เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ Polar Wander สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
พายุหิมะ ญี่ปุ่น เป็นอีกหนึ่งภัยธรรมชาติที่โหมกระหน่ำลงมาแบบผิดปกติ จนทำให้เกิดการบาดเจ็บและความสูญเสียขึ้นจากความหนาวเหน็บ โดยมียอดผู้เสียชีวิตไปแล้ว 12 ราย และผู้บาดเจ็บอีกนับ 1,000 ราย ซึ่งพายุหิมะ ญี่ปุ่น ในครั้งนี้ เป็นครั้งที่รุนแรงที่สุดในรอบ 16 ปี เลยทีเดียว ดังนั้น คุณ Polar Wander สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม คนไทยที่อาศัยอยู่ในเมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น จึงถือโอกาสนี้แบกกล้อง ฝ่าหิมะ ออกไปเก็บภาพเมืองโตเกียวอันหนาวเหน็บที่ปกคลุมด้วยหิมะสีขาวโพลนมาฝาก ลองไปชมกันนะคะ
[ b W H I T E ] - TOKYO ... มหาหิมะถล่มโตเกียว ... โดย คุณ Polar Wander
สวัสดีครับ ... ขอแชร์ภาพอีกสักชุดนะครับ บันทึกความทรงจำ... ผมมาทำวิจัยอยู่ที่โตเกียวได้สองเดือนกว่า ๆ แล้วครับ... สิ่งนึงที่รอคอยตั้งแต่มาอยู่คือ "หิมะ" ครับ เกิดมาไม่เคยเห็นของจริงสักครั้ง อยากเห็น...
มหาหิมะอาจจะฟังดูเกินจริงไปนิดนึง (เรียกแขก) ฮ่า ๆ ๆ ๆ แต่วันนี้โตเกียวหิมะตกครับ ตกหนัก มากกกกก ตั้งใจว่าจะเดินเล่นไปถ่ายรูปชิล ๆ ซะหน่อย แต่....มาเป็นพายุเลยครับ เกินสนุกเลยทีเดียว... รายงานข่าวบอกว่าเป็นหิมะที่ตกหนักที่สุดในรอบ 16 ปี ระบบขนส่งมวลชนในหลายพื้นที่ของโตเกียวก็ถูกปิดไปช่วงนึง สำหรับผมก็ตื่นเต้นดีครับเพราะเป็นหิมะครั้งแรก แต่สำหรับคนโตเกียวดูไม่ค่อยสนุกนะครับ
คิดทบทวนอยู่นานว่าจะออกไปถ่ายรูปดีไหม ใจนึงก็กลัวน้องกล้องทั้งสองจะเปียกและสิ้นชีวิตอยู่โตเกียว แต่ก็นะ... อยู่กับพี่ต้องทน อาศัยถ่ายในที่ร่มและใต้คันร่มเอาแล้วกัน...
ที่มา [ b W H I T E] - TOKYO มาจาก "Tokyo being painted white" คือโตเกียวถูกย้อมเป็นสีขาวเลย (และภาพชุดนี้ส่วนใหญ่เป็นขาวดำ "b W" ครับ ดูเอาอารมณ์...) ^_^ ไม่รอช้า... เริ่มต้นด้วยภาพจากอพาร์ทเม้นท์ชานเมืองโตเกียว ตอนนี้เช้า ๆ หิมะยังไม่หนักเท่าไร
มาดูกันว่าคนญี่ปุ่นทำอะไรกันบ้างวันหิมะพรำ (พรำเป็นพายุ) หลังออกจากที่พักย่าน Ishikawadai ไปที่ทำงานซึ่งอยู่ใกล้ ๆ และจะต่อไป Shibuya.. รถไฟช่วงเช้ายังใช้การได้อยู่ครับ... เดินบนถนนที่มีหิมะนี่ลื่นใช้ได้...
ทั้งถนนดูมีผมที่ตื่นเต้นอยู่คนเดียว คนอื่นดูเฉย ๆ และแอบหันมามองว่าจะถ่ายรูปอะไรนักหนา...
แต่แล้วมีเด็กญี่ปุ่นคนนึง สไลด์ตัวเองลงเนินราวกับว่าใส่สกีอยู่... อืม สนุกเกิ๊น ก็ดีนะเป็นเด็กก็สนุกกับสิ่งรอบ ๆ ตัว... ไม่ต้องกังวลอะไรมาก
วันนี้จักรยานส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้ อันตรายเกินไปฮะ
รถยนต์ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ใช้ จอดจมหิมะกันเป็นส่วนใหญ่
วิวจากที่ทำงาน (Tokyo Tech) ปกติจะเห็นสาว ๆ ขาว ๆ วันนี้เห็นโตเกียวเป็นสีขาวแหละ ขาวจริง ๆ
ต้นไม้ใบหญ้ามีหิมะเกาะหมด ขาวสวยไปอีกแบบ... ได้ชิมหิมะแล้วคิดถึงเฮลซ์บลูบอย...
