เที่ยวบ้านพระบาทห้วยต้ม กินอาหารมังสวิรัติ พาใจไปพักกับความเรียบง่าย

          บ้านพระบาทห้วยต้ม ลำพูน หมู่บ้านชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่กินมังสวิรัติทั้งหมู่บ้าน เป็นที่เที่ยวลำพูน ที่ต้องไปสัมผัสกันสักครั้ง ใครที่ชอบการท่องเที่ยวแบบสโลว์ไลฟ์บอกเลยว่าที่นี่จะตอบโจทย์คุณได้อย่างดีทีเดียว
 
          สถานที่ท่องเที่ยวไทยในปัจจุบันมีหลากหลายรูปแบบให้เราได้ไปเที่ยวพักผ่อน บางสถานที่ท่องเที่ยวยังได้รับความนิยมจนกระทั่งกลายเป็นว่าคึกคักมากเกินไปหน่อย ทำให้ไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่วันนี้กระปุกดอทคอมจะขอพาไปเที่ยวอีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวดี ๆ ที่จะทำให้เราได้ทั้งพักผ่อนและเรียนรู้ไปในตัว นั่นก็คือ หมู่บ้านพระบาทห้วยต้ม อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน หมู่บ้านที่มีวิถีชีวิตโดดเด่น ถ้าให้เรียกตามประสาวัยรุ่นก็ต้องบอกว่าเป็นหมู่บ้านที่อินดี้มาก ๆ เพราะชาวบ้านกว่า 20,000 คน กินแต่อาหารมังสวิรัติเท่านั้น อ๊ะ ๆ เริ่มอยากรู้จักหมู่บ้านแห่งนี้แล้วใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นตามเราไปเที่ยวกันเลย
          กิจกรรมการเที่ยวบ้านพระบาทห้วยต้ม ขอแนะนำว่าให้วางแผนเป็นแบบ 3 วัน 2 คืนค่ะ จะได้ไม่ต้องรีบมากมาย แต่ทริปนี้เรามาในโครงการเหนือฝันล้านแรงบันดาลใจ อันเป็นความร่วมมือของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยและ Local Alike ซึ่งเรามีภารกิจที่จะต้องไปทำกันต่อ จึงได้มาเที่ยวที่นี่ในแบบฉบับ 2 วัน 1 คืน ซึ่งแค่นี้ก็ได้อิ่มเอมกับหมู่บ้านแห่งรอยยิ้มแห่งนี้แล้ว รับรองได้เลยว่าคุณจะได้พักจิตพักใจและพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ และที่สำคัญที่สุด ยังได้แรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต เปลี่ยนมุมมองความคิดบางอย่างไปเลยล่ะ
 
Day 1 : ตัวเมืองลำพูน-บ้านพระบาทห้วยต้ม อำเภอลี้



          เราเดินทางมาถึงลำพูนในช่วงสาย ๆ แน่นอนว่ามาลำพูนทั้งที เราจะต้องแวะไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของลำพูนกันก่อนค่ะ ซึ่งไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี พระบรมธาตุหริภุญชัย ก็ยังคงสวยสง่างามและยิ่งมีความศักดิ์สิทธิ์มากยิ่งขึ้น โดยมีความเชื่อกันว่าพระบรมธาตุหริภุญชัยเป็นพระธาตุประจำปีระกา

          ตัวพระบรมธาตุหริภุญชัย มีสีเหลืองทองอร่าม ภายในบรรจุโกศทองคำของพระเกศธาตุ สูง 25 วา 2 ศอก ฐานกว้าง 12 วา 2 ศอก 1 คืบ มีลักษณะเจดีย์แบบลังกา ด้านนอกทั้ง 4 ด้าน มีซุ้มกุมภัณฑ์และฉัตรประจำสี่มุมตามลักษณะของพระธาตุในภาคเหนือ

          ช่วงเวลาแนะนำให้มาสักการะคือช่วงเช้าและช่วงเย็น เพราะอากาศไม่ร้อนจนเกินไป ใครที่ต้องการเดินวนรอบพระธาตุจะได้ไม่ร้อนมากนัก

          ใครที่มองหาร้านอาหารพื้นเมืองสุดอร่อยของลำพูน ต้องไม่พลาดไปลิ้มลองอาหารอร่อย ๆ ได้ที่ร้านดาวคะนอง มีเมนูอาหารพื้นเมืองให้เลือกทานหลากหลายเมนูเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นไส้อั่ว, น้ำพริกหนุ่ม, น้ำพริกอ่อง, ลาบหมูคั่ว, แกงโฮะ, แกงอ่อมหมู, แกงฮังเล และลาบเป็ด เป็นต้น แต่ที่ชอบมาก ๆ ก็คือให้เราตักของหวานทานเองได้เลย จะกินมากน้อยแค่ไหน จัดไป !


