ไปทำอะไรที่นครศรีธรรมราช ? คำถามที่ใครหลายคนอาจจะสงสัยว่าที่นี่มีอะไรน่าสนใจบ้าง จริง ๆ แล้วดินแดนแห่งนี้มีอะไรให้เราได้ไปค้นหามากมาย โดยเฉพาะวัฒนธรรมและธรรมชาติของเมืองคอนแห่งนี้ก็โดดเด่นไม่แพ้จังหวัดไหน ๆ ในเมืองไทย วันนี้เราจะพาคุณกระโดดขึ้นรถไฟตาม คุณสมาชิกหมายเลข 1670348 สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ไปเที่ยวจังหวัดนครศรีธรรมราชกันค่ะ เป็นทริปชิล ๆ ง่าย ๆ เดินทางด้วยรถไฟอย่างเนิบช้าเพื่อไปเที่ยวในตัวเมือง และไปสูดอากาศบริสุทธิ์กันที่หมู่บ้านคีรีวง อำเภอลานสกา ซึ่งเป็นหนึ่งในหมู่บ้านที่ได้ชื่อว่ามีอากาศบริสุทธิ์ที่สุดในประเทศไทย ทริปนี้จะฟินแค่ไหน...ตามพวกเขาไปกันเลยค่ะ
ไปคุยกันได้ที่ เฟซบุ๊ก zgame.pansuk และ เฟซบุ๊ก zgamephoto
สวัสดี นี่เป็นกระทู้แรกของเราที่ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นกระทู้แรก เพราะกระทู้แรกมันเขียนไม่เสร็จมันเลยอดเป็นกระทู้แรก เออช่างมันเถอะเนอะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า เราชื่อซีเกมส์ เพื่อนชอบเรียกซีกวย เราจะขึ้นปีสอง ช่วงปิดเทอมไม่ได้ไปเที่ยวเลย นัดเพื่อนเพื่อนก็ไม่ว่างเราเสียใจ ชีวิตแสนจะเปลี่ยวหัวใจยิ่งนัก จนเพื่อนเราทักมาบอกว่า "มาหาดิ เดี๋ยวพาเที่ยวนคร" ไปคนเดียวเหรอ ไปรถไฟเหรอ มันน่ากลัวนะ แต่ไม่มีอะไรเอาชนะความเปลี่ยวของซีเกมส์ได้
ทริปด่วนทริปไฟไหม้ เก็บกระเป๋า ไปซื้อตั๋วโดดขึ้นรถไฟไปนครเลยจ้า ชั้น 3 จ้า งบน้อยงบประหยัด เพื่อนบอกว่า "ถ้าผ่านรถไฟชั้นสามไปได้ เมิงจะเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง" ขอโทษนะแก เราสวยและแข็งเแกร่งมาก
ขึ้นรถไฟปุ๊บรู้สึกตื่นเต้นปั๊บ เราเข้ามาถ่ายรูปชิล ๆ แม้ว่าเวลานั่งไปแล้วจะรู้สึกว่าเบาะนั่งมันช่างแข็งยิ่งนัก ยังชีวิตบนรถไฟมีมากกว่านั้น เราขึ้นรถไฟตอน 17.35 น. รถออกประมาณ 17.50 น. บนรถไฟมีข้าวขายด้วยแก 40 บาท อร่อยดีเผ็ดไปหน่อย
ตอนแรกรถโล่งมาก รู้สึกเหงา ๆ นิดหนึ่ง แต่พอถึงสถานีศาลายา มีสองพี่น้องแสนน่ารักมานั่งด้วย ชีวิตก็ครื้นเครงตั้งแต่นั้น พี่เค้าเอาส้มตำมากินจ้า ดูมีความสุขกันมาก