เดินออกจากตึกไปสถานีรถไฟเพื่อไป Shibuya (คืออยากได้รูปคนกับร่มเยอะ ๆ เลยคิดว่าไป Shibuya แล้วกัน) ผ่านต้นซากุระ... ตอนนี้เป็นสีขาวไปก่อนนะ... อีกเดือนกว่า ชมพูงามตาแน่นอน
ที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับวันหิมะพรำอย่างนี้ คือ "ตุ๊กตาหิมะ" ไม่ว่าชาติไหนก็ปั้นแบบเดียวกัน (ใครคิดคนแรกนะ...) ที่มหาวิทยาลัยอยู่ท่ามกลางย่านชุมชน ก็จะเห็นนักศึกษาและครอบครัวแถวนี้มาเล่นกัน... ดีจัง...
มีเนินอยู่ใกล้ มีครอบครัวหลายครอบครัวเอาสกีมาเล่นด้วย... เด็ก ๆ อย่างมันส์อะ... อิจฉา...
และก็ได้เวลาไป Shibuya ซะที... ตอนนี้หิมะเริ่มแรงขึ้นที่เดียว (ช่วงบ่ายกว่า ๆ แล้ว) หนาวไม่เท่าไหร่ แต่ลมนี่เทียบจะหอบคนไปด้วยได้ทีเดียว
สาว ๆ ตัวเล็ก ๆ ก็จะมีฉากถือร่มเตรียมปลิว... แต่ชายในร่างเกือบ 0.1 ตัน อย่างผมสบายมาก... ขึ้นรถไฟตกใจมาก... เปียกทั้งคัน... มีพนักงานประจำขบวนคอยวิดน้ำออก... ผมว่าเจ้าหน้าที่รถไฟญี่ปุ่นไม่ชอบหิมะแน่ ๆ
และแล้วก็มาถึง Shibuya ครับ... แต่กว่าจะมาถึงต้องรอรถไฟอยู่สักพัก เนื่องจากหิมะตกหนักมาก เริ่มมีปัญหาในระบบรถไฟ...ตอนแรกมีแผนจะไปสวน Ueno ด้วย แต่ด้วยสถานการณ์คงได้แค่ที่ชิบูยาซะแล้ว... ตอนนี้จากสนุก ๆ ตื่นเต้น ๆ เริ่มสนุกน้อยลงนิดนึงเพราะลมแรงมาก... แต่ก็นะฮะ มาแล้ว... ลุย ! ที่ออกมาตากหิมะนี่ก็เพราะอยากเห็นสิ่งที่เราไม่เคยเห็นในบ้านของเรา เปิดหูเปิดตา...
อันนี้เป็นสถานีรถประจำทาง รถบัสดูอุ่นมาก... แทบอยากจะขึ้นไปพัก...
ชิบูยาคนเยอะเหมือนที่คาดไว้ครับ (ทุกคนมีร่มถือด้วย) แต่คนไม่เยอะเหมือนปกติ เนื่องจากมีประกาศเตือนอันตรายจากหิมะ ซึ่งแน่นอนผมไม่รู้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ... ที่สี่แยกชิบูยา... เป็นสถานที่ที่ตั้งใจจะมาถ่ายคนเดินผ่านไปผ่านมาพร้อมร่ม (คิดว่าจะสวยนะคับ) ตอนนี้ลมแรงมากเป็นอุปสรรคกับการถ่ายรูปเป็นอย่างยิ่งผมชอบรูปนี้นะครับ... ไม่ใช่ทุกคนชอบวันหิมะตก... หญิงสาวในรูปมองฟ้าและคงคิดในใจว่า "จะเยอะไปไหน"
คนไม่ค่อยเยอะเหมือนวันปกติจริงฮะ... เป็นอีกรูปของคนกับร่ม ทำไมถึงต้องร่ม... คือร่มเนี่ยจำเป็นจริง ๆ ครับสำหรับคนโตเกียว เดี๋ยวฝน เดี๋ยวหิมะ เดี๋ยวแดด...
คนญี่ปุ่นส่วนหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึก เนื่องจากวันนี้หิมะตกหนักมากกว่าปกติมาก... ระหว่างรอถ่ายรูปรอผมก็ได้เห็นอีกมุมหนึ่งของวันหิมะพรำ... คือผมนี่สนุกมาก คนส่วนใหญ่เฉย ๆ แต่จะมีคนส่วนน้อยที่ดูไม่ค่อยสนุก... คอยทำหน้าที่อำนวยความสะดวกให้กับผู้คน...สำคัญมากครับที่ต้องคอยเก็บหิมะ เนื่องจากปล่อยไว้นานจะเกาะเป็นชั้นหนาและลื่นมา (วันนี้ผมล้มไปสามครั้ง...)
