เที่ยวแดนซามูไร สะใจนักช็อป (ไทยรัฐ)
เสียงลือเสียงเล่าอ้างเรื่องญี่ปุ่นให้วีซ่ายาก ทำให้หวั่นหวาดอยู่หลายเพลาว่าจะได้ไปชิมปลาดิบหรือไม่ ส่วนเรื่องคลี่กิโมโนนั้น แม้แต่จะคิดเล่น ๆ ก็หาได้หาญกล้าแต่อย่างใด
เมื่อมีเสียงตอบรับว่าเตรียมตัวเหินหาวได้ อวัยวะที่เป็นก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายก็เต้นโครมคราม มิใช่ดีใจว่าจะได้ชิมปลาดิบอย่างเดียว แต่ดีใจที่ได้เยือนบ้านเมืองเหล่าซามูไรด้วย
คุณฉัตรชัย วิรัตน์โยสินทร์ และคุณตราชู กาญจนสถิตย์ หัวหน้าคณะบอกว่าไม่ต้องห่วงเรื่องกลิ่นอายญี่ปุ่น เราจะได้สัมผัสกันเต็ม ๆ โดยเฉพาะกลิ่นอายเบียร์ในวรรณกรรมของมูราคามิ
เราเหินหาวจากสนามบินสุวรรณภูมิมากว่า 5 ชั่วโมง ก็ถึงท่าอากาศยานนาริตะ กรุงโตเกียวโดยสวัสดิภาพ ระหว่างลัดก้อนเมฆขาว ๆ บางคนอ่านหนังสือ บางคนคุยกันอย่างออกรส ขณะที่บางคนส่งเสียงกรนได้อย่างน่ารักน่าหยิก
พ้นสนามบิน เราออกเที่ยวอย่างมิลังเล ประเดิมด้วยไหว้พระที่ วัดเซ็นโซจิ ย่านวัฒนธรรมอาซากุสะ เพียงสัมผัสบริเวณวัด เราก็ต้องตะลึงกับโคมไฟขนาดใหญ่ แขวนเด่นเป็นสง่าอยู่บนประตูดูมั่นคง แข็งแรง ได้ยินเสียงชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปดังพอ ๆ กับข้าวตอกสีขาว ๆ แตก ในงานกฐินที่วัดข้างบ้าน
มิเพียงแค่คณะของเราเท่านั้น ชาวญี่ปุ่นเองก็มาเที่ยวกัน ด้านทิศเหนือของประตู มีบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ใสแจ๋ว ชาวญี่ปุ่นใช้ล้างมือก่อนไหว้เทพเจ้า โดยเชื่อว่าก่อนที่จะพบเทพเจ้า คนจำเป็นต้องทำกายและใจให้บริสุทธิ์เสียก่อน
ไหว้เทพเจ้าเสร็จ เห็นชาวญี่ปุ่นใช้มือโบกควันเข้าหาตัว เพื่อความเป็นสิริมงคลต่อชีวิต มองเหมือนคนกำลังกินควัน
ศาลเทพเจ้าหลังใหญ่ด้านทิศเหนือที่บูชานั้น คือศาลเจ้าแม่กวนอิม ตามความเชื่อว่าเป็นพระโพธิสัตว์องค์หนึ่งของชาวพุทธนิกายมหายาน ชาวญี่ปุ่นปัจจุบันมีประมาณ 126 ล้านคน เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์นับถือศาสนาพุทธ และมีศาสนาชินโต เกาะเกี่ยวอยู่กับวิถีชีวิตชาวญี่ปุ่นด้วยเช่นกัน เหมือนคนไทยเรามีศาสนาพุทธ แต่มีพิธีกรรมพราหมณ์เข้ามาใช้นั่นเอง
ด้านหน้าศาลเทพเจ้ามีของที่ระลึกขาย ส่วนใหญ่ เป็นเครื่องรางของขลัง รอให้พุทธศาสนิกชนนำไปบูชาเพื่อความเป็นสิริมงคลต่อชีวิต มีทั้งป้ายผ้า แผ่นตัวอักษร และอื่น ๆ อีกมากมาย สิ่งเหล่านี้เป็นที่สนใจของชาวญี่ปุ่น แต่คณะคนไทยหาใช่ไม่ เพราะคนไทยมี ถนนนากามิเซะ ยาวประมาณ 250 เมตร รออยู่อย่างท้าทายและยั่วยวนใจ
สินค้าดูดเงินมีทั้งพวงกุญแจหลากสไตล์ หุ่นพลาสติกรูปอุลตร้าแมน และตัวสัตว์ประหลาดที่โลดแล่นออกมาจากภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่น มีให้เลือกซื้อทั้งเป็นตัว ๆ และเป็นกล่อง ๆ แต่ละกล่องมีตราการันตีว่า ไม่ได้ทำเลียนแบบและลอกเลียนลิขสิทธิ์และไม่มีพิษสารปนเปื้อนใด ๆ
ขนมนมเนยก็มีให้เลือกหาหลากรสหลากรูปแบบ ใครที่ชื่นชอบขนมญี่ปุ่น ทั้งชนิดกรุบกรอบและข้าวญี่ปุ่นอร่อยๆ ก็มีให้เลือกชิมรสได้ตามชอบ อยากเข้าชิมเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่า ราคากับเงินในกระเป๋ายังมีความขัดแย้งกันอยู่ไม่น้อย จึงกระซิบกับตัวเองว่าไม่เอาดีกว่าถอยดีกว่า
เงินญี่ปุ่น 100 เยน เท่ากับเงินไทย 36 บาท มองราคาข้าวชุดละกว่า 1,000 เยน แม้จะอร่อยเพียงใด ก็ต้องถนอมความฝันเอาไว้ก่อน
หน้าร้านขายของบางร้านมีแมวกวักสีทอง ไม่ว่าคนจะเต็มร้านหรือบางตา เจ้าแมวยังทำหน้าที่กวักเรียกลูกค้าอย่างสม่ำเสมอ ความเชื่อเรื่องโชคลางและสิ่งศักดิ์สิทธิ์นี้ ชาวญี่ปุ่นดูเหมือนไม่น้อยหน้าคนไทย
มองสินค้าอื่น ๆ มีทั้งเสื้อผ้า และของที่ระลึกมากมาย สะดุดตาที่สุดก็เห็นจะเป็นชุดกิโมโน ซึ่งเป็นชุดของสตรีชาวญี่ปุ่น มีวางขายอยู่เกลื่อนตา ในวันธรรมดา ๆ หญิงญี่ปุ่นจะไม่สวมใส่กัน เพราะชุดสากล และชุดแฟชั่นนำสมัยท้าทายให้เลือกสวมใส่
เรื่องแฟชั่นของสาว ญี่ปุ่นต้องยอมรับว่าผู้สวมใส่กล้าเอามาก ๆ มีคนสวมชุดกิโมโนมาเดินบนถนนอยู่เหมือนกัน ถ้าเทียบกับบ้านเรา ก็เหมือนใส่ชุดไทยมาเดินแถว ๆ สีลม แต่ที่นี่โตเกียว มหานครของญี่ปุ่นเราจึงเห็นอะไรแปลก ๆ แฟชั่นนำสมัยของคนญี่ปุ่น เท่าที่สังเกตด้วยตาเปล่า พบว่าวัยรุ่นส่วนหนึ่งนุ่งกางเกงขาสั้น หรือไม่ก็กระโปรงสั้น สวมถุงน่องพรางผิว สวมเสื้อแขนยาว ชายเสื้อคลุมเลยเอวมาเล็กน้อย สาวน้อยใหญ่สวมใส่กันมาเดินกรีดกรายตามถนนทั่วไป
แต่ที่น่าตกใจเล็ก ๆ ก็คือ สาวญี่ปุ่นไม่น้อย เมื่อเดินมาพบมุมพักผ่อนริมถนน มักงัดเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ บางคนพ่นควันอย่างบรรจง ขณะที่บางคนพ่นออกมาอย่างรุนแรง ก่อนที่จะส่งก้นบุหรี่ลงถังขยะ แล้วเร่งเดินจากไป
แต่ละซอกซอยและบนถนนใหญ่ใกล้ ๆ กับ ถนนวัฒนธรรมอาซากุสะ เห็นคนญี่ปุ่นเดิน ๆ และเดิน คนที่ไปทำงานสวมชุดสูทสากลทั้งหญิงและชาย พวกเขาเดินไปลงรถไฟใต้ดิน เพื่อไปยังที่ทำงาน
มัคคุเทศก์ของเรายืนยันว่า ถ้าพบสาวญี่ปุ่นบนรถไฟสายใด เวลาไหน วันรุ่งขึ้นเมื่อไปดักรอจะต้องพบเธอแน่นอน เพราะตารางเวลาของคนทำงานเหมือนกันทุกเมื่อเชื่อวัน
หลังอิ่มกับการเลือกซื้อของแล้ว เราเข้าที่พักย่านชินจูกุ ซึ่งก็เป็นย่านช็อปกระจายเหมือนกัน แม้แต่ในโรงแรมก็สามารถโดยสารลิฟต์ไปซื้อของราคา 100 เยน ได้สบาย ๆ แต่สินค้าราคาถูกเหล่านี้ ส่วนใหญ่เดินทางมาจากจีน เพราะมาตรฐานของสินค้าญี่ปุ่นและต้นทุนการผลิตในญี่ปุ่นไม่อาจนำสินค้ามาขายในราคานี้อย่างแน่นอน และที่สำคัญ สินค้าทุกชิ้นไม่ว่าจะเป็นของกิน ของใช้ก็ล้วนแล้วแต่ระบุว่า เมดอินไชน่า ด้วยกันแทบทั้งหมดทั้งสิ้น
แนะนำการท่องเที่ยว สถานที่ท่องเที่ยว ร้านอาหาร พร้อมคูปองส่วนลดโรงแรมเพียบ
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