แอบถ่ายไว้แค่รูปเดียวนอกนั้นคือคุยกันตลอดเลย พี่เค้าจะไปลงที่สุราษฎร์ธานี สถานีไชยา ระหว่างทางพี่ชวนคุยชวนกินตลอดเลย ชอบ ๆๆ
"ผ่านมาต้องกินนะ ก๋วยเตี๋ยวราชบุรี" ซีเกมส์จัดมาเลยจ้าหนึ่งกล่อง 20 บาท ปกติ 10 บาท ครั้งนี้พลาด ๆๆ เปิดกล่องมาสภาพมันดูไม่น่ากินเลยอะ ดูสีจืดชืดมากมาย แต่พอได้กินแล้วแบบ...มันสุดยอด ฟินเว่อร์ อร่อย เส้นนุ่ม ๆ รสชาติจะออกหวานนิด ๆ ชอบ ๆๆๆ หลังจากนั้นกินโน่นนี่นั่นแต่ลืมถ่าย เม้าท์มอยเรื่องเรียนเรื่องทั่วไปตลอด หลังจากผ่านเข้าประจวบฯ คนจะขึ้นรถไฟเยอะมาก เรียกว่าเต็มทุกที่ ส่วนมากจะเป็นชาวแรงงานที่จะลงไปทำงานเก็บผลไม้ที่ภาคใต้ แอบกลัวเหมือนกัน แต่ดีใจที่ได้พี่ 2 คน มานั่งด้วยก่อน บนรถไฟหนาวมาก ซีเกมส์ผู้ไม่เคยขึ้นรถไฟไปไหนไกล ๆ ไปตัวเปล่าจ้า นั่งหนาวไป พี่เค้าเอาตุ๊กตามาให้กอด ค่อยหายหนาวมานิดหนึ่ง อากาศไม่เหมือนลงใต้เลย นึกว่าขึ้นเหนือ
นั่งรถไฟมา 1 คืน มาถึงไชยาประมาณเกือบ 7 โมงเช้า พี่บอกรถไฟช้าไปมาก แล้วพวกเราก็ต้องโบกมือลา บ๊ายบายกัน ก่อนไปพี่ก็แนะนำของกินมากมายบนรถไฟว่าห้ามพลาด จัดไปข้าวเหนียวไก่ทอดของเด็ด ไก่ 20 บาท ข้าวเหนียว 10 บาท
เนื้อเน้น ๆ เลย อร่อยมาก ที่ข้าวเหนียวจะมีกระเทียมทอดใส่มาด้วยอร่อย หอมดี
ต่อไปคือซาลาเปา ลูกละ 10 บาท ไส้หมู อร่อยเว่อร์ ไส้ฉ่ำแบบ จัดเต็มมาก
รู้สึกพลาดที่ซื้อมาลูกเดียว เราเจอป้าที่ขายซาลาเปาที่สถานีนั้นที่เดียว นอกนั้นไม่มีอีกแล้ว เสียดายมาก กินเสร็จก็มานั่งรับบรรยากาศยามเช้าบนรถไฟ สดชื่นแม้จะไม่ได้อาบน้ำ
เช้า ๆ แบบเหงา ๆ
นั่งมาเรื่อย ๆ จนรู้สึกว่ามันช่างเนิ่นนาน ตอนนี้ประมาณ 10 โมง เรายังไม่ถึงนครศรีธรรมราชเลย เราเมื่อยมาก แต่ตอนนี้ถึงโคกครามแล้ว สถานีต่อไปเราจะถึงแล้ว เย่ ๆ
บรรยากาศบนรถไฟตอนนั้นคนน้อยลงมาก เหลือไม่กี่คนที่จะมาถึงปลายทางที่นครศรีธรรมราช สงบเหมาะแก่การนอนหลับ และแล้วเราก็มาถึงนครศรีธรรมราช เมืองคอนที่รัก ซีเกมส์มาเยือนแล้วนะคะ ถึงประมาณ 11.00 น.
