ทริปสั้น ๆ ที่เกิดขึ้นที่ "ระนอง" เมืองชายฝั่งทะเลตะวันตกของไทยที่ได้ชื่อว่า "ฝนแปด แดดสี่" ของ คุณ LapinBunnyy สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม กับเวลา 2 วัน 1 คืน ทำให้เราเห็นเมืองท่องเที่ยวที่เหมาะสำหรับวันพักผ่อนสบาย ๆ อาบอิ่มด้วยธรรมชาติ ชีวิตผู้คนท้องถิ่นที่เรียบง่าย รวมถึงของกินพื้นเมืองที่บางเมนูมีแต่เฉพาะที่ระนองเท่านั้น เหล่านี้เป็นสิ่งที่สร้างความสุขและความสำราญใจให้กับนักเดินทางได้โดยง่าย ถึงแม้ว่าจะใช้เวลาเที่ยวไม่นานก็ตาม นี่คือเมืองที่มีบรรยากาศเนิบช้า เปี่ยมสุขอย่างแท้จริง หลายคนอยากรู้ว่ามันจะจริงอย่างนั้นหรือเปล่า ? อย่าช้า...เราไปพิสูจน์ด้วยกันเลยดีกว่า
+++++++++++++++++
สวัสดีค่ะ : )
จุดเริ่มต้นของทริปนี้ไม่มีอะไรมากค่ะ คืออยากเที่ยว ไปเที่ยวกันดีกว่า เลยลองหาที่ใกล้ ๆ ที่พอจะไปเที่ยวได้ก่อน ครั้งนี้เลยเป็นทริปเล็ก ๆ กะทัดรัด 2 วัน 1 คืน คือเดินทางไปเสาร์เช้า-กลับอาทิตย์ (12-13.12.2015) ตอนแรกจะไป 2 คน แต่พี่ ๆ รู้ว่าจะไปเลยขอร่วมทริปไปอีก 2 คน เป็น 4 คน (ซึ่งพี่สาว 2 คน ที่ขอร่วมทริปได้เที่ยวล่าสุดเมื่อ 5 ปีที่แล้วอย่างต่ำค่ะ นานมากกกกกกกกกกก) โอเค งั้นเราออกไปเปิดหูเปิดตาอัพเดทโลกปัจจุบันกันเนอะพี่ ๆ ดีใจกันมากตีปีกบินได้ออกจากเกาะ ฮ่า ๆ : )
จริง ๆ ทริปนี้สิ่งที่ดึงดูดให้เราไปเยือนระนองในครั้งแรกคือที่นี่ค่ะ "บ้านไร่ ไออรุณ" ฟาร์มสเตย์ Talk of the town ก็ยอดแชร์ ยอดไลค์ พุ่งขนาดนั้นใคร ๆ หลาย ๆ คนอยากจะไปสักครั้ง เรา 4 คน ในทริปร่วมเทใจ ว่ายังไงต้องไปให้ได้ และจะแวะไปที่นี่ก่อนที่แรก ไม่ได้นอนยังไงก็ขอไปดู ไปเห็นยอดผักที่เค้าปลูกก็ยังดีค่ะ ฮ่า ๆๆ คือจะไปต้องแวะนะเข้าใจไหม ? (กำชับ BFF คนขับ) ห้ามลืม ห้ามเลย เด็ดขาด...
ว่าละเริ่มออกเดินทางได้เลย ทุกคนพร้อมกันมาก จุดเริ่มต้นออกจากภูเก็ตเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัวกันค่ะ ขับไปเรื่อย ๆ อาศัยความรู้พื้นฐานในเส้นทางที่พอมีกันอยู่บ้าง และตามป้ายบอกทางไปเรื่อย ๆ ค่ะ ไม่ยาก ๆ ภูเก็ตเข้าระนองยังพอไปถูก แต่พอเข้าระนองแล้วก็ต้องพึ่งพา Google Map นิดหนึ่งว่าที่ไหนอยู่ตรงไหนบ้าง บวกกับอาศัยถามทางคนในพื้นที่เอาค่ะ ทุกคนยินดีตอบตลอด ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ : )
เริ่มขับมาจากภูเก็ตก็มาทางพังงา-โคกกลอย-ตะกั่วป่า-คุระบุรี แล้วก็เข้าสู่กะเปอร์ ระนองเลยค่ะ พอเข้าเขตกะเปอร์สักระยะ ทุกคนก็เม้าท์กันอย่างเมามันส์ค่ะ หัวเราะกันสนุกสนานก็เพิ่งคิดได้ว่าเออ...บ้านไร่ ไออรุณอยู่ตรงไหน ? เปิด Google Map กัน เปิดปุ๊บประมวลผลพบว่า....พวกเราอยู่ในจุดเลยทางที่จะไปบ้านไร่ ไออรุณมาเป็น 20 กิโลเมตร++ ได้แล้วค่ะ เพิ่งรู้ตัวว่าควรหาจุดหมายปลายทางกันจะครึ่งกะเปอร์ละ อีกสักพักจะถึงเขตตัวเมือง เอาละทีนี้บ้านไร่กับไอแดดยามบ่ายของเรา เอายังไงต่อดี ? ทางเลือกมี 2 ทาง เราคงต้องตัดสินใจ เราจะไปทางไหนกันดี จะอยู่หรือไป..โอ้ววววววว (ใครจะร้องต่อเข้าท่อนฮุกก็ไม่ว่ากันนะคะ 555)
1. เลี้ยวกลับไปบ้านไร่ ไออรุณ
2. เข้าเมืองก่อนแล้วแวะเที่ยวขากลับ (ก็ได้)
สรุปที่ที่เราแพลนไว้ที่เดียวและมุ่งมั่นที่จะมาที่แรกให้ได้ (นอกนั้นคือคิดว่าจะไปเจออะไรก็แวะค่ะ) ย้ายไปอยู่แพลนหลังสุดของทริปค่ะ (ความไม่แน่นอนคือแน่นอน) แต่ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็กลับทางเดิม แวะขากลับกันก็ได้เนอะ...ตกลงกันลงตัว โอเคเข้าเมืองกัน ไปเช็กอินห้องเข้าที่พักกันก่อนนี่ก็บ่ายละ ก็มุ่งเข้าตัวเมืองกันค่ะ (ตกลงจบก็นั่งเม้าท์มอยกันต่อ ไม่เข็ดค่ะ)
#1 ภูเขาหญ้า
ขับมาเรื่อย ๆ ก่อนจะเข้าตัวเมืองก็จำได้คร่าว ๆ ว่ามีพี่แนะนำมาว่าให้ถ่ายรูปกับภูเขาหญ้าด้วยนะ สวยดี เป็นทางผ่านพอดีด้วย พี่เค้าเป็นคนระนองเลยค่ะ คนในพื้นที่แนะนำทั้งทีแถมสไตล์ชอบที่เที่ยวอะไรคล้าย ๆ กันอีก มันต้องดีแน่เลย ต้องลองไป ก็ขับไปกันเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอค่ะ ก็เม้าท์มอยกันไป พออะไรที่ไม่ตั้งใจมากก็นะดันเหลือบไปเห็นเขาโล้น ๆ มันโล้นแปลก ๆ ต่อมาอีกนิดเห็นป้ายใช่เลย ภูเขาหญ้านั่นเอง วินาทีที่เห็นคือทำไมมันมุ้งมิ้งไม่เหมือนเขาลูกอื่น ๆๆ แบบนี้ ยูนีค...แตกต่าง น่ารักกมากกกกกกก วิ่งลงไปสำรวจโลเคชั่นพบว่าเป็นที่กว้าง ๆ มีทุ่งหญ้ารอบ ๆ มีต้นไม้ที่ยืนต้นเดี่ยวเด่น ๆ เป็นบางมุม ชวนให้มาฮิปสเตอร์ จะยืนตรงกลางทุ่งหญ้า มองฟ้า เขี่ยดิน เหม่อเบา เหม่อหนัก งานพรีเวดดิ้ง งานรับปริญญา งาน Instagram ได้หมด ยิ่งหนังอินเดียยิ่งเก๋ไก๋ค่ะ คงวิ่งง้อข้ามเขากันเพลินทั้งพระเอกนางเอก เป็นหนึ่งที่คูลมาก ถ่ายดี ๆ มุมขึ้นกล้องสุด ๆ เอาใจคนรักการถ่ายรูปเลยค่ะ เล็งดี ๆ มีหลายมุมที่ปังนะ แต่รูปเราถ่าย iPhone คือภาพค่อนข้างมืดมน เลยต้องปรับสีกันบ้างนะคะ ภูเขาคือลูกเดียวกัน แต่ละรูปเขียวคนละโทนจริง ๆ ค่ะ มีทุกเฉด ขอให้มองเป็นเรื่องศิลปะนะคะจุดจุดนี้ 5555