          จากตัวเลือกลำพูนเราต้องเดินทางไปยังอำเภอลี้ ซึ่งใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง หลับยาวได้เลย ใครต้องแวะเข้าห้องน้ำบ่อย ๆ พยายามอย่าทานน้ำเยอะนะคะ เพราะเส้นทางนี้มีปั๊มน้ำมันน้อย T^T

          อำเภอลี้ เป็นอำเภอเล็ก ๆ ของลำพูนค่ะ ไม่ได้เป็นเส้นทางหลักในการไปเยือนเชียงใหม่ เพราะฉะนั้นอำเภอนี้จึงเป็นอำเภอที่นักท่องเที่ยวตั้งใจจะเข้ามาแวะเที่ยวชมจริง ๆ ถึงจะผ่านเข้ามาค่ะ

          เราเดินทางถึงบ้านพระบาทห้วยต้มในช่วงบ่ายแก่ ๆ สถานที่แรกที่เราจะไปกันก็คือ ศูนย์วิจัยงานหัตถกรรมบ้านห้วยต้ม ชาวบ้านน่ารักมาก ๆ ค่ะ มีขนมและน้ำดื่มสมุนไพรสุดเย็นฉ่ำมาต้อนรับ



          บ่ายนี้เราจะมาดูวิธีการทอผ้าแบบโบราณกันค่ะ โดยมี พี่หนานวิมล สุขแดง ประธานกลุ่มการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนพระบาทห้วยต้ม ได้เล่าให้เราฟังก่อนว่า เดิมทีพื้นที่แห่งนี้แห้งแล้งมาก โดยหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา ได้ริเริ่มมาจำพรรษาอยู่ที่นี่ เมื่อชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยง (ปกาเกอะญอ) ทราบว่าท่านมาอยู่ที่นี่ จึงได้มีการอพยพย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่นี่จนกลายเป็นหมู่บ้าน และใช้ชีวิตแบบพอเพียง กินอาหารมังสวิรัติ ดำเนินชีวิตอยู่ในหลักพระพุทธศาสนา
 
          ต่อมาในปี พ.ศ. 2521 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ได้เสด็จฯ เยี่ยมเยือนราษฎรบ้านพระบาทห้วยต้ม ทรงมีพระราชดำริว่าชาวบ้านขาดแคลนพื้นที่ทำกินและมีข้าวไม่พอบริโภค เป็นโรคขาดสารอาหาร ทรงมีพระมหากรุณาโปรดเกล้าฯ รับหมู่บ้านพระบาทห้วยต้มให้อยู่ภายใต้การดูแลของโครงการหลวงเป็นต้นมา



          ช่วงแดดร่มลมตก หนานวิมลชวนพวกเราไปเยี่ยมชมหมู่บ้านน้ำบ่อน้อย เป็นหมู่บ้านที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ ห้ะ...รอบ ๆ หมู่บ้านก็ดูเจริญนี่นา แต่ทำไมหมู่บ้านนี้ไม่มีไฟฟ้าใช้ พี่หนานวิมลรีบชี้แจงให้เราฟังค่ะ ว่าจริง ๆ แล้วชาวบ้านปฏิเสธที่จะไม่เอาไฟฟ้าเองค่ะ เพราะว่าอยากจะใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายจริง ๆ และการใช้ชีวิตแบบนี้ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากมายด้วย ปัจจุบันก็มีชาวบ้านได้ย้ายเข้ามาอยู่เรื่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้นจากเดิมอีกต่างหาก เห็นไหมคะ...แค่เรารู้จักพอเพียง ชีวิตมันก็จะเพียงพอสำหรับเราเอง :)


          สิ่งที่สำคัญของหมู่บ้านน้ำบ่อน้อย ก็คือ บ่อน้ำน้อย เป็นบ่อน้ำเล็ก ๆ ที่มีน้ำผุดขึ้นมาตลอดเวลา ชาวบ้านเชื่อกันว่าเป็นบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ จึงได้นำน้ำในบ่อนี้ไปดื่มกิน ฝากไว้นิดหนึ่งค่ะ ว่าถ้าอยากไปเที่ยวชมหมู่บ้านแห่งนี้ควรไปกับไกด์ท้องถิ่นนะคะ ไกด์จะได้แนะนำถึงข้อปฏิบัติต่าง ๆ ของการเยี่ยมชมหมู่บ้านให้ฟังได้ค่ะ
 
          อยากจะบอกว่าบรรยากาศรอบ ๆ หมู่บ้านพระบาทห้วยต้มนั้น เงียบสงบมาก เหมาะแก่การมาปั่นจักรยานช้า ๆ เที่ยวชมรอบ ๆ หมู่บ้าน ใครที่ชอบปั่นจักรยานจะต้องหลงรักแน่นอน