มาถึงเมืองคอนก็นัดเจอเพื่อนเลย
สวัสดี เพื่อนเราชื่อไลล่านะ นางสวยมาก ๆ เลย นางงามสุด ๆ กิกิ
หลังจากเจอกันอย่างแรกก็ไปที่พัก เราพักที่บ้านไลล่า พ่อแม่ไลล่าใจดีมาก เทคแคร์อย่างดี หลังจากอาบน้ำเสร็จประมาณเที่ยงก็เริ่มหิว ออกไปหาที่เที่ยวและหาอะไรกินกันดีกว่า
ก่อนไปหาอะไรกินนางพาเรามาเดินเล่นแถวหน้าบ้านนาง เป็นสี่แยกท่าวัง เราเดินถ่ายรูปอย่างสบายใจ เพราตอนนั้นไม่มีแดดอากาศดี เย็นสบาย
นางสวย เราต้องยอมนาง
หนีมานครศรีธรรมราชยังไม่พ้นรถติดสินะ
หลังจากนี้เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า
เรามาหาอะไรกินกันที่ร้านโกปี๊ หน้าร้านโกปี๊จะมีมังคุดคัดขาย ตอนแรกงงว่ามันคืออะไร น้าคนขายบอกว่ามันคือมังคุดที่อ่อนยังไม่สุกเอามาปอกแล้วแช่น้ำเกลือเสียบไม้ขาย ซีเกมส์ไม่อยากพลาด จัดมา 1 ไม้ 20 บาท รถชาติหวานมีเค็มนิด ๆ อร่อย กรอบมาก
เข้าร้านโกปี๊เราสั่งบักกุ๊ดเต๋ ได้ข่าวของที่นี่เค้าอร่อย สำหรับ 2 คน พร้อมข้าว ที่นี่เป็นร้านน้ำชาเวลานั่งจะมีชาให้เรานั่งจิบตลอด หรือจะสั่งน้ำแยกก็ได้ เราสั่งชาฉ่ำเย็น สั่งไปเพราะชื่อแปลก ถามพนักงานพี่เค้าบอกว่ามันคือชา+กาแฟแบบเข้มข้น ก็อร่อยไปอีกแบบ
หลังจากกินเสร็จเราก็ไปไหว้พระธาตุกัน ที่วัดพระธาตุวรมหาวิหาร
น่าเสียดายที่เป็นช่วงปรับปรุง เราเลยอดขึ้นไปเดินบนฐานพระธาตุเลย ไปถึงก็ไปไหว้พระธาตุสักหน่อย ที่วัดเงียบมาก อาจเป็นเพราะเป็นวันธรรมดาทำให้คนไม่เยอะ สงบมาก
ไหว้พระรอบฐานพระธาตุกันดีกว่า
ไหว้พระแล้วลองมาถูฆ้องกันสักหน่อย ถ้าถูแล้วดังจะมีชื่อเสียงดังกังวาน แต่เราถูกันจนมือด้านยังไม่ดังเลย มีเด็ก ม.ปลาย มาถูดังมาก...เราเสียใจ
จากนั้นก็เดินไปไหว้พระ และชมความงามแสนสงบในวัดต่อกันแบบชิค ๆ ชิล ๆ
จากนั้นเราไปไหว้เจ้าเมืองนครนครศรีธรรมราชกัน ท่านถูกย้ายไปอยู่บริเวณข้าง ๆ วัดเกือบด้านหลังเลย ลึกลับมาก พอเดินไปถึงจะเจอคุณลุงที่จะคอยแนะนำประวัติและวิธีการไหว้ขอพรที่ถูกต้อง ธูป เทียน และดอกไม้พร้อมเลย คุณลุงใจดี ไม่ได้มาแบบบังคับว่าเราต้องจ่ายหรือซื้อ ให้เค้าตามศรัทธาเลย แต่เราลืมถ่ายรูปมา ยืนคุยกับลุงเพลินเลย
หลังจากไหว้พระเดินเล่นในวัดเสร็จ ก็หิวอีกแล้วเลยออกมาหาของหวานเข้าท้องสักหน่อย เรามากินกันที่นี่...หอมหวาน
บรรยากาศตอนเย็นคนเยอะมาก ส่วนมากเป็นเด็กนักเรียนมานั่งพูดคุย จีบกันหวาน ๆ สมชื่อ ซึ่งเรามานั่งเปลี่ยวกินหวานเย็นหวาน ๆ ชื่นใจตามประสาคนโสด
หลังจากนั้นเราก็กลับไปพักกาย พักใจที่บ้านไลล่า จากที่เห็นเด็ก ๆ จีบกันมันช่างปวดหัวใจ ความจริงเราง่วงนอนน่ะ ให้เรานอนเถอะ
หลังจากนอนไป 2 ชม. ตื่นขึ้นมาพร้อมความหิวอีกรอบ แม่ไลล่าบอกว่าวันนี้มีตลาดท่าเรียนนะ ไปเดินกันไหม แม่จะฝากซื้อปลาทูให้แมว เราตอบอย่างไม่คิดว่าไป ! ตลาดคนเยอะดี ส่วนมากเป็นคนพื้นที่ ไม่สิทั้งหมดเป็นคนพื้นที่ เวลาเราเดินไปมีแต่คนมองจ้า เราไม่เข้าใจเราทำอะไรผิด ถามเพื่อนว่าเค้ามองเราทำไม เพื่อนบอกว่าหน้าไม่เหมือนคนแถวนี้เลย คนเค้าก็มองเป็นปกติแหละ โธ่ !!! เราก็นึกว่าทำอะไรผิด หลังจากเดินไปสักพักเริ่มหิว หาอะไรกินกันดีกว่า