ภูเขาหญ้าหรือเขาหัวโล้นตั้งอยู่ในตำบลหงาว ห่างจากตัวเมืองราว ๆ 10 กิโลเมตร++ ถ้าฤดูร้อนเค้าจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลค่ะ แต่ตอนที่ไปนี่เค้ากำลังเขียวดีอยู่ค่ะ : )
#2 หลวงพจน์ บูติค โฮสเทล
ออกจากภูเขาหญ้าเราก็ขับเข้าเมืองมาต่อเลยค่ะ มาเช็กอินกัน คืนนี้เราจะนอนนี่กัน มาด้วย Google Map ซึ่งพาเราไปจอดตรงที่พอดีค่ะ ลองแล้ว Search หาคำว่า "หลวงพจน์ บูติค โฮสเทล" ได้เลยค่ะมีปักไว้แล้ว ก็มาตามทางที่เจ๊เนฯ คอยบอก เป็นเนวิเกเตอร์บ้าง อิเนรคุณบ้าง แล้วแต่พื้นที่ค่ะ บางครั้งเธอพาไปรูเท่ามอเตอร์ไซค์ผ่านก็มี ในเมื่อไม่มีทางเลือกบางครั้งเราก็ต้องฝากชีวิตไว้กับเธอค่ะ ครั้งนี้ถึงที่นะคะ อันนี้รับรองปิ๊งป่อง ๆ ผ่านค่ะ
มาถึงหลวงพจน์ ขอบอกว่าถูกชะตากับที่นี่มาก ตั้งแต่หาข้อมูลค่ะ เป็นบูติค โฮสเทลเล็ก ๆ เห็นละรู้สึกชอบในสไตล์แบบตึกแถวย้อนยุค ๆ มีห้องจำนวน 8 ห้อง ห้องแอร์ 6 ห้องพัดลม 2 ห้อง คือห้องพัดลมนี่เป็นห้องไฮไลท์ที่เรารู้สึกว่าดูมีอะไรสุด ฮ่า ๆ เพราะจะมีหน้าต่างที่ความสูงเท่าบานประตู เปิดออกไปแล้วจะเห็นวิวหน้าถนน รับอากาศโปร่ง ๆ ค่ะ ดูชิล ๆ ดี (ห้องแอร์จะไม่มีหน้าต่างนะคะ) โชคดีมากที่ห้องพัดลมว่าง 2 ห้องเลย เลยเลือกห้องพัดลมกันค่ะ พี่เค้าบอกส่วนใหญ่แขกต่างชาติที่มาเค้าจะชอบห้องพัดลมเหมือนกัน มาต่อจากเราก็อยากได้ห้องพัดลมค่ะ แต่มาถึงช้ากว่าเราไป 3 ก้าว ชัยชนะในก้าวนี้เลยทำให้เรารู้สึกว่าห้องนี้มีคุณค่าขึ้นมาเลยค่ะ 5555 จริง ๆ ถัดจากหลวงพจน์ตรงไปอีกก็มีที่พักอีก 2-3 แห่ง แต่ที่นี่ทำเลดีเลย ติดกับเซเว่นฯ ด้วย เดินต่อจากเซเว่นฯ ไปทางซ้ายมือ ดึก ๆ ก็จะมีร้านน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ด้วยค่ะ ฝั่งตรงข้ามตอนเช้ามีร้านขายโรตี ถ้าหิวบ่อยก็ไม่ลำบาก เดินลงมาโลด !
มาถึงตรงนี้เริ่มครึ้ม ๆ แล้วค่ะ มาระนองรอบนี้ก็มีฝนตกเป็นช่วง ๆ หย่อม ๆ ตามสไตล์คอนเซ็ปต์เมืองฝนแปด แดดสี่เค้าค่ะ เดี๋ยวตก เดี๋ยวหยุด เดี๋ยวแดดมาเบา ๆ แต่เรามาจากภูเก็ตซึ่งมีสภาพอากาศแบบฝนห้าสิบแปด แดดร้อยสิบสี่ค่ะ แค่นี้เลยเบามาก รับได้สบาย ๆ
แนะนำให้รู้จักคุณลุงค่ะ แต่ชื่อก็ไม่ได้ถาม 555 คุณลุงไม่ได้มีบทบาทแค่จอดรถรอรับแขกหน้าที่พักเฉย ๆ ค่ะ แต่ลุงยิ้มน่าเอ็นดู แชะ...เก็บเข้าคอลเลคชั่น
รถสองแถวที่พบเห็นได้บ่อย ๆ ที่นี่ค่ะ เก๋ไก๋มีหลายสี วิ่งผ่านถนนเส้นนี้ตลอด คิดถึงอิแก่ของป๋า (พ่อ) เมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ นั่งไปโรงเรียนทุกวัน ป๋าไปส่งด้วยสองแถวสีแดง รถเก๋งลมโกรก...แต่ตอนเด็ก ๆ ไม่ชอบหรอก ดัดจริตนิดหนึ่งค่ะ อยากนั่งรถมีแอร์ โตมาเพิ่งรู้ว่าอิแก่เราเก๋าขนาดไหน รู้สึกอยากขอโทษมันขึ้นมาจับใจที่ครั้งหนึ่งเคยมีความรู้สึกว่าไม่ชอบนั่งมันเลย
มาถึงชั้นบนของที่นี่บ้างค่ะ.. : )
โซนห้องน้ำค่ะ มีอ่างล้างหน้าส่วนกลางอยู่มุมนี้
ทางเข้าห้องน้ำค่ะ ที่นี่เป็นห้องน้ำรวมแต่สะอาดมากค่ะ ไม่ได้น่ากังวลอย่างที่คิด แค่ลองเปิดใจให้ห้องน้ำรวมนะคะ 555 จะได้ไปสัมผัสประสบการณ์ใหม่ ๆ กันบ้าง เช่น ล้างหน้าแปรงฟันอยู่ดี ๆ ก็มีคนแปลกหน้าเดินไปมาพร้อมรอยยิ้ม รอบนี้เจอคุณลุงนุ่งผ้าขนหนูจ๊ะเอ๋กัน คุณลุงเซย์ฮาโหลมาแบบกันเอง แค่ผ้าไม่หลุดก็ใช้ได้ค่ะ ไม่ใช่มินเนียนและไม่ได้ต้องการเห็นบานาน่า 5555 : P ที่นี่จะมีห้องอาบน้ำ 3 ห้อง ห้องน้ำ 2 ห้องค่ะ มีเครื่องทำน้ำอุ่นเรียบร้อย ไม่ต้องกลั้นใจวิ่งสู้ฟัดเข้าไปหาน้ำเย็น สรุปที่ห้องน้ำดีงามค่ะ ผ่านนนนนนน…
ส่วนห้องนอนค่ะ ห้องพัดลมที่มีหน้าต่างอย่างที่บอกไว้ สบาย ๆๆๆๆ
เปิดหน้าต่างออกไปดูวิวข้างนอกได้ค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นรถสองแถวที่วิ่งผ่านตลอดวันเลย
พัดลมสีมินต์แบบวินเทจ ที่รู้สึกว่าถ้าเป็นแบบพับได้อยากจะขโมยกลับบ้านมากค่ะ
ส่วนการจองเราชอบจองผ่าน booking เหมือนเดิมค่ะ สะดวกดี ถ้าไม่จำเป็นไม่ค่อยชอบโทรถาม ไม่รู้เป็นอะไร 55 ก็เช็กห้องว่างผ่านเว็บ ถ้ามีกดจองได้เลยค่ะ ง่ายดี อ้อ ! ห้องที่นี่จะอยู่ที่ราคา 500 บาท/1 คืน นอนได้ 2 คน
#3 - ร้านถอดรองเท้า (ร้านโรงกลวง) -
พอเข้าโฮสเทลพักผ่อนกันสักพัก เก็บของ ตอนนั้นก็เกือบจะ 5 โมงเย็นแล้วค่ะ ท้องไส้เริ่มร้องประสานเสียงกันแล้ว ได้เวลาออกไปหาอะไรกินกันเถอะ ! ก็ลองหาข้อมูลมาบ้าง กับถามพี่ที่โฮสเทลดูอีกเสียงค่ะว่ามีร้านไหนอีกบ้าง ขอแบบเด็ด ๆ พี่เค้าก็แนะนำมาเหมือนที่เราหามาคือ "ร้านถอดรองเท้า" ร้านขึ้นชื่อของเมืองระนองนี่เองค่ะ พี่เลยให้เบอร์โทรมา บอกพวกเราว่าให้โทรไปถามก่อน กลัวจะไม่มีโต๊ะ เพราะทั้งร้านมีอยู่ 4-5 โต๊ะ (ห้ะ...) แล้วอีกอย่างคือร้านปิด 6 โมงเย็นค่ะ ดีมากเลย นี่จะ 5 โมงแล้ว เป็นร้านที่ดูท้าทายมาก โต๊ะน้อย ปิดเร็วซะด้วย เคยไหมเจออะไรแบบนี้ยิ่งอยากกิน 5555 ก็เลยรีบโทรไปถามค่ะ โชคดีป้าบอกเลยเวลาช่วงคนเยอะแล้วลูก ถ้าจะเข้ามามาได้เลย ไม่ต้องจอง โอเคค่ะป้าเดี๋ยวเข้าไปค่ะ พี่ที่โฮสเทลก็บอกทางเสร็จสรรพ ไม่ไกลจากโรงแรมค่ะ แต่ก็สามารถหลงทางกันได้ ฮ่า ๆๆ ก็จอดถามทางไปเรื่อย ๆ จนเจอค่ะ
ร้านถอดรองเท้า (ที่ปัจจุบันไม่ต้องถอดรองเท้าแล้วค่ะ) ป้าบอกใส่เข้ามาได้เลย ที่ร้านจะมี 3 ด่าน นี่ด่านแรก..