          คราวนี้ก็มาถึงสถานที่ท่องเที่ยวอันเป็นไฮไลท์ของเราแล้ว จากหมู่บ้านน้ำบ่อน้อย จะเห็นพระมหาธาตุเจดีย์ศรีเวียงชัยอันโดดเด่น เราจะไปเก็บภาพยามเย็นของพระมหาธาตุเจดีย์กัน พอเราลงจากรถ ต้องอึ้งทึ่งอีกรอบ กับท้องฟ้าสวย ๆ ที่อยู่เบื้องหลังพระมหาธาตุเจดีย์ศรีเวียงชัย โอ้แม่เจ้า เหมือนกับมีลำแสงส่องประกายออกมาเลยทีเดียว บรรยากาศรอบ ๆ ก็ยังเงียบสงบ ได้ยินเพียงแค่เสียงกระดิ่งที่ลมพัดมาเบา ๆ เป็นระลอก ๆ อากาศก็เย็นสบาย บอกเลยค่ะว่าจิตใจสงบมาก ๆ :)
 
          เย็นย่ำค่ำพอดี ได้เวลากินข้าวแล้วค่ะ อย่างที่บอกว่าหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะกินอาหารมังสวิรัติ เอาล่ะสิ ได้ยินมาว่าอาหารมังสวิรัติจืดชืดและไม่อร่อย ฉันจะผ่านมื้อนี้ไปได้ไหมน้า...
 
          ชุดขันโตกแบบพื้นเมือง ถูกจัดมาอย่างสวยงาม แค่เพียงกลิ่นของกับข้าวที่โชยมาก็ต้องบอกว่าหอมหวนชวนกินแล้วค่ะ แต่ก่อนที่จะทานข้าว ก็มีพิธีเรียกขวัญแบบพื้นเมืองให้กับทุกคนด้วย เป็นประเพณีที่เชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะปกปักรักษาพวกเราตลอดการเดินทางค่ะ
 
          ถึงเวลาต้องมาพิสูจน์ขันโตกมังสวิรัติมื้อนี้กันแล้วค่ะ มีความลุ้นมาก ว่ารสชาติจะเป็นยังไง 555 คำแรกเข้าปากมาแล้วค่ะ อื้อหือ...เพลงโอ๊ย โอ๊ย ของเบน ชลาทิต ลอยเข้ามาในหัวเลย โอ๊ย...มันอร่อยมาก อร่อยแบบน้ำหูน้ำตาจะไหล

          ไม่ได้โม้จริง ๆ นะคะ ขอท้าให้มาลองเลยค่ะ โดยเฉพาะน้ำพริกดำหรือมุ่ยและซู รสชาติจัดจ้าน เหมาะกับคนชอบความเผ็ดร้อนมาก !
 
Day 2 : ตักบาตรวันพระใหญ่ วัดพระบาทห้วยต้ม ชมตลาดเช้าสุดคลาสสิก
 
          วันนี้เราตื่นเร็วนิดหนึ่ง ประมาณตี 5 เพื่อไปตักบาตรอาหารคาว และตักบาตรผักกันค่ะ แต่ก่อนจะไปใส่บาตรได้ก็ต้องซื้อของใส่บาตรกันก่อน ไม่ต้องไปหาซื้อที่ไหนไกลค่ะ เพราะด้านหน้าวัดจะมีตลาดเช้า ซึ่งจำหน่ายเฉพาะอาหารมังสวิรัติและผักสด

          ตอนเดินเข้าไปในตลาดแอบกรี๊ดกร๊าดในใจเบา ๆ ทำไมของกินมันเยอะแยะมากมายขนาดนี้ หน้าตาก็ดึงดูดใจให้อยากกินไปเสียหมดทุกอย่าง แถมราคายังถูกแสนถูก เริ่มต้นด้วยหลัก 5 บาท แม่เจ้า...งานนี้ไม่ต้องบอกนะคะว่าพุงกางขนาดไหน T^T สรุปว่าได้มาทั้งของทำบุญตักบาตร และของกินของตัวเอง 555

          พอเราเดินไปที่วัด ชาวบ้านก็เริ่มทยอยมาแล้วค่ะ โดยชาวบ้านมักจะถอดรองเท้าไว้ที่หน้าวัดค่ะ เพราะถือคติที่ว่าจะได้ไม่เอาเศษหินเศษทรายติดกลับบ้านไป และการตักบาตรในตอนเช้าช่วงหกโมงเช้านั้น จะเป็นการตักบาตรอาหารคาวหวาน ส่วนรอบสายช่วงประมาณ 08.00 น. จะเป็นการตักบาตรผัก เพราะฉะนั้นในวันพระแบบนี้ ชาวบ้านก็จะหยุดทำงาน เพื่อมาทำบุญ เข้าวัดเข้าวากับครอบครัวค่ะ