เราสั่งขนมจีนมากิน สั่งไปมั่ว ๆ สั่งจิ้ม ๆ ตามคุณลุงที่ซื้อก่อนหน้าเรา และสั่งข้าวยำมาอีก 1 จาน อาหารที่นี่อร่อยดี ขนมจีนไม่เผ็ดมาก แต่ข้าวยำเผ็ดได้อีก กินไปน้ำตาจะไหลเลย แต่มันอร่อยนะ หลังจากนั้นก็เดินหาอะไรกินไปเรื่อย ๆ เราถามไลล่าว่ามาเมืองคอนต้องกินอะไร นางบอกว่ามะตะบะ แล้วนางก็พามาที่นี่
ร้านบังบ่าว ข้าง ๆ ร้านเชยที่ว่ากันว่าพ่อค้าหล่อมาก เราสั่งมะตะบะไก่และโรตีแกงเนื้อไป มันช่างหอมและน่ากิน ร้านนี้บรรยากาศดี มีหลังร้านให้นั่งชิล ๆ ชิค ๆ แต่คนเยอะมาก กินเสร็จอยากจะไปกินร้านเชยต่อแต่คนเยอะมากและอิ่มมากเช่นกัน เลยได้แต่แอบมองพ่อค้าสุดหล่อแค่นั้น คืนแรกที่นครศรีธรรมราชเป็นอะไรที่ตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจมาก และอิ่มมากด้วย เราวางแผนกันไว้ว่าพรุ่งนี้เราจะไปคีรีวงกัน ไปด้วยกัน ไปได้ไกล แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิดเสมอไป
คืนนั้นพ่อไลล่าไม่สบาย เข้าโรงพยาบาล แต่ทริปนี้ยังมีต่อ เราตัดสินใจว่าเราจะไปคีรีวงกัน แต่ว่าเราให้ไลล่ากลับมาดูแลป๊ะ ไม่ต้องพักที่คีรีวงกับเราก็ได้ เราอยู่คนเดียวได้ เราดูแลตัวเองได้ หึ ๆๆ ชิล ๆ น่า ไม่น่ามีปัญหา
เช้าแล้วก่อนไปต้องหาอะไรกินกันสักหน่อย ติ่มซำ...อยากไปกินเจ้าดังเหมือนกันแต่กลัวไม่ทัน เอาร้านใกล้ ๆ เล็ก ๆ แต่อร่อยมากละกัน
ร้านนี้เป็นร้านเล็ก ซอยหน้าบ้านไลล่า เราซื้อกลับมานั่งกินที่บ้านกัน เห็นอย่างนี้อร่อยมากเลยนะ
หลังจากกินติ่มซำเสร็จ เก็บกระเป๋าไปคีรีวงกันเถอะ เรามาขึ้นรถที่ท่ารถไม่ไกลจากบ้านมาก ท่ารถจะอยู่แถว ๆ ตรงข้ามเจดีย์สีขาวที่ไม่มียอดเจดีย์ สวยและแปลกดี
เดินมาจากเจดีย์หน่อยก็จะเจอท่ารถไปคีรีวง
ที่นี่มีรถสองแถวหลายสายมาก ไปได้หลายที่เลือกได้เลย เราถึงท่ารถก็ถ่ายรูปกันสักหน่อย
ขึ้นสักพักรถก็ออก เราตัดสินใจบนรถว่าจะให้นายหัวหรือคนขับเข้าไปส่งที่หมู่บ้านด้านในคีรีวงเลย เนื่องจากของเราหนักมาก กลัวว่าจะปั่นจักรยานไม่ไหว เหมาไป 100 บาท คุ้มมาก
จะบอกว่านายหัวขับรถโดนใจวัยรุ่นเด็กแว้นอย่างเรามาก ระยะทางประมาณ 30 กม. นายหัวใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
วิวระหว่างทางก็สวยนะ เราชอบ
นั่งรถไปเรื่อย ๆ ไม่นานก็ถึงแล้ว นายหัวเปิดตัวเราที่คีรีวงด้วยการขับรถผ่านทางที่แอดเวนเจอร์มาก ใจจะวาย ทางนี้ซีเกมส์ว่าเค้าไม่น่าจะมีคนขับรถยนต์กันนะคะนายหัว
นายหัวมาส่งถึงที่เลย "หนานหินท่าหา" ก่อนจะจากกันเราขอเบอร์นายหัวเอาไว้ เผื่อติดต่อให้เค้าเข้ามารับข้างในด้วยแหละ
และแล้วเราก็มาถึง...คีรีวงที่รัก !!
