกำแพงสูง 7 เมตร กว้าง 6 เมตร ว่ากันว่าถ้านำวัสดุที่ใช้ก่อสร้างกำแพงแห่งนี้มาสร้างกำแพงที่มีความหนา 1 เมตร สูง 5 เมตร จะได้กำแพงที่มีความยาวรอบโลก
ในนครปักกิ่ง ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอีกหลายแห่ง อาทิ ถนนเทพเจ้า ถนนที่มีความยาวราว 7 กม. เป็นเส้นทางไปสู่สุสาน 13 กษัตริย์ของราชวงศ์หมิง สองข้างถนนจะมีรูปแกะสลักหินเป็นเทพเจ้าและสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ รวมถึงสถาปัตยกรรมจีนและทิวทัศน์ที่งดงาม เจดีย์ขาว (ไป๋ถ่าซื่อ) ตั้งอยู่ที่วัดเมี่ยวอินจื้อ ตรงประตูผูเฉินเหมิน สร้างสมัยราชวงศ์หยวน ตามแบบศาสนาพุทธนิกายลามะ ว่ากันว่าที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มาก ขออะไรได้อย่างนั้น สนามกีฬาโอลิมปิก 2008 (เบิร์ดเนสต์ หรือสนามรังนก) ซึ่งใช้ในพิธีเปิดการแข่งขัน Olympic 2008 ปักกิ่งเกมส์ มีความจุถึง 91,000 ที่นั่ง
ใครกลัวว่ามาเมืองจีนจะอดท่องราตรี ขอให้คิดใหม่ เพราะยามค่ำคืนที่ The Place หรือ ซื่อ เม่า เทียน เจีย คนไทยรู้จักในนาม "ลาสเวกัสน้อย" ตั้งอยู่บนถนนตงต้าเฉียวลู่ ถือเป็นศูนย์กลางช็อปปิ้งที่คึกคักและใหญ่ที่สุดในเอเชีย ที่นี่มีสินค้าแบรนด์เนมหลายยี่ห้อให้เลือกเสียสตางค์ แค่ได้มาชมท้องฟ้ายักษ์ ซึ่งมีเพดานจอ LCD ขนาด 6,000 ตารางเมตร ที่มีแห่งเดียวในโลกก็คุ้มค่าแล้ว ส่วนใครที่ยังไม่หมดแรง ไปเดินเล่นต่อได้ที่ ถนนคนเดินหวังฝูจิ่ง มีของกินของใช้ราคาถูกมากมายให้เลือกซื้อหา หรือใครอยากชมโชว์อาหมวยสวย ๆ ต้องไปดู ปักกิ่งไนท์โชว์ ขอกระซิบนิดว่าโชว์นี้หนุ่ม ๆ ห้ามพลาด
หลังย่ำปักกิ่ง 2 วัน เราบินย้อนกลับสู่ ฮ่องกง อีกครั้ง ฮ่องกง ยังถือเป็นเมืองยอดฮิตของทัวริสต์ไทยทุกยุคทุกสมัย สถานที่แรกที่ทัวร์ไทยมักแวะไปเยือนคือ Repulse Bay ที่นี่มีวัดประดิษฐานเจ้าแม่กวนอิมองค์ใหญ่ เล่าลือกันว่าท่านศักดิ์สิทธิ์มาก นักท่องเที่ยวแห่มากราบไหว้กันไม่ขาดสาย เรามีเวลาอยู่ฮ่องกงแค่คืนเดียว ไหน ๆ มาเยือนแดนสวรรค์สินค้าแบรนด์เนมทั้งที่ คืนนี้ขอไปเดินสำรวจย่านธุรกิจการค้าชื่อดัง จิมซาจุ่ย ที่นักช็อปไทยต่างรู้จักกันดีดีกว่า ถนนสายนี้ยังคงคึกคัก มีของกินของใช้ให้เลือกซื้อหา จนหลายคนกระเป๋าฉีกไปตาม ๆ กัน
