อันซีนแดนอีสาน จากทะเลบัวแดงสู่ภูห้วยอีสัน
เมื่อพูดถึงแหล่งท่องเที่ยวอันซีนในประเทศไทย หลายคนอาจจะรู้จักพร้อม ๆ กับทึ่งในความมหัศจรรย์ที่ไม่เคยพบเห็น วันนี้เราเลยไม่พลาดที่จะแวะไปหยิบอีกหนึ่งทริปท่องเที่ยวดี ๆ ของ คุณม่วงมหากาฬ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม กับการเดินทางสู่ที่เที่ยวสุดโรแมนติกติดอันดับโลกอย่าง "ทะเลบัวแดง หนองหาน" และแวะชมความงามของ "วัดป่าภูก้อน" สถาปัตยกรรมแห่งพุทธศิลป์ที่ซ่อนตัวอยู่บนความเงียบสงบของป่าใหญ่ในจังหวัดอุดรธานี ปิดท้ายด้วย "ภูห้วยอีสัน" จังหวัดหนองคาย ดินแดนแห่งทะเลหมอกสุดตระการตา เรียกได้ว่าทริปนี้เป็นเหมือนสถานที่แห่งแรงบันดาลใจที่หลาย ๆ คนกำลังตามหาเลยก็ว่าได้
ถ้าจะมีสักเรื่องราวของบทบันทึกการเดินทางที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นและสนุก คงต้องเป็นเรื่องราวที่กำลังจะเริ่มต้นนี้ เรื่องราวของอันซีนอีสานในแบบฉบับไทย ๆ ที่ทำให้ผมได้รับประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่น่าจดจำ
อีกหนึ่งพื้นที่การเดินทางในแบบฉบับของผม เฟซบุ๊ก ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL
ใครบางคนเล่าถึงเรื่องราวความสวยงามของอีสาน ผมได้แต่เฉย ๆ คงเพราะไม่รู้สึกอยากไปเท่าไรนัก แต่บางทีผมอาจจะคิดผิดไป...
ผมเริ่มต้นเดินทางจากภาคกลางสู่อีสานเหนือ มันเป็นการเดินทางที่ยาวไกล แต่แค่คิดถึงเรื่องราวของความสวยงามที่จะพบเจอก็เหมือนได้อยู่ใกล้ในความรู้สึก
ยามเช้าที่หอมกรุ่นไปด้วยข้าวจี่จากเพิงร้านค้าเล็ก ๆ ของชาวบ้านที่บริเวณลานจอดรถก่อนเข้าไปชมทะเลบัวแดง
ยามนี้มีผู้คนหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศเพื่อมาชมความงดงามที่กำลังเบ่งบานเข้ากับฤดูกาล สินค้าพื้นบ้าน อาหาร ผ้าไหม หรือแม้แต่ฝักบัว มันเผา มีจำหน่ายบริเวณร้านค้าตรงลานจอดรถ
เรือลำน้อยจากชาวบ้านจอดไว้ให้บริการอย่างมากมายในราคาย่อมเยา เรือหางยาวลำละ 300 บาท และเรือใหญ่นั่งได้ 10 คน ลำละ 500 บาท
เรือแล่นออกมาราว 200-300 เมตร สู่ดงบัวแดงที่เริ่มบาน ความรู้สึกตื่นเต้นก็เริ่มเบ่งบานไม่ต่างจากดอกบัว
แม้จะอยู่ในช่วงที่ดอกบัวยังไม่เยอะมากมายเท่ากับเดือนมกราคมที่จะบานเต็มที่ แต่เท่านี้ก็เพียงพอให้ได้ตื่นตาตื่นใจ
นอกจากความสวยงามของบัวแดงที่บานสะพรั่งแล้ว เม็ดเงินจากนักท่องเที่ยวก็ไหลเวียนสู่ชาวบ้านคนท้องถิ่น
ทั้งจากการขายสินค้าพื้นบ้าน ทั้งจากการให้เช่าเรือเพื่อออกไปชมทะเลบัวแดงเป็นอาชีพเสริม นอกเหนือจากการทำเกษตรกรรมในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียง 3-4 เดือน
แต่บางทีบางสิ่งบางอย่างก็ดูขัดแย้งกันบ้าง ผมเห็นใบพัดเรือที่แล่นออกไปตัดต้นบัวอยู่หลายต้นจนขาด ฤาจากนี้ไปบัวแดงจะลดน้อยลง...