ที่นี่เงียบสงบมาก ๆๆ สงบเกินไปจนแอบคิดว่าที่นี่เป็นแค่ที่ของเราสองคน
เราเดินจนไปถึงท่าน้ำตกด้านใน แต่ไม่ได้เดินขึ้นไปข้างบนสุดเพราะว่ามันเงียบเกิน แต่มาถึงขนาดนี้ก็ฟินแล้ว เงียบสงบ น้ำใส เห็นตัวปลา
ไลล่า อิส แฮปปี้ ... ไลล่า อิส แฮปปี้
มาดูมุมสงบ ๆ กันบ้างดีกว่า
บรรยากาศดี ๆ อากาศสดชื่นเต็มปอด
สูดอากาศไปแช่น้ำตกไปฟินมาก เดินถ่ายรูปชิล ๆ เลยเพราะไม่มีใคร
ทุกอย่างลงตัว อยากจะนอนเล่นอยู่ตรงนี้นาน ๆ
จากนั้นก็เดินมาตรงสะพาน
ถ่ายรูปกันซะหน่อย
ตอนนั้นอากาศร้อนมาก ร้อนแบบจะละลาย แล้วมานึกขึ้นได้ว่าลืมหาที่พัก ตอนนี้ก็บ่ายโมงแล้วไปหาที่พักกันก่อนเถอะ เราเดินหาที่พักแถวนั้น แต่ก่อนจะเจอที่พักก็ต้องแวะกันซะก่อน เพราะความอยากรู้อยากเห็นของซีเกมส์ เจอทุเรียนลูกเล็กน่ารักน่ากอดน่ากินเลยเข้าไปถามป้าคนขายว่ามันคือทุเรียนอะไร ป้าบอกว่ามันคือทุเรียนบ้าน ลูกจะเล็ก กลิ่นจะแรงหน่อย เนื้อน้อย แต่อร่อยนะ แหมระดับซีเกมส์แล้วจะพลาดได้ยังไง จัดไป 1 ลูก 15 บาท ป้าปอกเปลือกให้ด้วยใจดีจัง
จากนั้นก็หิ้วทุเรียนบ้านมานั่งชิล ๆ ที่หนานหินท่าหา จะมีร้านค้าขายของกิน เรานั่งซื้อขนมและนั่งกินกันที่ริมหนานหินท่าหาเลย มีน้อง ๆ มาเล่นน้ำโชว์ซิกแพค วันแพค ให้ป้า ๆ ดูฟินกันไปอีกกกกกกก
จากนั้นก็ซื้ออาหารมาให้ปลากิน ปลาที่นี่น่ารักมาก มันมากินอาหารจากในมือเราเลย ไม่กลัวเราสักนิด
จากนั้นเราก็ตัดสินใจเดินไปหาที่พักแถวด้านล่างของคีรีวง เพราะเอาจริง ๆ ข้างบนที่นี่เงียบเกินไป ไม่เหมาะกับการมาพักคนเดียวสักเท่าไร ไปหาที่พักด้านล่างกันดีกว่า ระยะทางก็ไม่ไกลมาก แค่ 4 กิโลเมตร 4 กิโลเมตรเอง รอรถก็ไม่มีรถเข้ามาเลยตัดสินใจเดิน เราเดินไปโลด
เดินไปสักพักมีรถชาวบ้านผ่านมาพอดี ก็เลยโบกขอติดรถพี่เค้าไปด้วย ชาวบ้านที่นี่ใจดี ปลื้มเลย
เราเช่าจักรยานกันคนละคัน ราคาคันละ 50 บาทต่อวัน ถูกมาก ๆ เลย คือยืมวันนี้เวลานี้ เอามาคืนเวลานี้ประมาณนั้นเลย แต่เราบอกพี่ว่าเพื่อนจะยืมแค่ปั่นไปหาที่พัก พี่ก็ให้ปั่นฟรีเลย ชาวนครศรีฯ ใจดีมาก ๆ
เราได้ที่พักคือ "บ้านปู่อินทร์"
บรรยากาศดี คุณป้าและคุณลุงที่ดูแลก็ใจดี ที่พักราคา 800 บาท โดยมีพ่อไลล่าเป็นผู้สนับสนุนราคาห้องนี้ ขอบคุณมากค่ะ
ที่นี่บรรยากาศดีมาก นอกจากที่พักจะเต็มไปด้วยธรรมชาติ ต้นไม้ ผลไม้มากมาย บ้านปู่อินทร์ยังมีท่าน้ำหน้าบ้านด้วย อยู่ตรงข้ามรีสอร์ทเลย เป็นท่าน้ำที่คนที่พักในรีสอร์ทมานั่งเล่นได้ตามสบาย
หลังจากตกลงเลือกห้องพักเสร็จเราก็ปั่นจักรยานมาที่ท่าหน้าบ้าน แล้วเราก็มาถึงที่นี่ แลนด์มาร์กคีรีวงเลย ใครมาก็ต้องมาถ่ายรูปที่นี่...สะพานบ้านคีรีวง
รัวชัตเตอร์กันไปเลย
หลังจากถ่ายรูปเสร็จประมาณบ่าย 2 โมงกว่าแล้ว ไลล่าต้องรีบกลับแล้ว ก่อนรถเที่ยวสุดท้ายจะหมด เราต้องโบกมือลาบ๊ายบายกันแล้ว
คราวนี้แหละ...ความสนุก ลุ้นระทึกกำลังจะเริ่มขึ้น
หลังจากส่งไล่ล่ากลับเสร็จความสุขก็เริ่มเข้ามา ตลอดเวลาที่อยู่นครศรีธรรมราช เรามีไลล่าเป็นซับไทยภาษาใต้มาตลอด เรามาอยู่ที่นี่แต่เราฟังภาษาใต้ไม่ออก อยู่กับเพื่อนคนใต้มา 1 ปี ก็ยังฟังไม่ออก หึหึ ชีวิตซีเกมส์กำลังจะสนุกละทีนี้ ก่อนกลับที่พักก็แวะไปนั่งกินไอศกรีม เล่น Wi-Fi ที่ร้านนายทั่ง ร้านนี้จะแยกเป็นร้านกาแฟและร้านไอศกรีม แต่ร้านกาแฟปิดแล้ว นั่งกินไอศกรีมชิล ๆ ละกัน
ร้านนี้อยู่ติดริมน้ำเลย ชิลมาก ตกแต่งร้านน่ารักดี เป็นสะสมของเก่า เวลาเสิร์ฟไอศกรีมจะเสิร์ฟเป็นถ้วยสังกะสี มีใบไม้รองก้นถ้วยน่ารักมาก เวลาสั่งเราสามารถเลือกหน้าไอศกรีมได้ตามใจชอบ พี่คนขายใจดีมาก น้องนั่งเลือกไว้ได้เลย เดี๋ยวพี่ใส่ให้ พี่พูดออกกลาง ๆ ไม่ใต้มากซีเกส์ยังเอาตัวรอดได้ อร่อยคุ้ม บรรยากาศดี ชอบ ๆๆ
กินไอศกรีมเสร็จเดินออกมาจากร้านได้กลิ่นของทอดหอมมาแต่ไกล เลยแวะไปดูสักหน่อย
มันคือปลาหมึกและกุ้งทอดกรอบนั่นเอง หอมน่ากินมาก พยายามคุยกับป้าเจ้าของร้าน แต่สกิลภาษาใต้ซีเกมส์ต่ำมากถึงมากที่สุด ถามราคาไป ป้าตอบกลับมายิ้ม ๆ น่ารัก ๆ ซีเกมส์นี่อึ้งไปเลย ฟังไม่ทัน ไม่เข้าใจ แต่บอกไปว่าเอา 2 ไม้ค่ะ สรุปคือไม้ละ 10 บาท 2 ไม้ 20 บาท ถูกมากและอร่อยมาก กรอบนอก นุ่มใน ฉ่ำเว่อร์ หลังจากซื้อเสร็จเราปั่นจักยานกลับที่พักไปพักสักหน่อย แดดร้อนเกินจะลั้ลลาตอนนี้ ไปพักก่อนละกันเนอะ
หลังจากนอนพักกาย พักใจ เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก ตอนนี้ก็ 5 โมงเย็นแล้ว คุณป้าเจ้าของรีสอร์ทมาเคาะประตูพอดีเลย ป้ามาถามว่าเย็นนี้อยากกินอะไรดี ป้าจะได้เตรียมเครื่องไว้รอ กว่าเราจะเข้าใจ ห้ะ ! อะไรนะคะ ไปหลายรอบเลย ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยตอบไปว่าข้าวผัดไข่ก็ได้ค่ะ ป้าดูแลเทคแคร์เราดีมาก ยิ่งรู้ว่าเรามาคนเดียวเค้ายิ่งเป็นห่วง หลังจากนั้นเราก็ปั่นจักยานไปท่าหน้าบ้าน บรรยากาศยามเย็นช่างสดชื่น เจอชาวบ้านที่ลงมาเก็บผลไม้ที่สวนบนเขาและมาขายกัน ที่นี่เป็นเหมือนท่าขายผลไม้ ชาวบ้านน่ารักมาก เราชอบ เราปั่นมาที่ท่าหน้าบ้าน ชมวิถีชีวิตชาวบ้านไปเรื่อย ๆ คนที่นี่น่ารัก ตอนเย็น ๆ ชาวบ้านจะออกมานั่งเล่น น่ารัก ดูสบายมากเลย
ถึงท่าหน้าบ้านแล้วเลี้ยวขวา จะเป็นทางไปจุดชมวิวคีรีวง...เราก็ไม่พลาด
บรรยากาศยามเย็นที่คีรีวงน่าหลงใหลไปอีกแบบ ที่นี่มีให้คล้องพวงกุญแจคู่ด้วยนะ แต่เรามาเปลี่ยว ๆ ไม่มีใคร นั่งชมวิวเหงา ๆ ไปละกัน
จากนั้นปั่นไปสะพาน เจอคุณป้ากำลังโยนข้าวสุกลงไปในน้ำ จึงเกิดความสงสัย
คุณป้ากำลังให้อาหารปลาอยู่นั่นเอง รูปนี้เราแอบถ่ายคุณป้ามานะ มีรูปเดียวจากนั้นคุยกันยาว ป้าบอกว่าชาวบ้านที่นี่เป็นคนเลี้ยงปลาที่นี่ ชาวบ้านจะไม่กินมัน ที่นี่เป็นที่สงวนพันธุ์ปลาพวกนี้ เวลาเย็น ๆ บ้านใครมีข้าวเย็นเหลือ หรือผลไม้ก็จะเอามาให้ปลากิน ปลาพวกนี้เลยโตตัวใหญ่มาก จากนั้นป้าก็เล่าประวัติกว่าจะมาเป็นคีรีวงให้ฟัง ป้าน่ารักมาก เราฟังไม่เข้าใจ ฟังไม่ทัน ห้ะ ! อะไรนะคะ ใส่ไปหลายรอบ ป้าก็พยายามอธิบายให้เราเข้าใจ น่ารักจัง จากที่เข้าใจจับใจความได้ว่าแต่ก่อนที่นี่ไม่มีคลอง ไม่มีฝาย มันเคยเป็นหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยคน แต่ที่นี่เกิดน้ำป่าไหลหลาก พังบ้านชาวบ้านไปเยอะ และในหลวงก็เข้ามาพัฒนา และสร้างคลองนี้ให้ ทำให้เกิดที่นี่ขึ้นมา ป้าดูรักและเทิดทูนในหลวงมาก ป้าบอกว่าถ้าไม่มีในหลวงไม่รู้ว่าชีวิตป้าจะเป็นยังไง เราซึ้งเลย แม้จะงงอยู่แต่เราก็เข้าใจสิ่งที่ป้าจะสื่อ
หลังจากนั้นเราก็ปั่นจักยานกลับที่พัก โดยมีคุณป้าคอยจัดเตรียมข้าวผัดไว้รอ
รูปนี้แอบกินไปแล้วนะ กิกิ อร่อยมาก เป็นข้าวผัดที่แอบเผ็ดด้วยเพราะใส่พริกสด แต่เราชอบนะ
กินข้าวครั้งนี้เราไม่เหงา เพราะมีน้อง หลานของป้ามานั่งกินข้าวด้วย น้องน่ารัก พยายามจะคุยกับเราด้วยแหละ แต่เราไม่เข้าใจ น้องพูดแบบเด็ก ๆ ทั่วไปว่าเข้าใจยากแล้ว นี่บวกสำเนียงและภาษาใต้เข้าไปอีก ตายค่ะ ซีเกมส์จะดิ้นตาย ได้แต่ยิ้มและเล่นกับน้องโดยที่เราไม่เข้าใจที่น้องพูดเลยสักประโยค หลังจากกินข้าวเสร็จเราก็เข้าห้องพัก
นี่ห้องพักเราหลับสบายใจมาก อากาศที่นี่หนาวแบบไม่ต้องเปิดแอร์กันเลย
เช้าแล้ว...เราตื่นประมาณ 7 โมง ป้ามาเคาะประตูถามว่าเช้านี้อยากกินอะไร เลยบอกป้าไปว่าอยากกินอาหารเมืองนคร ป้าบอกว่าผัดพริกแกงใต้ไหม เราตอบเลยว่าโอเคค่ะ หลังจากนั้นเก็บกระเป๋า แล้วออกไปรับอากาศยามเช้าสักหน่อย ป้าเอามังคุดสด ๆ มาให้กินด้วย 1 ถุง หวานมาก ๆ เลย
มากินข้าวกันเถอะ
นี่หน้าตาและสีแอ๊บแบ๊วมากเลย จริง ๆ มันเหลืองฟรุ้งฟริ้งมาก ๆ เลยนะ เห็นแล้วรู้สึกไม่น่าเผ็ดอย่างชื่อเลย แต่พอได้เข้าปากคำแรกน้ำตาไหลเลยจ้า ไหลพราก อะไรจะเผ็ดขนาดนั้น แต่มันอร่อยมาก กินเรียบ เผ็ดแต่ก็กินเรียบอีกแล้วค่ะ กินข้าวเสร็จคุณป้าก็ใจดีมีข้าวต้มมัดมาให้กิน แล้วเราก็นั่งคุยกับป้านานมาก คุยเรื่อง ความเป็นอยู่ของชาวบ้านที่นี่ เรื่องความเป็นมาของรีสอร์ท คุณป้าบอกถึงที่มาของชื่อปู่อินทร์ ปู่อินทร์เป็นชื่อปู่ทวดของป้านั่นเอง มีเรื่องสมุนไพรด้วย แม้จะคุยแบบงง ๆ เช่น ป้าบอกว่าใบชมพู่ แต่ชี้ไปทางต้นฝรั่ง ตอนแรกเรางงมาก จนป้าบอกว่าชมพู่ภาษาใต้ก็คือฝรั่ง อ๋อเลย เขินหนักมากด้วย คุยเสร็จเราก็ขอลาป้าไปก่อน คุณป้าดูแลเราดีมาก ประทับใจ
ก่อนปั่นจักรยานไปคืน ก็ปั่นเล่น ๆ ไปเพลิน ๆ
ปั่นมาหน้าวัด มีงานพอดีคนเยอะเลยไม่ได้เข้าไป
น้องควายก็น่ารัก
เราคืนจักรยานแล้วก็มานั่งรอขึ้นรถตรงข้าง ๆ สะพาน รถที่นี่ออกทุกครึ่งชั่วโมง จะมีตารางบอกอยู่นะ นั่งชิล ๆ ไปเลย
กลับแล้วนะคีรีวง
เดินทางกลับจากคีรีวงประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงตัวเมือง
ถึงตัวเมืองนครก็หิวอีกแล้ว ไลล่าพากินอีกแล้ว เราอยากกินอาหารใต้ นางบอกว่าต้องลองข้าวมัน จัดไปเลย...โกปี๊อีกรอบ
จากนั้นยังไม่จบ ไปกินขนมจีน+ของหวานกันก่อนกลับสักหน่อย
ร้านอยู่ในซอยลึกลับหน่อย เราจำทางไม่ได้ แต่อยู่ติดคลองเล็ก บรรยากาศดีมาก ๆ อร่อยมากด้วย ชอบ ๆๆ
จากนั้นก็เตรียมตัวกลับกันเถอะ รู้สึกยังเที่ยวนครศรีธรรมราชไม่ทั่วเลย แต่ก็คุ้มแล้ว ก่อนกลับเราไปซื้อมะตะบะกลับไปฝากเพื่อนที่หอสักหน่อย
อร่อยมากนะร้านนี้ กลับมากินที่กรุงเทพฯ ก็ยังอร่อยนะ
กลับแล้วนะเมืองนครศรีธรรมราช ถ้ามีโอกาสอีกจะกลับมาเที่ยวอีกนะ เรากลับรถทัวร์ ได้ตั๋วมาฟรีประมาณ 5 โมงเย็น ถึงกรุงเทพฯ ตอนตี 5 ปลอดภัยหายห่วง
ขอบคุณผู้สนับสนุน
ที่พักพิง...บ้านไลล่าเอง กิกิ
แม่ไลล่า
พ่อไลล่า
และไลล่าสุดสวย
ซีเกมส์จะกลับมาอีกถ้ามีโอกาส คิดถึงนครศรี...คิดถึงคีรีวง
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณสมาชิกหมายเลข 1670348 สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