รุ่งเช้าเราขึ้นรถโค้ชปรับอากาศเดินทางสู่เขตปกครองพิเศษ เสิ่นเจิ้น เพื่อไปเที่ยวชมสถานที่ท่องเที่ยวแห่งใหม่ที่ใหญ่โอฬารตระการตา นั่นคือ OCT East แหล่งพักผ่อนตากอากาศขนาดใหญ่ ที่ใช้เงินลงทุนมหาศาลหลายพันล้านหยวน เป็นความร่วมมือระหว่างรัฐบาลและเอกชนจีน ที่นี่มีพื้นที่กว้างขวางกว่า 9 ตารางกิโลเมตร กินเนื้อที่ภูเขานับสิบลูก ว่ากันว่าใหญ่กว่าดิสนีย์แลนด์ และเนเวอร์แลนด์รวมกันเสียอีก
การเดินทางใน OCT East มีหลายรสชาติ ทั้งนั่งกระเช้าขึ้นภูเขา นั่งโมโนเรล รถไฟ และเรือ ได้มาเยือนที่นี่จะรู้สึกเหมือนหลุดเข้ามาในแดนมหัศจรรย์ เพราะมีพร้อมทั้งเครื่องเล่นใหม่ ๆ ในสวนสนุก การแสดงโชว์สุดอลังการ บ้านพักตากอากาศสุดหรู และร้านค้าร้านอาหารสไตล์ยุโรป ปลูกสร้างอยู่ท่ามกลางสวนไม้ดอกหลากสีสัน รายล้อมด้วยภูเขาและทะเลสาบที่งดงามดุจดินแดนในเทพนิยาย พื้นที่ทุกตารางนิ้วได้รับการออกแบอย่างประณีตลงตัวและน่าทึ่ง เชื่อแล้วว่ารัฐบาลจีนเนรมิตได้ทุกอย่าง
เสิ่นเจิ้น ยังได้ชื่อว่าเป็น เมืองหลวงแห่งสินค้าก๊อบปี้ โดยเฉพาะที่ย่าน ตงเหมิน มีของเลียนแบบให้เลือกจุใจ สินค้าที่นี่มีทุกอย่าง ยกเว้น...ของแท้ แหล่งช็อปปิ้งงานฝีมือแบบจีน ๆ อีกแห่งคือที่ ห้างหลอวู่ ขาช็อปไทยมักจะเรียกกันว่า "มาบุญครองเสิ่น- เจิ้น" สินค้าส่วนใหญ่ทำได้เนียนจนแทบแยกไม่ออก แต่สินค้าบางอย่างก็ใช้ได้ดีทีเดียว โดยเฉพาะนาฬิกาและเครื่องไฟฟ้า ขอย้ำ...มันใช้ได้ดี (แค่) ทีเดียว
มาเยือนเมืองจีนครั้งนี้เห็นได้ชัดว่า พญามังกรผู้หลับใหลมาหลายทศวรรษ ได้พลิกตัวตื่นขึ้นแล้ว และพร้อมจะทะยานไปข้างหน้าชนิดที่ใครก็รั้งไม่อยู่ ทำให้ ฉุกคิดถึงคำพูดของ "เติ้ง เสี่ยว ผิง" อดีตผู้นำที่ยิ่งใหญ่ แดนค้อนเคียว ที่เคยเปรียบเปรยไว้ว่า "แมวขาวหรือดำ ไม่สำคัญ ขอให้มันจับหนูได้เป็นพอ" ยิ่งทำให้สะท้อนใจว่า แล้วบ้านเราจะมามัวห่ำหั่นเลือกข้างเลือกสีกันทำไม แต่ถ้าจำเป็นต้องเลือกจริงๆ จะขอไม่เลือกสีหน้าโง่ ๆ ของใครบางคน ที่แกล้งไม่รู้ว่าอะไรคือสองมาตรฐาน ต้นเหตุแห่งความวุ่นวายในทุกวันนี้จะดีกว่า
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