สำหรับการเดินทางมาชมทะเลบัวแดงค่อนข้างเดินทางได้ง่าย และควรมาในช่วงเช้า ๆ เพราะบัวจะบานในช่วง 6 โมงถึง 11 โมง
เส้นทางเลยจากขอนแก่นเข้าสู่เขตอุดรธานีก็จะพบเห็นป้ายโปรโมททะเลบัวแดงเต็มสองข้างทาง เลี้ยวเข้ามาอีก 10 กว่ากิโลเมตร จากถนนหลักผ่านหมู่บ้าน ไร่นา ทางลาดยางสองเลนค่อนข้างดี
ถ้าไม่มีรถส่วนตัวก็สามารถนั่งรถทัวร์สายอุดรธานีแล้วมาลงที่อำเภอกุมภวาปี ไม่ต้องเข้าเมือง หลังจากนั้นก็เหมารถจากในตัวอำเภอมาที่นี่ แต่ถ้าใครนั่งเครื่องบินมาก็ต้องไปลงที่ตัวเมืองอุดรธานี แล้วเหมารถมาอีกทีเช่นกัน
ทะเลบัวแดง หนองหาน อำเภอกุมภวาปี มีเนื้อที่กว่าสองหมื่นไร่ เป็นที่อาศัยของนกนานาชนิด รวมไปถึงสัตว์น้ำนานาพันธุ์
นอกจากการทำเกษตรกรรม วิ่งเรือรับ-ส่งนักท่องเที่ยวแล้วอาชีพอีกอย่างหนึ่งของชาวบ้านแถบนี้คือการทำการประมงในบึงหนองหานแห่งนี้
พี่ที่เป็นคนขับเรือเล่าให้ผมฟังว่าเมื่อก่อนบึงหนองหานแห่งนี้มีปลาค่อนข้างชุกชุม หากแต่ปัจจุบันจำนวนปลาได้ลดน้อยลง แต่ก็ยังพอมีให้ได้ทาน
หากเปรียบบึงหนองหานแห่งนี้เป็นดั่งเส้นเลือดใหญ่ที่คอยหล่อเลี้ยงผู้คนก็คงไม่ผิดไปนัก วิถีชีวิตที่อยู่คู่กับลำน้ำพึ่งพิงอิงแอบธรรมชาติดูไปก็งดงาม
จากลาทะเลบัวแดงในวันที่ไม่ได้สวยที่สุด แต่ก็เป็นอีกวันที่ทำให้ผมประทับใจที่สุด
จากทะเลบัวแดงผมกำลังเดินทางสู่ "วัดป่าภูก้อน" หนึ่งในเส้นทางในฝัน...กาลครั้งหนึ่งต้องไป
วัดป่าภูก้อนในวันนี้มีนักท่องเที่ยวเยอะพอสมควร ด้วยความสวยงามของอารามรายล้อมไปด้วยผืนป่า จึงมีนักท่องเที่ยวเดินทางมากันอย่างไม่ขาดสาย
การเดินทางมาวัดป่าภูก้อนเมื่อมาถึงอุดรธานีให้ออกทางหลวงเส้นจังหวัดหนองคาย พอไปถึงหลักกิโลเมตรที่ 13 แยกซ้ายไปอำเภอบ้านผือ อำเภอนายูง จนถึงบ้านนาคำใหญ่ จะมีทางเลี้ยวเข้าวัดป่าภูก้อน รวมระยะทางจากตัวเมืองอุดรธานีถึงวัดป่าภูก้อนราว 125 กิโลเมตร รถทุกชนิดสามารถขึ้นได้ยกเว้นรถบัสคันใหญ่ ที่ต้องจอดไว้ตรงปากทางขึ้นแล้วใช้บริการรถสองแถวขึ้นไปยังวัด
ภายในพระอุโบสถจะประดิษฐานองค์พระพุทธไสยาสน์โลกนาถศาสดามหามุนีที่ทำจากหินอ่อน
โดยรอบบริเวณวัดที่ดูกว้างขวางและสวยงามตระการตา
ผมพยายามหาจุดที่เคยเห็นจากภาพถ่ายตามสื่อต่าง ๆ ในมุมสูง แต่ไม่มีเลย คาดว่าคงใช้เครื่องบินเล็กในการถ่ายภาพนั้น ๆ
จากวัดป่าภูก้อนผมเดินทางมายังอำเภอสังคม จังหวัดหนองคาย จุดประสงค์หลักคือการขึ้นไปชมความงามของภูห้วยอีสันในยามเช้า
"ปูเป้เรือนไม้รีสอร์ท" คือที่พักของผมในคืนนี้ที่จะอยู่ห่างจากภูห้วยอีสันราว 15 กิโลเมตร
ที่พักหลักร้อยวิวหลักล้านติดแม่น้ำโขงกับบรรยากาศสบาย ๆ
มาแถบอำเภอสังคม เราจะเห็นที่พักสวย ๆ ติดแม่น้ำโขงอย่างมากมายในราคาย่อมเยา
แม่น้ำโขงยามนี้ดูเหือดแห้ง บางจุดมองเห็นสันดอนดินแห้งแบบนี้มานานแล้ว และก็คงต้องแห้งต่อไปตราบใดที่ยังมีเขื่อนเหนือต้นน้ำ
วิถีชีวิตประจำวันที่พึ่งพิงสายน้ำยังมีให้เห็น ตราบใดที่สายน้ำหยดสุดท้ายยังคงอยู่
บรรยากาศสบาย ๆ ของปูเป้รีสอร์ทที่มีระเบียงยื่นออกไปให้ได้นั่งเล่นถ่ายรูป
ภายในรีสอร์ทยังมีบริการร้านอาหาร นั่งทานอาหารชมวิวริมโขงกับเมนูสารพัดปลาที่รสชาติใช้ได้ทีเดียว
นิยามของความสุขบางทีก็ไม่ต้องหรูหรา นอนเต็นท์ได้ นอนห้องสูทได้ สิ่งสำคัญอยู่ที่ธรรมชาติที่รายล้อมตัวเราเสียมากกว่า