ด่านที่ 2 ช่วงกลางบ้าน อันนี้ถ่ายตอนเดินเลยมาจะสุดทางแล้วค่ะ ตรงนี้จะเป็นส่วนครัวที่ป้าทำกับข้าว ร้านอื่นคือเราไม่มีทางจะได้เห็นครัว แต่ที่นี่ต้องเดินผ่านครัวเพื่อเข้าไปนั่งในร้านค่ะ
ถึงแล้วค่าด่านที่ 3 ที่เราจะไปนั่งทานข้าวกัน จริง ๆ ถ้าไม่ชื่อร้านถอดรองเท้า ชื่อร้าน 3 ด่านก็ได้ค่ะ เหมือนเดินผ่านมาเป็นด่าน ๆ 5555
นี่ค่ะโต๊ะมีอยู่ไม่กี่โต๊ะ ด้านขวามือก็รู้สึกจะแค่ 2 โต๊ะ ตอนเรามาคนยังไม่เยอะ พอเข้าร้านมาเท่านั้นแหละ...พรึบพรับ ดีนะสั่งก่อน 555 ก็สั่งกันค่ะ ใครอยากกินอะไร แต่กับข้าวมาเร็วนะคะ ที่สั่งไปก็ส่วนใหญ่เป็นเมนูแนะนำค่ะ ใบเหลียงผัดไข่ใส่วุ้นเส้น, ต้มส้มปลากะพง, ปลาทรายทอดขมิ้น, ยำไข่ปลาทอด, กุ้งแม่น้ำผัดน้ำมะขามค่ะ
โดยส่วนตัวชอบเมนูยำไข่ปลาที่สุดค่ะ คือไข่ปลามัน ๆ ราดน้ำยำมะม่วง...มันดี กินลูกปลาไปเป็นล้าน ๆ ตัวเห็นจะได้ 555 ปลาทรายก็สามารถแทะหัวถึงครีบได้เลย กรอบบบบบ ใบเหลียงผัดไข่ใส่วุ้นเส้นพี่ ๆ ก็บอกอร่อยค่ะ แต่เราเป็นคนกินผักที่ไม่ค่อยกินใบเหลียง รู้สึกเหมือนกินกระดาษ มีแต่คนหัวเราะเพราะใบเหลียงค่อนข้างเป็นของเด็ดประจำภาคใต้ ต้มส้มปลากะพงก็รสเปรี้ยว ๆ อมหวาน...อร่อย โดยรวมแล้วกับข้าวอร่อยดีค่ะ ทานกัน 4 คน ทั้งหมดนี้ประมาณ 1,000 บาท++ เพราะไปสั่งกุ้งแม่น้ำผัดน้ำมะขามค่ะ จานละ 650 บาท แต่ป้าเหมือนจะให้กุ้งมาหมดแม่น้ำ จานใหญ่อยู่นะ นอกนั้นก็โอเคนะ ถือว่าไม่แพง อิ่มไปหนึ่งมื้อ อ้อ ! ร้านถอดรองเท้าเปิด 11 โมง ถึงประมาณ 6 โมงเย็นนะคะ เปิดช้าปิดเร็วนิดหนึ่ง ต้องกะจังหวะดี ๆ แนะนำเป็นมื้อเที่ยง ไม่ก็เป็นมื้อเย็นไปเลยค่ะ ขากลับเดินออกมาเจอป้ากำลังทำกับข้าวเลยชวนคุยเรื่องเวลาเปิดปิดร้านค่ะ ที่เป็นเวลานี้ได้คำตอบมาว่า "ป้าแก่แล้ว ป้าทำไม่ไหว.." ฮ่า ๆ : )
ลืมบอกเลยค่ะว่าเวลาทานอาหารเสร็จเค้าก็จะยกส้มมาเสิร์ฟให้เราค่ะ โต๊ะเรา 4 คนได้ 4 ลูก ผลไม้สุดฮิตประจำหิ้งพระของยายเราเลย เด็ก ๆ นี่ลาส้มกินจนเบื่อค่ะ ยายเล่นซื้อแต่ส้มมาไหว้ 55555
#4 - บ่อน้ำร้อนรักษะวาริน -
หลังจากที่สวาปามกันเสร็จเรียบร้อยก็แบกพุงห้อย ๆ กลับขึ้นรถค่ะ ออกมาจากถอดรองเท้าก็เริ่มมืด เราจะไปไหนได้อีกไหมเนี่ย อยากจะเก็บให้ได้เยอะที่สุด เพราะมากันแค่คืนเดียว ก็อยากจะเที่ยวให้ได้เยอะที่สุด (เท่าที่เป็นไปได้ค่ะ) ก็นึกขึ้นได้ค่ะว่าพี่ที่โฮลเทลแนะนำให้ไปบ่อน้ำพุร้อน แต่ตอนแรกด้วยความที่ไม่ใช่คนที่นี่ก็เลยมีการถกเถียงกันว่า เฮ้ยยยยยยย ! แช่น้ำร้อนค่ำ ๆ ดึก ๆ เนี่ยนะ ไม่น่ากลัวเหรอ จะมีใครเค้าไปแช่กันกลางคืน บลา ๆๆ เรามโนไปกันค่ะ ราวกับว่าเรากำลังจะเดินหาบ่อน้ำพุร้อนในป่าลึก และไปนั่งแช่กันมืด ๆ (ซึ่งตลกมาก แต่ตอนนั้นคิดแบบนั้นจริง ๆ 555) แต่มาคิดอีกทีถ้ามันน่ากลัวเค้าจะแนะนำเราทำไม จริงไหม ? 5555 เราก็ไปกันค่ะ ตามพี่เค้าบอก จุดหมายต่อไปก็เลยเป็นบ่อน้ำร้อนสวนสาธารณรักษะวารินค่ะ ตาม Google Map ไปเหมือนเดิม ไปแรก ๆ บรรยากาศที่เห็นก็มีร้านอาหาร ร้านขายของอยู่ข้าง ๆ ค่ะ ไม่ได้เปลี่ยวอย่างที่เรามโนแจ่มกันในตอนแรก และคนก็เยอะด้วย คือเอาตรง ๆ ค่ะเราก็ไม่รู้เอาตรรกะไหนมากำหนดเหมือนกันว่าต้องเที่ยวบ่อน้ำร้อนกลางวันนะ แต่ก็คิดแบบนั้นมาตลอด บ้าจริง ! คิดเองเออเอง 5555 ถึงแล้วค่ะ ก็จะเห็นป้ายข้อกำหนด ข้อห้ามต่าง ๆ อะไรควรไม่ควร อ่านกันก่อนนะคะ รณรงค์ให้เที่ยวกันโดยปฏิบัติตามข้อกำหนดของแต่สถานที่ค่ะ (นั่นไง ! คนดีไปอีกกกกกกกกกก...)
ที่นี่ก็จะเปิดตั้งแต่ตี 5 ถึง 3 ทุ่ม เราก็เดินกันมาเรื่อยแบบมั่ว ๆ งง ๆ ค่ะ บ่อไหนเป็นบ่อไหนยังไม่รู้ แต่เข้ามาก็จะเห็นคนแทบทุกเพศ ทุกวัยเลยค่ะ คนแก่ วัยรุ่น เด็กน้อย มีหมดเลย เค้าก็นั่งแช่กันชิล ๆ มาก (ขอโทษนะคะจุดนี้ iPhone 5 ในที่มืดไม่ไหวจริงค่ะ) เราก็เลยนั่งคิดว่าเออเนอะใครจะมานั่งแช่กลางแดดกลางวันกัน เวลานี้แหละที่เหมาะจะมานั่งแช่น้ำอุ่น ๆ ก่อนนอน กลับไปหลับสบาย (ทุกข้อสงสัยที่มีเวลาได้ไปสัมผัสเองมันจะค่อย ๆ คลายไปเองทีละปมค่ะ 5555) เราก็เตรียมตัวกัน ใครขายาวก็พับขาขึ้น เตรียมเอาเท้าแช่น้ำอุ่นกัน แต่เราใส่ขาสั้นและขาก็สั้นด้วยค่ะ พร้อมแต่แรก..
อันดับแรก...โหล ๆ เทสต์ หนึ่ง สอง สาม เทสต์ ๆ เอานิ้วโป้งยักษ์ของตัวเองจุ่มลงไปก่อนค่ะ วัดอุณหภูมิ เลยทำให้รู้ว่าที่เห็นว่าป้านั่งแช่ขาชิล ๆ เด็ก ๆ ลงไปเล่นสบาย ๆ ดูไม่ร้อนนั้นไม่จริงค่ะ เค้าหลอกเรา ! 5555 ร้อนอยู่นะ อย่าเพิ่งจุ่มทั้งขา แนะนำให้โหลเทสต์เหมือนเราก่อน อย่าไปเชื่อใบหน้าและท่าทางชิล ๆ ของคนแถวนั้นนะคะ 5555 ป้าข้าง ๆ ซึ่งเห็นเรายึก ๆ ยัก ๆ กัน กับการเอานิ้วโป้งจุ่มขึ้นจุ่มลง เค้าก็หัวเราะค่ะ รู้ว่าพวกเราไม่ใช่คนแถวนี้แน่ ป้าก็เลยบอกว่าวันนี้น้ำมันร้อนหน่อยนะหนู ปกติแต่ละวันจะร้อนไม่เท่ากัน เพราะมันเป็นน้ำร้อนจากแหล่งโดยธรรมชาติค่ะ ธรรมชาติเค้าให้เราแค่ไหนเราก็ได้แค่นั้นค่ะ ซึ่งวันนี้ธรรมชาติให้ความร้อนที่มากไปนิดหนึ่งสำหรับมือใหม่อย่างพวกเรา แต่ก็ยังไงขอบคุณนะคะ : )
ตอนนี้พวกเราก็ลงแช่ได้อย่างสำเร็จแล้วค่ะ ค้นพบว่าให้เราอดทนให้ได้นาทีแรกค่ะ ถ้าผ่านได้มันจะไม่ร้อนละ มันจะชาเพราะขาเราสุก เซลล์ขาตาย 55555 ไม่ใช่ !!!! คือจริง ๆ ตอนแรกมันจะรู้สึกร้อนค่ะ แบบร้อนเหมือนเราจะเป็นขาหมูที่โดนต้มในหม้อ แต่หลังจาก 1 นาทีจะเป็นความฟินค่ะ ทนไว้ หลังจะสบายสุด ๆ ก็ตอนแช่อยู่ในน้ำเราค้นพบว่าอย่าคอยกระดิกนิ้วเท้าในน้ำนะคะ มันจะร้อนค่ะ จริง ๆ นะ ไปลองดูว่าจริงไหมมาบอกเราด้วยนะ ฮ่า ๆ แต่บางคนถ้าเตรียมมาแช่เค้าจะไปอาบน้ำเย็นกันก่อนแล้วค่อยลงแช่
หลังจากขึ้นมากัน ส่วนที่ขาที่โดนน้ำจะเป็นสีอมชมพูเลยค่ะ ว่าละอยากเอาหน้าแช่ด้วย อยากหน้าอมชมพู... (หลังจากนี้เราได้กล้อง Fuji มาช่วยชีวิตบ้างนะคะ รูปดีขึ้นนิดหนึ่ง)
คุณยายคุณหลานทำสปากันค่ะ น่ารักกกกก...
เจ้าหนูน้อยยยยยย ไม่ร้อนเลยหรือยังไง ยิ้มแฉ่งเชียวววว : )
อันนี้เป็นโซนลานกว้างเลยค่ะ แบบว่าให้มานอนกันอารมณ์แบบมาซาวน่าหรือปวดเมื่อยตามตัวก็มานอนบนพื้นอุ่น ๆ ได้ค่ะ (หรือร้อนไม่แน่ใจ) แนวธรรมชาติบำบัด เพราะข้างใต้มันจะเป็นน้ำร้อนธรรมชาติค่ะ ทำให้พื้นร้อน ๆ อันนี้ไม่ได้ลองเลย ข้อมูลไม่ถูกยังไงแจ้งได้นะคะ ส่วนใหญ่ก็ถามมาอีกที 5555
(กลับมาที่ iPhone เน่าของเราต่อค่ะ รูปดำ ๆ) บ่อน้ำร้อนก็มีกระจายอยู่หลายบ่อนะคะ เดินดูทั่ว ๆ เอานิ้วโป้งโหลเทสต์ก่อนได้เลยค่ะ พอใจบ่อไหน บ่อที่เราแช่ตอนแรกร้อนสุดละ ถ้าพวกบ่อเล็ก ๆ ก็จะร้อนน้อยหน่อยค่ะ เท่าที่เราลองแช่ค่ะ และก็มาถึงบ่อพ่อรู้เลยค่าว่าเป็นคุณพ่อ ควันมาเป็นหม้อ MK สุกี้ พ่อบ่อเห็นป้า ๆ เค้าก็จะชอบเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำกันค่ะ แบบบางทีปวดเข่าก็จะเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาวางไว้ที่เข่าค่ะ รักษาอาการ เท่าที่ถามนะคะ เค้าก็จะมีวิธีรักษาแตกต่างกันไปค่ะ รู้สึกว่าที่นี่ดีจังเลย มีบ่อน้ำร้อนธรรมชาติให้ใช้ฟรี ๆ ด้วย แล้วทุกคนก็ดูจะทำตามกฎกันอย่างดีค่ะ น่ารักมากจริง ๆ จะได้มีของดี ๆ จากธรรมชาติไว้ใช้ไปนาน ๆ เนอะ แช่กันไปสบายเท้าเลย กลับไปนอนคงนอนกรนนนนนสบายยยยยยย แฮปปี้ : )
#5 - พระราชวังรัตนรังสรรค์ -
สำหรับที่ที่ 5 นี้ได้ไปเจอด้วยความบังเอิญค่ะ เป็นทางผ่านระหว่างที่ขับรถกลับโฮสเทลกัน หันไปเห็นไฟแบบว่า...เฮ้ยยยยยย ! ที่นี่คือที่ไหน จัดไฟเยอะสวยมากกกกก ก็มองหน้ากัน 4 คน จะเอาไง ๆ ลงเปล่า ? สรุปเราก็ตกลงว่าลงก็ลง มาทั้งทีอย่ากลับไปแบบสงสัยอะไรอีก นาน ๆ ทีจะได้มาต้องลงไปดูซะหน่อยว่าคืออะไร..
เดินมาเจอป้ายข้อมูลพอดีค่ะ พบว่าเป็นพระราชวังรัตนรังสรรค์ ถึงว่าสิทำไมไฟสวยมากมาย...ก่อนอื่นขออนุญาตนำประวัติของสถานที่แห่งนี้มาให้อ่านกันนะคะ..มากกว่าความสวยงามก็คือเรื่องราวของที่นี่ค่ะ ว่ามีความสำคัญกับเมืองระนองยังไงบ้าง..
เรื่องตำนานพระราชวังรัตนรังสรรค์นั้น เกี่ยวข้องกับตำนานเมืองระนอง โดยปี พ.ศ. 2433 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสหัวเมืองปักษ์ใต้ฝ่ายตะวันตก เป็นครั้งแรกที่จะได้เสด็จไปถึงเมืองระนอง พระยารัตนเศรษฐี (คอซิมก๊อง เจ้าเมืองระนอง) สร้างที่ประทับรับเสด็จที่บนเนินควนอันอยู่กลางเมือง สร้างล้วนด้วยเครื่องก่อประกอบกับไม้แก่นอย่างมั่นคง ประสงค์จะถวายเป็นราชพลีสนองพระเดชพระคุณซึ่งได้ทรงชุบเลี้ยงสกุลวงศ์มา และทรงประทับแรม ณ พระที่นั่งรัตนรังสรรค์ เป็นเวลา 3 ราตรี ระหว่าง 23-25 เมษายน พ.ศ. 2433 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จไปทอดพระเนตรเห็นดำรัสว่า "...ทำงดงามมั่นคงสมควรจะเป็นวัง ยิ่งกว่าจะเป็นพลับพลา..." จึงพระราชทานนามว่า "พระราชวังรัตนรังสรรค์" ให้เป็นเกียรติยศแก่เมืองระนอง และสกุลของพระยารัตนเศรษฐีด้วย แต่ทรงพระราชดำริว่า ที่เมืองระนองนาน ๆ จะเสด็จประพาสครั้งหนึ่ง วังทิ้งไว้เปล่าก็จะชำรุดทรุดโทรมเสีย จึงพระราชทานพระบรมราชานุญาตว่า โดยปกติให้ใช้พระราชวังนั้นเป็นศาลารัฐบาล และทำพิธีสำหรับบ้านเมือง ต่อเมื่อมีการเสด็จประพาสเมื่อใดจึงให้จัดเป็นที่ประทับ
ข้อมูลที่มาจาก : th.wikipedia.org/wiki/พระราชวังรัตนรังสรรค์
ขอบคุณค่ะ : )
แนะนำเลยค่ะ สำหรับที่นี่ ไฟสวยมาก ถ่ายรูปออกมาสวย (แต่เรามือสั่นเล็กน้อย) สถานที่จริงก็สวยค่ะ ใกล้กับหลวงพจน์ที่เราพักด้วย จริง ๆ ก็สามารถเดินไปได้เลยค่ะ ไม่ไกล แยกหน้าโรงแรมเดินตรงขึ้นไปตามถนนได้เลยค่ะ กลางคืนมีคนมาถ่ายรูปเยอะแยะเลย ไฟสวยจริง ๆ เป็นหนึ่งที่บังเอิญที่พบว่าสวยมากค่ะ พวกเราโชคดีจังเลย : )
#6 - ร้านดอกไม้ -
หลังจากตื่นตาตื่นใจกับไฟสวยงามที่พระราชวังรัตนรังสรรค์ ถ่ายรูปเยี่ยมชมกันเป็นที่พอใจกันเรียบร้อยก็ได้เวลากลับที่พักกันแล้วค่ะ ใกล้กันจริง ๆ คือขับจากพระราชวังนาทีเดียวถึงนะ ไม่ต้องเหยียบคันเร่งก็ได้ค่ะ ปล่อยรถไหลมาเลย 5555
มาถึงโฮลเทลก็เข้าเซเว่นฯ ก่อนค่ะ (ขาดไม่ได้ขอสารภาพ) ซื้อนู่นนี่ก็เลยเดินเลย ๆ ไปดู ๆ ว่ามีร้านอะไรอีกบ้าง..
แถว ๆ นั้นจะมีร้านที่ยังคงสไตล์เก่า ๆ แบบเดิม ๆ อยู่หลายร้านเลยค่ะ แต่ถ่ายมาร้านเดียว เหมาะมากกับการไปยืนแอ็คเก๋ ๆ กับฉากหลังกลิ่นอายวินเทจ ๆ อะไรเก่า ๆ มันก็สวยคลาสสิกดีนะ...ว่าไหม ตามทางจะมีอีกหลายร้านเลยค่ะ แบบป้ายเก่าอารมณ์วินเทจ ๆ เดินไปเรื่อย ๆ นิดเดียว เอาละค่ะ เจอร้านของกินอีก น้ำเต้าหู้ ของหวานด้วย หูยยยยยยยยยยยยย...เบรกเลย มาจอดกันที่ร้านดอกไม้ค่ะ ชื่อน่ารักเชียว
มีอาหารคลีนขายด้วยค่ะ ดึก ๆ อย่าทานของหนักค่ะ เน้นเป็นทานเนื้อปลาเบา ๆ ปาท่องโก๋ในน้ำมันพืชซึ่งเป็นสารสกัดจากธรรมชาติ 100% ค่ะ 5555555 (แถรุนแรงมาก !)
ทานป(ล)ากันค่ะ ! ปาท่องโก๋..... : )
บัวลอยน้ำกะทิค่ะ จะออกเป็นรสกะทิสด ไม่หวานมาก ใครไม่ชอบหวานสั่งได้
หลังจากนั้นตามมาอีก 30 อย่างค่ะ สั่งไปไม่แคร์แคลลลลล...ปาท่องโก๋ บัวลอยน้ำกะทิ จ้ำบ๊ะชาไทย (จ้ำบ๊ะที่นี่ใส่ปาท่องโก๋นะคะ) น้ำเต้าหู้ไม่สั่งค่ะ แคลต่ำกว่ามาตรฐาน 55555
หลังจากทานอาหารเย็น แช่บ่อน้ำร้อน ต่อด้วยเดินชมไฟสวย ๆ จบที่นั่งจิบน้ำชาอุ่น ๆ อะไรจะดีไปกว่าช่วงเวลาในวันนั้นอีก... : ) เอิ่กกกกกกกกกกก~ เรอตบท้ายค่ะ อิ่มจริง ๆ 55555 (เกือบจะจบสวยละ)
หลังจากกิจกรรมวันแรกผ่านพ้นไปกลับเข้าโรงแรมกันค่ะ อาบน้ำ อาบท่า ล้างหน้า แปรงฟัน มาสก์หน้า เตรียมตัวนอนดีกว่า
ก่อนอาบน้ำขอนั่งเรื่อย ๆ สักนิด : )
กักขังฉันเถิด กักขังไป ขังตัว อย่าขังหัวใจดีกว่า...
ออกมาพี่เราอาบเสร็จแล้วจ้า นอนอ่านหนังสือสบายเชียว เราอาบน้ำเสร็จว่าแล้วก็ไปหามาอ่านบ้างค่ะ เล่มนี้ได้มาจากชั้นวางหนังสือสีเขียวข้างเก้าอี้ (ตรงรูปด้านบน) (อ่านเสร็จเราเอาวางที่เดิมนะ เผื่อใครไปต่อละอยากอ่าน : D )
อ่านไปได้สักแป๊บทนแรงหนังตาหย่อนไม่ไหว นอนกันดีกว่าค่ะ เก็บแรงพรุ่งนี้ไปต่อ...ราตรีสวัสดิ์ (ตอนนอนปิดหน้าต่างนะคะ ถ้าไม่ปิดนี่จบเลยนะ หลับตาปุ๊บนึกว่านอนอยู่ข้างถนน 555 ไม่ใช่อะไรค่ะ เสียงรถที่วิ่งผ่านไปมาจะเข้ามา แต่รับรองว่าห้องพัดลมนี่ชิลสุด ๆ แลกกับความชิลตอนได้นอนเปิดหน้าต่างอ่านหนังสือนะ ยอมมมมมมม !)
1 คืนผ่านไปไวเหมือนตัดต่อ
เราตื่นมาก็ประมาณ 6 โมง (ซ้อมตื่น) โผล่หน้าไปมองหน้าต่าง ตอนเช้า ๆ มีพระเดินบิณฑบาตด้วยค่ะ แล้วก็ยังไม่มีใครตื่น แอบนอนต่อดีกว่า สักประมาณ 7 โมงก็ตื่นจริงจังค่ะ ได้เวลาเตรียมตัว อาบน้ำ เก็บของ Check out ไปจุดหมายต่อไปกันค่ะ
มอนิ่งลูอีสสสส ! ตื่นแต่เช้าเลย มองหน้าหาเรื่องเหรอ ... ล้อเล่นนะจ๊ะลูอีส 5555 ผมหมูหยอง น่ารักสุด ๆ : )
Check out เสร็จเรียบร้อยได้เวลาบ๊ายบายกันจริง ๆ แล้วค่ะกับหลวงพจน์โฮสเทลสุดชิล ขอบคุณพี่หนูด้วยนะคะ เป็นพี่หน้าเคาน์เตอร์ที่บริการแนะนำดี พูดคุยน่ารักเป็นกันเองกับพวกเรามาก ๆ ไว้เจอกันใหม่นะคะ : )
#7 - ระนองโอชา -
ก่อนออกจากโฮสเทลก็ถามพี่หนูว่ามีร้านอาหารเช้าที่ไหนแนะนำบ้าง พี่หนูก็แนะนำที่นี่มา ร้านนี้ขึ้นชื่อเหมือนกันนะ การเดินทางไต่มาตาม Google Map เหมือนเดิมค่ะ
ก็จะมีเมนูอาหารเช้าเพียบค่ะ ติ่มซำ บักกุ๊ดเต๋ โจ๊ก อาหารเช้า ข้าว ไข่กระทะ มีให้เลือกเยอะมาก
หลังจากเลือกเมนูอาหารเป็นจาน เราก็เดินมาหยิบติ่มซำที่ตู้เย็นกันค่ะ ลุยยยยยยยยยยย !
นี่ก็เป็นที่พวกเราสั่งกันมาค่ะ ยังไม่รวมติ่มซำอีก 85 เข่ง ที่ตั้งใจเลือกกันมา ฮ่า ๆๆๆๆ ก็มีไข่กระทะ บักกุ๊ดเต๋ ไข่กวน
มีอีกล้นหลามค่ะ ต้องใช้โดรนถ่ายถึงจะเก็บได้ครบ เยอะมากกกกกกกกกก !
#8 - ระนอง แคนยอน -
เป็นที่ที่พวกเราอยากไปดูกันตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะ ตามที่เที่ยวแนะนำ แต่ไปไม่ทันค่ำซะก่อน ไปทางเดียวกันกับบ่อน้ำร้อนรักษะวารินเลยค่ะ ขับเลยขึ้นไปอีกประมาณเกือบ 10 กิโลเมตร ก็จะถึงค่ะ ผ่านทางไปวัดหาดส้มแป้นด้วย เผื่อใครอยากแวะเที่ยวก็ได้เลยค่ะ เป็นที่แนะนำในระนองเหมือนกัน แต่เราไม่ได้แวะไประนอง แคนยอนกันเลยค่ะ...
ก่อนไปเราก็แวะบ่อน้ำร้อนรักษะวารินอีกสักรอบค่ะ แวะดูสะพานไม้ซะหน่อย
อันนี้บ่อพ่อตอนกลางวัน
ชอตสะพานนี่ทำให้กลุ่มเราได้รู้จักเพื่อนใหม่เป็นชาวต่างชาติด้วยค่ะชื่อคุณ Eric ที่แวะมาเที่ยวที่นี่ เราเลยทำตัวเป็นคนไทยมีน้ำใจซะหน่อยอาสาถ่ายรูปให้ค่ะ เค้าก็ถาม ๆ นิดหน่อยว่าอะไรไปทางไหน ยังไง เราก็บอกเค้าไปว่าเราก็เพิ่งมาค่ะ ไม่ค่อยจะรู้อะไรเหมือนกันนะคะ (พี่เราพูดค่ะ) เราแผนกต้อนรับค่ะ ยิ้มสยามละส่งต่อ ฮ่า ๆ พี่เราก็สปีคให้ค่ะ บอกนู่นนี่นั่นให้ เค้าโอเค ๆ แต้งกิ้ว บายยยยยย แยกย้ายกันไป
ขึ้นมาบ่อแม่จะอยู่ด้านนอกค่ะ ฝั่งตรงข้ามมีบ่อลูกสาวด้วย
มีอะไรในบ่อแม่ ? เงาพวกเราเอง...
ที่นี่กลางวันของกินเยอะแยะเลยค่ะ มีตั้งแต่หนักไปจนถึงเบา ๆ แวะกินไอศกรีม ใส่ข้าวเหนียวด้วยนะคะป้า เราเจอคุณ Eric เดินวนมาอีกรอบ คราวนี้แกแวะมาถามพี่เราค่ะว่าระนองแคนยอนไปยังไง เราเลยบอกว่าจุดหมายเดียวกันสนใจจะขึ้นหลังกระบะไหม ไปด้วยกันเลย แกก็ตกลงง่ายดายค่ะ กลายเป็นเพื่อนร่วมทริปไปแบบง่าย ๆ
แกบอกว่าถ้าไม่เจอพวกเราแกจะวิ่งไปเรื่อย ๆ ค่ะ... (หืม...อะไรนะคะ ?!?) แต่ชุดแกดูเตรียมมาวิ่งจริง ๆ ค่ะ
ถึงแล้วค่ะ ต้องบอกก่อนว่าตอนแรกที่ได้ยินระนอง แคนยอน กลุ่มเรามโนไปถึงแกรนด์ แคนยอน ที่กว้างใหญ่ไพศาล งานผาหินโดนเซาะกว้าง ๆ ต้องมาในหัว พอเจอของจริงเปิดกระจกรถดู หยุดความคิดนั้นนะคะ 555 ก็มีผาหินประปรายไม่ได้ว่ากว้างใหญ่มาก แต่คือเราวาดภาพไว้ว่าแกรนด์มาก ยิ่งใหญ่ อลังการงานสร้าง แต่ที่นี่จริง ๆ อดีตเคยเป็นเหมืองเก่ามาก่อนค่ะ ระหว่างที่เราจะหาที่จอดเพื่อลงไปสำรวจก็ได้ยินเสียงเด็กน้อยตะโกนมาจากอีกฝั่งค่ะ
"พี่ ๆ วนมาจอดฝั่งนี้ก็ได้ค่ะ"
ว้ายเจอเด็กใจดี น่ารักจัง ก็วนไปจอดรถกันค่ะ
ภาพแรกก่อนลงจากรถค่ะ ที่น้องโบกรถให้พี่นั้นเพราะให้อุดหนุนอาหารปลาพวกหนูใช่ไหมคะ
ที่นี่โปรโมชั่นดี ๆ มาบอกต่อค่ะ นอกจากจะโบกรถให้ พร้อมยืนต้อนรับแล้ว ยังมีโปรฯ ซื้อ 1 แถม 10 ด้วยค่ะ (คือถ้าซื้อของใครก็ได้ 1 คน อีก 10 คน ที่ยังขายไม่ได้จะกรูและพุ่งกันมาหาเราค่ะ ทำหน้าเศร้า ๆ ของหนูยังขายไม่ได้เลย ๆ คนนู้น คนนี้ คนนั้นประสานเสียงกัน ไม่เหมาะแก่คนใจอ่อนอย่างยิ่ง 5555) ส่วนพี่เราก่อนซื้อก็ถามค่ะ มีปลาอะไรบ้าง ? เค้าจะท่องให้เรานับเลยนะคะ คือชำนาญมากจริง ๆ แต่ถ้าเราซื้อละนิ่ง ๆ เค้าก็จะไม่ตอแยเราค่ะ ก็แยกย้ายกันไป แต่ราคาก็อาหารเม็ด 10 บาท ขอบขนมปัง 10 บาท ขนมปังแถว 25 บาท เราก็อุดหนุนกันคนละถุงจะได้เท่าเทียม สรุปเราได้อาหารปลามาพอที่จะเลี้ยงปลาได้ทั้งบึงค่ะ เป็นคนใจอ่อนค่ะ อ่อนใจจริง ๆ ฮ่า ๆ
สังเกตดี ๆ จะมีพี่ตัวหนึ่งที่แกอ้าปากโผล่มารับอาหารเม็ดค่ะ ท่าเหมือนหมาน้อยจะกระโดดคาบกระดูกมาก ๆ ปรบมือในความตั้งใจ
นอกจากนี้ยังมีศาลาเล็ก ๆ ให้นั่งเล่นด้วยค่ะ น่ารักเนอะ ไปให้อาหารปลาก็ได้ค่ะ ในนี้ปลาเยอะจริง ๆ อาหารยังมีอีก 84 ถุง (ซื้อจากทุกคน 555) เราไปนั่งศาลากันต่อ..
ที่นี่ห้ามตกปลานะคะ แม้ว่าปลาจะน่าตกก็ตาม กินขนมปังทุกวันเนื้อน่าจะมัน ( แฮ่~ คิดดังงงงงงงง..)
น้อง ๆ คอยเทคแคร์ตลอดค่ะ ตามตัวเป็นเงา อาหารปลาหมดยังคะ 555 หิ้วมาถึงศาลา มีทุกสิ่งขาดแต่ขนมปังโฮลวีทค่ะ นอกจากนี้น้องผึ้ง (น้องคนกลางค่ะ) ที่ดูจะเป็นพี่ใหญ่สุดในบรรดาน้อง ๆ เล็ก ๆ ชวนเราคุยค่ะ
น้องผึ้ง : น้า ๆ หนูป้อนขนมปังปลากับมือได้นะ อยากดูไหม ?
เรา : อยาก ๆ ไหนโชว์ให้น้าดูหน่อยสิ
น้องผึ้ง : แต่ว่ามันต้องใช้ขนมปังแผ่นนะ มันถึงจะกิน
เรา : (ควานหา) คือน้าซื้อมาแต่ขอบกับอาหารเม็ด
น้องผึ้ง : แถวหนึ่ง 25 บาทเอง เนี่ยมีอยู่แถวหนึ่งพอดีเลย
เรา : น้าก็อยากจะเห็นนะแต่เงินไม่มี เมื่อกี้ซื้อหมดแล้ว เงินอยู่ในรถ
น้องผึ้ง : เอาก่อนก็ได้เดี๋ยวค่อยไปเก็บที่รถ รถหน้าคันสีอะไร ?
ต้องยอมใจจริง ๆ ค่ะ ปิดการขายขนมปังแถวได้อย่างสวยงาม ฮ่า ๆๆๆ
ขั้นแรกค่ะ เธอใช้ขนมปังแผ่น ๆ แกว่งไปแกว่งมาเพื่อเรียกปลา
น้องผึ้งนอนป้อนชิล ๆ โผล่ขึ้นมาสะพรึงนิ้วมือมาก ๆ ตัวใหญ่กว่าที่คิดไว้ แต่สำรวจแล้วไม่มีฟันค่ะ ถ้าเผลองับอาจจะไม่เจ็บ (หราาาาา..)
โอ้โห ! เริดไปอีก ยังกับได้ดูโชว์ปลาโลมาในราคาเพียง 25 บาท แถมดูก่อนจ่ายทีหลังก็ได้ 5555
เธอ ๆ เธอทำหน้าแบบนั้นสรุปเธออยากกินขนมปังหรือกินเรา ? ใจคอไม่ดีเลย (ยืมมือน้องผึ้งตลอด) แล้วจะบอกว่า 25 บาท บริการหลังการขาย 12,000 บาทค่ะ บอกน้องจะเอามุมไหน เธอจะคอยถามตลอด
"น้า ๆ ถ่ายทันไหม ?"
"น้า ๆ เอาอีกไหม"
ถ้าเรายังถ่ายไม่ได้เธอจะป้อนให้จนเราถ่ายได้ค่ะ แม้ว่าจะต้องเอาหัวลงไปแทบจุ่มน้ำเธอก็จะทำค่ะ คุ้มค่า 25 บาทมาก ทุ่มเทสุด ๆ ปรบมือรัว ๆ เชื่อว่าโตมาเธอถ้าเอาดีทางด้านเป็นเซลส์เธอจะทำยอดขายได้ถล่มทลายค่ะ
น้องผึ้งเธอทำให้เราได้ชอตที่ดีที่สุดนี้มาค่ะ ปังมากกกกกกกกก ขอบคุณในความทุ่มเทของน้องค่ะ : )
Nice to meet you ! ค่ะคุณ Eric และเด็ก ๆ ทุกคน
#9 -น้ำตกหงาว -
หลังจากที่เล่นกับปลาที่ระนอง แคนยอน เสร็จ เราก็หาที่แวะต่อค่ะ จุดหมายอยู่ที่จบทริปด้วยบ้านไร่ ไออรุณ และกลับภูเก็ตค่ะ เนื่องจากขามาพลาดด้วยความที่เม้าท์เพลินไป แต่น้ำตกหงาวนี่อยู่ช่วงทางผ่านขากลับพอดีเลยแวะกันสักนิด อยู่ตรงข้ามกันกับภูเขาหญ้าเลยค่ะ ถ้ายืนฝั่งภูเขาหญ้าจะเห็นน้ำตกหงาวอยู่ไกล ๆ ถ้ายืนที่ฝั่งน้ำตกหงาวตรงจุดชมวิวก็จะเห็นภูเขาหญ้าอยู่ไกล ๆ เช่นกันค่ะ คอยเฝ้ามองกันตลอดเวลา ฮ่า ๆๆ
ตามธรรมเนียมรีวิวค่ะ กางบัตรก่อน ฮ่า ๆ ผู้ใหญ่คนละ 20 บาท 4 คน 80 บาท
นี่ค่ะ ขับมาเรื่อย ๆ เราก็จะเจอป้ายที่ไปน้ำตกหงาว กับทางชี้เลี้ยวขวาไปจุดชมวิวค่ะ พวกเราที่ไม่เคยมาก็เลยว่าเอายังไงดี จะลงไหนกัน สรุปเราเลือกไปทางจุดชมวิวกันก่อนค่ะ ทางขึ้นชันนิดหนึ่งนะคะ ค่อย ๆ ขับขึ้นมานะ
ใครที่มากับเฮลิคอปเตอร์ สามารถจอดตรงนี้ได้เลยค่ะ ฮ่า ๆ เห็นภูเขาหญ้าไหม ?
เป็นจุดชมวิวที่เรียบ ๆ เห็นภูเขาหญ้าแบบไกล ๆ ค่ะ ทางจุดชมวิวนี้ก็สามารถเดินไปสู่น้ำตกหงาวได้นะคะ แต่ทางนี้จะออกแนวเหมือนเดินป่านิดหนึ่ง พอดีมีคนมาพร้อมเราอีก 1 กลุ่ม เราก็เลยตาม ๆ เค้าไปด้วยค่ะ (แต่ถ้าไม่เลี้ยวขวามาจุดชมวิวก็ไปได้ค่ะ จริง ๆ เดินไปทางจุดแรกจะสะดวกกว่าค่ะ เพราะเป็นทางเดินที่เป็นพื้นเรียบ ๆ เดินง่ายกว่าค่ะ แต่เรามาแบบไม่รู้จะไปทางไหนก็ทางนั้นแหละ..)
เนียนเดินเกาะกลุ่มไปกับเค้าเลยค่ะ จะได้ไม่รู้สึกว้าเหว่ ทางเดินเดินไม่ยากนะคะ แต่ว่าตอนใกล้จะถึงน้ำตก จะมีบางจุดที่ชันและลื่นนิด ๆ ค่ะ ถ้ารองเท้าไม่พร้อมนี่ชวนให้ลงไปนอนกลิ้งมาก ๆ ค่อย ๆ เกาะรากไม้ข้างทางไปค่ะ
อันนี้ดอกเห็ดไหมคะ ? ยังจะถ่ายมาให้ดู
เดินลงมาอีกนิดจะมีจุดเล็ก ๆ ที่ลงไปเล่นน้ำได้ค่ะ
นั่ง ๆ มีปลาตัวเล็กมาตอดเท้า...ได้ทีเลย นั่งสป(ล)าเท้าไปในตัว สบาย ๆ จั๊กจี้ดีนะ..ขออภัยนะคะหากปลาทีนเต็มจอ เป็นคนที่หัวแม่โป้งเท้ายักษ์มากค่ะ ใครเห็นก็ตกใจ ถ้าเพื่อนสนิทเห็นแค่ทีนก็จำได้เลยค่ะของใคร ฮ่า ๆๆ
ได้เวลากลับแล้วค่ะ ขากลับกลับอีกทางหนึ่งที่บอกไปด้านบน เป็นทางเดินสบายกว่าค่ะ แต่เนื่องจากเราจอดรถกันไว้ที่จุดชมวิวเราจึงต้องเดินขึ้นเนินไปตรงจุดที่จอดรถด้านบนอีกทีค่ะ แทบหายใจทางเหงือก จอดข้างล่างก็จบ แต่ยังไงเที่ยวแบบไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นยังไง หรือจะไปเจออะไรบ้างก็สนุกไปอีกแบบค่ะ ลองดูสิ : )
#10 - อุทยานแห่งชาติแหลมสน -
ถัดมาจากน้ำตกหงาวก็มีอีกหนึ่งที่เที่ยวที่เป็นทางผ่านค่ะ แต่จากทางเข้าก็ต้องขับเข้าไปอีกประมาณ 10 กิโลเมตร ได้อยู่ค่ะ นั่นก็คืออุทยานแห่งชาติแหลมสนนั่นเอง เรามาจากจังหวัดทะเลล้อมรอบ คราวนี้มาเปลี่ยนเป็นทะเลที่อื่นดูบ้างนะ
ทางเข้าค่ะ ผู้ใหญ่มีค่าเข้าคนละ 40 บาท ของเรา 4 คน เค้าคิด 150 บาทค่ะ ผู้ใหญ่ 4 สติไม่ครบ 1 คน ลดให้ 10 บาท (เราเอง) 5555 มาทะเลแต่ตั๋วที่ได้เป็นรูปน้ำตกซะงั้น แต่ไม่ใช่ประเด็นค่ะ : )
แหลมสน แน่นอนค่ะต้องมีต้นสน แต่ต้นสนที่นี่สูงงงงงงงงงงง
แต่แดดก็กำลังเผาดีอยู่ สำหรับหาดแหลมสนที่นี่เป็นหาดที่เหมาะกับการมาพักผ่อนหย่อนใจได้ดีทีเดียวเลยค่ะ อารมณ์แบบมาปิกนิกกันเบา ๆ ใต้ต้นสน เย็น ๆ ค่อยลงเล่นน้ำน่าจะชิล ๆ ดีค่ะ แต่เราขอชิลแป๊บเดียวแล้วก็เตรียมตัวไปสู่จุดหมายต่อไปกันค่ะ...ก่อนกลับภูเก็ต.. : )
#11 - บ้านไร่ ไออรุณ -
เป็นที่แรกสุดที่โดนย้ายมาอยู่หลังสุดค่ะ เพราะการเม้าท์มันส์เม้าท์เพลินของพวกเรา รอบนี้ไม่ได้ตั้งใจมาพักที่นี่ค่ะ เพราะว่าคิวยาวมาก เราเลยตกลงกับพี่ ๆ ว่าจะมานั่งทานน้ำกัน มาดูแปลงผักกันก่อนเนอะ...สถานที่ที่เป็นแรงบันดาลใจของใครหลาย ๆ คนเลยค่ะ
มาระนองนี่ฝนตกประปรายตลอดค่ะ ตกหยุด ตกหยุด บ่อย ๆ เลย ตามสโลแกนเค้าแหละ ฝนแปด แดดสี่..
ไต่ตาม Google มาตลอดทางเหมือนเดิมค่ะ บ้านไร่ ไออรุณ อยู่จุดไหนเดาไม่ยากใช่ไหมคะ ฮ่า ๆ รถจอดเพียบต้องใช่แน่ ๆ
ทางเข้าที่พักค่ะ โซนนี้จะเข้าได้เฉพาะแขกที่มาพักที่นี่นะคะ พวกเราอด
ชอบมากกับการตกแต่งรายละเอียดยิบย่อยของที่นี่ค่ะ ทำให้ดูมีอะไร ๆ ขึ้นมาเลย เช่นทางเดินไม้ไผ่นี่เก๋เนอะ..
อันนี้เป็นแปลงผักค่ะ มีผักรวม ๆ กันหลายอย่างเลย มีซุ้มให้นั่งชมแปลงผักด้วยค่ะ น่ารักดีอะ..
เมนูตามนี้เลยค่ะ แต่ตอนเราไปถึงช่วงเย็น ๆ แล้ว เครื่องดื่มเริ่มหมดไปหลายอย่างค่ะ เพราะก็จะมีแขกที่มาดูแปลงผัก นั่งทานน้ำเหมือนกับเรานี่แหละ สลับแวะเวียนกันมาเรื่อย ๆ ค่ะ
ไอเดียที่เอาดอกหญ้าที่เอามาใช้ตกแต่งนี่ชอบค่ะ ดอกเล็ก ๆ มุ้งมิ้งเนอะ
มีผักผลไม้สำหรับซื้อกลับบ้านด้วยค่ะ ในราคาน่ารัก ๆ
อันนี้เป็นผักเสี้ยนดองค่ะ รู้จักแต่ไม่เคยกิน แหะ ๆ เจอคุณแม่ของพี่เบสท์ซึ่งเป็นเจ้าของที่นี่ค่ะ กำลังเอาผักเสี้ยนดองมาเติมพอดี ได้ติดตามจากเพจบ้านไร่ ไออรุณ มาบ้างพอสมควรค่ะ เห็นคุณป้าจากในรูปบ่อย ๆ เราก็เลยแซวเค้าว่าดีใจจังได้เห็นตัวจริงคุณป้าแล้วนะคะ เลยขอถ่ายรูปสักนิดค่ะ คุณป้าก็ยิ้มและตอบเรากลับมาแบบน่ารักค่ะ : )
"แล้วเจอตัวจริงจำได้ไหมลูก ตัวจริงดำนะ ดูไม่ได้เลย ดีใจมาก ๆ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน ดีใจจริง ๆ ลูก ขอบคุณนะที่ถ่ายรูปไป ขอบคุณจริง ๆ ดีใจ ๆ" ป้าพูดพลางพร้อมยิ้มไปด้วยค่ะ
ไม่เป็นไรค่ะป้า หนูว่าคุณป้าน่ารักดีนะคะ ทักทายกันแบบอบอุ่นกันเองดีค่ะ : )
เครื่องดื่มเราสั่งเป็นน้ำมะนาวกับน้ำอ้อยไปค่ะ มาแล้ว ๆ
หันไปเห็นซุ้มกลางแปลงผัก เราเลยลงไปนั่งกันตรงนั้นค่ะ จะได้เดิน ๆ ดูแปลงผักด้วย : ) เดินลงไปเจอคุณป้ากำลังเก็บผักเสี้ยนค่ะ..
ขออนุญาตแตะเบา ๆ นะคะ เดี๋ยวผักเค้าจะช้ำ : )
บ้านหลังใหม่ที่กำลังจะสร้างขึ้นค่ะ ตื่นเต้นว่าจะออกมาเป็นแบบไหน ลุ้นกันค่ะ แต่มันต้องน่ารักแน่ ๆ นะ
หลาย ๆ คนที่ฝันอยากจะมีแบบนี้เนอะ เราก็ฝันค่ะ แต่อันดับแรกที่เราต้องทำให้ได้คือปลูกผักให้งอกก่อน ตายตลอด ๆ แคคตัสที่ว่าอึดอยู่กับเราก็ตายค่ะ น่ารักมาก ๆ ค่ะสำหรับที่นี่ ฟีลตกแต่งมุ้งมิ้งดูสบายตาดีค่ะ..
นั่งจิบน้ำมะนาวกลางแปลงผักนะ โอเคเลย พี่เบสท์บอกค่ะว่าถึงไม่ได้มาพักก็แวะมาอัพเดทความฝันกันได้ค่ะ : )
หลังจากนั้นเราก็เดินทางกลับภูเก็ตกันต่อค่ะ เดี๋ยวจะดึกไปเนอะ ... พวกเรากลับเกาะกัน !
จบแล้วค่ะ จะจบก็จบง่าย ๆ : ) ทริประนองเล่าเรื่องผ่านมุมของเรา ออกแนวเวิ่นเว้อหน่อย เขียนยาว เขียนนาน...เป็นการเขียนรีวิวที่ข้อมูลไม่ค่อยครบค่ะ (อันนี้ยอมรับ เขียนอีก ๆ ก็ขาด ๆ เกิน ๆ อีกแหละ) เน้นเล่าเรื่องราวยาว ๆ งง ๆ ไปแทนนะ 555
เราว่าระนองเป็นจังหวัดที่น่ารักนะคะ เที่ยวได้เรื่อย ๆ เลย เรามา 2 วัน 1 คืน ยังไปไม่ครบเลยค่ะ ยังมีที่เที่ยวอื่น ๆ อีกเยอะแยะเลย บ่อน้ำพุร้อนยังมีอีกหลายบ่อที่ยังไม่ได้ไป เกาะพยามอีก ไว้มีโอกาสจะกลับไปอีกแน่นอน รูปเราก็มืดบ้าง ดีบ้างตามสภาพกล้องนะคะ ยึดมือถือเป็นหลักถ่ายง่ายดี มีปรับแสง ถือว่าดูเป็นรูปประกอบเล่าเรื่องละกันนะ แต่จริง ๆ เราอยากชวนให้มาเที่ยวและมาสัมผัสระนองด้วยตาตัวเองกันเองดีค่ะ ถ้ามีโอกาสมากันนะ
"ระนอง (อยากให้) มาลอง นะ.."
ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดนี่ได้ค่ะ ใครอ่านจบแสดงว่ารักการอ่านพอสมควร เพราะเราเขียนยาว 55 ขอบคุณนะที่อ่าน ขอบคุณค่ะ
ยิ้มหวานนนนนนนนนนนนนน : )
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ LapinBunnyy สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