ต้องขอบคุณคนที่คอยบริการให้สาธารณะแบบนี้นะครับ... เริ่มมืดแล้ว (ที่นี่มืดเร็วครับ) ... จะมีภาพไฟตัดกับหิมะสวย ๆ หลายมุมทีเดียวครับ (ผมคิดว่าสวยนะฮะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ)
ร้านนี้ไม่กล้ากินเลยทีเดียว... กลัวอาหารจะเย็น...
ลมเริ่มแรงขึ้นมาก และมาก และมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ขึ้น คงต้องกลับแล้วเพราะได้ยินว่าจะมีรถไฟบ้างสายเริ่มขัดข้อง ก่อนออกจากชิบูยา พบเห็นซากร่มน่าอนาถใจ เรื่องนี่สอนให้รู้อย่าซื้อร่มในร้าน 100 เยนมาใช้
ตอนนี้ทุกคนรวมทั้งผมอยากกลับบ้านใจจะขาดแล้วแหละครับ...
ภาพชุดสุดท้ายก็เป็นภาพที่ทุกคนใจจดใจจ่อกับการกลับบ้าน รถไฟสายกลับที่พักของผมขัดข้องต้องรออยู่ประมาณ 30 นาที ทุกคนต่างชะโงกหน้ามองไปที่ตารางรถไฟ... มาทีเถอะ หนาววววว
ในที่สุดก็มา แต่ไปทีเดียวไม่หมดครับ ผู้โดยสารค้างอยู่มาก... รอออออ
และแล้วก็ได้ขึ้น.... แต่หลังจากออกไปสักสี่สถานีรถไฟฟ้าจอดครับ จอดหลบที่สถานีที่เป็นอุโมงค์ โอ้วววววววววววววววววววววววววว.... พร้อมกับมีประกาศเป็นภาษาญี่ปุ่นจับใจความได้ว่า... หิมะตกหนักรถไฟยังไปไม่ได้ คาดว่าต้องรอสักพักสักพักคนเริ่มทยอยลงเดินออก... ของผมเหลืออีกสองสถานี... เอา... มันจะหนักสักแค่ไหน... 1.5 กิโลเมตร ถึงที่พัก... (ถ้าเป็นครั้งหน้า 2 ชั่วโมงผมก็จะรอบนรถไฟฮะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ) ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป...
เป็นการเดินกลับที่ตื่นเต้นและทรมานที่สุดครั้งนึงเลยก็ว่าได้... นึกถึงภาพยนต์เรื่อง The day after tomorrow (2004) ที่พ่อพระเอกเดินผ่าหิมะไปหาลูกที่นิวยอร์ก... ผมเกือบจะยอมแพ้และเดินกลับไปที่สถานีรถไฟ... แต่... ทันใดนั้นมีคุณป้าคนนึงเดินแซงผมไป อ้าวววว อายเลย...
ผมจึงเดินตามคุณป้าไปเรื่อยจนถึงที่พัก (มืด ๆ หนาว ๆ ลมแรงมาก ๆ ไม่ค่อยมีคน เหมือนจะมีซอมบี้ออกมากัด) โดยเกือบสวัสดิภาพ (เพราะล้มสองครั้ง... ฮ่า ๆ ๆ ๆ อายป้า...) แต่ก็คงเป็นการเดินที่ผมจะไม่ลืมเลยทีเดียว...ถ้าขี้เกียจและกลัวก็คงไม่ได้เห็นอะไรแปลก ๆ ใหม่ ๆ ดีนะที่ไม่ได้ยินคำเตือน... (แต่คราวหน้าจะฟังให้ดีเลย) ชีวิตก็ได้เดินทางใหม่ ๆ... แม้จะมีอุปสรรคเบา ๆ บ้าง หนัก ๆ บ้าง... ถ้าไม่หยุดเดิน ก็คงต้องถึงจุดหมายแหละ (มั้ง) ครับ...
ขอบคุณสำหรับการติดตาม (สำหรับคนที่อ่านถึงตรงนี้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ) นะครับ... "หิมะ... ครั้งเดียวอาจไม่พอ แต่... พายุหิมะ... ครั้งนี้ครั้งเดียว เกินพอ"
เพิ่มเติม 9 ก.พ. 2557 เป็นภาพในวันรุ่งขึ้นครับ (เพื่อไม่ให้โตเกียวดูน่ากลัวเกินไป...) หิมะเริ่มละลายครับ แต่ก็ยังพอเหลืออยู่... ผู้คนก็ออกมาเล่นหิมะกันวันนี้แหละครับ (ผมเล่นผิดวัน... ฮ่า ๆ ๆ ๆ) หิมะที่เกาะอยู่ก็ละลาย หยด ๆ ๆ ๆ...
หิมะละลายนี่ก็สวยไปอีกอย่างครับ...
สัตว์น้อยใหญ่ก็ตากแดดสบายใจ (ผมด้วย...)
ดวงอาทิตย์ได้ทำหน้าที่เรียบร้อย...
เอาเป็นว่า... ฟ้าหลังฝน (และพายุหิมะ) สวยงามเสมอครับ... อดทนกันอีกนิด... 