สำหรับที่นี่ที่อาจจะไม่หรูหรา แต่การตกแต่งจัดวางให้สอดคล้องกับธรรมชาติดูทำได้อย่างลงตัวทีเดียว
บริเวณโดยรอบที่ดูปลอดโปร่งโล่งสบาย เคียงคู่กับสายน้ำโขงที่สงบนิ่ง
เช้าวันนี้เรามาจอดรถไว้ที่จุดจอดบริเวณวัด เพื่อต่อคิวนั่งรถอีแต๊กขึ้นไปยังภูห้วยอีสัน
บริเวณวัดที่มีพระอยู่เพียงสองรูป มีโบสถ์ที่ยังสร้างไม่เสร็จดีนัก มีพระคอยจัดคิวให้กับนักท่องเที่ยวได้นั่งรถอีแต๊ก
สมัยก่อนพี่คนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าชาวบ้านเป็นคนจัดการเรื่องของการขึ้นภูห้วยอีสัน ต่อมา อบต. เข้ามาจัดการ และสุดท้ายก็มาลงเอยที่วัดต้องเป็นคนจัดการ บางทีก็ได้แง่คิดอะไรบางอย่าง
รถอีแต๊กพาพวกเราเลียบไปตามถนนริมโขงก่อนเลี้ยวไต่ระดับขึ้นสู่ภูห้วยอีสัน ผ่านสวนยาง ป่ากล้วย เส้นทางยังไม่ดีนัก ใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมงก็ถึงยอดภู
ด้านบนของภูห้วยอีสันในเช้าวันนี้ไร้ซึ่งทะเลหมอกที่เป็นจุดขาย บรรยากาศหนาวเย็น มองลงไปเห็นลำน้ำโขงที่สงบนิ่งก่อนอรุณรุ่ง
นักท่องเที่ยวขึ้นมาเยี่ยมชมด้านบนกันค่อนข้างเยอะทีเดียว แม้จะไม่มีทะเลหมอกแต่ทุกคนก็ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข
ดวงตะวันค่อย ๆ โผล่พ้นขอบฟ้า แสงสีทองสะท้อนผืนน้ำ เป็นความสวยงามที่ไร้ซึ่งสายหมอกแต่ก็ทำให้รู้สึกประทับใจ
เป็นครั้งแรกที่ผมมาจังหวัดหนองคาย และก็เป็นครั้งแรกที่ได้มาภูห้วยอีสัน ความงามของที่นี่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าภาคเหนือในฤดูหนาวเลย
ความสุขความสวยงามอบอวลอยู่รอบตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นวันที่ดีหรือไม่ดี ความรักย่อมสวยงามเสมอ
คงไม่ต่างกับธรรมชาติที่อยู่เบื้องหน้า ไม่ว่าจะเป็นวันที่สวยที่สุดหรือวันที่ธรรมดา ธรรมชาติย่อมมีความสวยงามในตัวของมันเองอยู่เสมอ
ภาพของผู้คนที่แสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติบนพื้นฐานของความสุข ดูสวยงามไม่ต่างจากวิวทิวทัศน์ที่อยู่ตรงหน้า
เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมพลอยมีความสุขไปด้วย
จากจุดเริ่มต้นตั้งแต่เริ่มนั่งรถอีแต๊กจนมายืน ณ จุดนี้ เป็นประสบการณ์ที่แตกต่างออกไปจากที่เคยสัมผัสบนยอดดอย
ดอยที่ชื่อว่า "ภูห้วยอีสัน" ดอยที่อาจจะไม่ได้สูงเสียดฟ้า ขุนเขาที่เต็มไปด้วยสวนยางและสวนกล้วย แต่สิ่งพิเศษสำหรับที่นี่คือวิวของแม่น้ำโขงที่นิ่งสงบ
สำหรับผมแล้ว…การได้ยืนอยู่บนจุดนี้ ได้สัมผัสกับอากาศอันบริสุทธิ์ก็เหมือนจะเพียงพอถึงรสสัมผัสของภูห้วยอีสัน...
แต่จริงแล้วนั้น จุดเด่นและเป็นประเด็นหลักของใครหลาย ๆ คน ที่มาเยือนที่นี่คือทะเลหมอกสีขาวนวล
แม้ในวันนี้จะไร้ซึ่งสายหมอก แต่ผมกลับรู้สึกว่าอิ่มความสุข
เรื่องราวของการเดินทางในครั้งนี้ คงบ่งบอกถึงมนตร์เสน่ห์ของการท่องเที่ยวในแบบไทย ๆ ได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านบันทึกการเดินทางฉบับนี้ของผม แล้วพบกันใหม่ในโอกาสต่อไป สวัสดีครับ
อีกหนึ่งพื้นที่การเดินทางในแบบฉบับของผม เฟซบุ๊ก ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณม่วงมหากาฬ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม และ เฟซบุ๊ก ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL
