ตามรอยอนิเมะ Free ! เที่ยวเมืองอิวามิ พบหนุ่มในฝัน

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ Alice and The white rabbit สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม

            สำหรับสาวก Free ! Anime ห้ามพลาดเด็ดขาดจ้า เพราะเราได้นำเอาบันทึกการเดินทางของ คุณ Alice and The white rabbit สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่ได้มีโอกาสไปเที่ยวเมืองอิวามิ ประเทศญี่ปุ่น เพื่อตามรอยหนุ่ม ๆ ในอนิเมะเรื่องนี้มาฝาก งานนี้ขอบอกว่ามีฟินกระจาย >< อ๊ะ ๆ ก่อนอื่นขอเล่าคร่าว ๆ ว่า Free ! เป็นเรื่องราวของกลุ่มเด็กหนุ่มผู้หลงรักในการว่ายน้ำ และรวมตัวกันก่อตั้งทีมว่ายน้ำของโรงเรียน ซึ่งระหว่างนั้นก็จะพบกับเรื่องราวมากมาย เอาเป็นว่าถ้าอยากรู้รายละเอียดมากกว่านี้ก็ลองไปติดตามดูกันนะจ๊ะ (ข้อมูลจาก sisterme.net) แต่ ณ ตอนนี้ไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องกันก่อนดีกว่า


           สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะพาไปเที่ยวตามรอยหนุ่ม ๆ Free ! ที่เมืองอิวามิ ที่จังหวัดทตโตริกันค่ะ เรื่องของเรื่อง คือ ช่วงต้นเดือนเมษายน เรามีทริปแบ็คแพ็คโตเกียว-เกียวโต-โอซาก้า ก็เลยหาเวลาว่างสัก 1 วัน แวะไปเที่ยวเมืองอิวามิสักหน่อยดีกว่า

           ทริปนี้ขอบคุณ คุณ Granun ที่เราหลังไมค์ไปถามข้อมูลเบื้องต้นบางส่วน กับ คุณ Winki ที่นัดไปจอยกันที่ทตโตริด้วยนะคะ

           ไปกันเลยยย

           สำหรับแฟนๆ การ์ตูนเรื่อง Free ! ทุกคนคงคุ้นกับชื่อเมือง "อิวาโทบิ" เป็นอย่างดี แต่สำหรับสถานที่จริง Kyoto Animation ได้ใช้เมืองเล็ก ๆ ติดชายทะเล "เมืองอิวามิ" จังหวัดทตโตริ เป็นเมืองต้นแบบในการดำเนินเรื่องค่ะ


           ทริปครั้งนี้เราเลือกแบบไปเช้า-เย็นกลับจากโอซาก้า โดยจากโอซาก้า สามารถนั่งรถไฟ Super Hakuto ไปถึงทตโตริได้โดยใช้เวลา 2 ชั่วโมง 30 นาที


           รถไฟ Super Hakuto นี้ ใช้รางรถไฟบางส่วนของ JR ค่ะ แต่บางส่วนก็วิ่งบนรางของเจ้าอื่น เพราะฉะนั้น เลยใช้บัตรเบ่ง JR Rail Pass ได้แค่บางช่วง แล้วก็ต้องไปจ่ายเพิ่มกับพนักงานตรวจตั๋วบนรถไฟอีก 1,870 เยน (สำหรับราคาเต็มโดยไม่ใช้ JR Rail Pass น่าจะ 7,090 เยนค่ะ)


           บอกจุดหมายปลายทางทตโตริ แล้วพนักงานที่เคาน์เตอร์ออกตั๋วก็พริ้นท์ตั๋วระบุที่นั่งมาให้ค่ะ เพื่อให้มีเวลาเที่ยวเยอะ ๆ เราเลยเลือกรถไฟเที่ยวแรกของวันเลย รอบ 07.37 น. สังเกตว่าบนบัตรเขียนปลายทางที่คามิโกริ แต่ถ้าเราจ่ายเงินเพิ่มบนรถไฟแล้วพนักงานตรวจตั๋วจะพริ้นท์ตั๋วใหม่สีส้ม ๆ มาให้อีกใบค่ะ ส่วนในถุงนั่นเสบียงของเรากับน้องสาวค่ะ อิอิ มีเวลา 2 ชั่วโมงครึ่ง เลยขอกินข้าวกล่องบนรถไฟซะหน่อย

           นั่ง ๆ นอน ๆ พอ 10.12 น. ก็มาถึงสถานีทตโตริค่ะ คุย Line นัดกับ คุณ Winki ไว้ที่นี่ ตอนแรกกลัวจะหากันไม่เจอ ตอนอ่านการ์ตูนก็เคยได้ยินชื่อเมืองนี้บ่อย ๆ นะคะ เลยคิดว่าน่าจะใหญ่โตประมาณหนึ่งแหละ แต่สถานีมันเล็กกว่าที่คิดไว้มากกก เดินออกที่กั้นตรวจตั๋วปุ๊บก็เจอกันเลย

           จากทตโตริ ยังค่ะ !! ยังไปไม่ถึงจุดหมาย เราต้องนั่ง JR Sanin Line ต่อไปอีก 20 นาที เริ่มเห็นเค้าลางความชนบทมาลาง ๆ แล้วใช่มิคะ ? TTwTT ที่ยิ่งกว่านั้น คือ รถไฟขบวนนี้มีแค่ชั่วโมงละขบวนค่ะ เพราะฉะนั้น ไม่ควรตกรถไฟเด็ดขาด !!


           จุดหมายหลักของวันนี้ เราจะไปอิวามิก่อน แล้วค่อยกลับมาเที่ยวเนินทรายทตโตริทีหลัง ส่วนรถไฟขบวนถัดไปจะมาตอน 11.10 น. ก็เลยขอไปหาอะไรกิน+เสบียงตุนไว้ก่อนเลยดีกว่าค่ะ


           รถไฟมาแล้ว น้ำตาจะไหล ;w; นอกจากชั่วโมงละขบวนแล้ว ยังมีแค่ตู้เดียวอีกต่างหาก ก้าวเท้าขึ้นไป ในใจประหวั่นพรั่นพรึง "จะได้กลับบ้านมั้ยฟะเนี่ย" ภาษาญี่ปุ่นก็งู ๆ ปลา ๆ อย่างแรง แต่มาถึงจุดนี้แล้วถอยไม่ได้ค่ะ ว่าแล้ว 3 สาวจากเมืองไทยก็ก้าวเท้าขึ้นไปหาที่นั่ง



           คล้ายกันอยู่นะคะ แต่ของจริงมีแต่คุณลุงคุณป้าเท่านั้นเองนะ หนุ่ม ม.ปลาย ไปไหนหมด เกี๊ยวหลอกลวง !!ผ่านอุโมงค์และภูเขา อุโมงค์ ทุ่งนา อุโมงค์ และภูเขาอีกนิดหน่อย ในที่สุดก็มาถึงสถานีอิวามิแล้วค่ะ


           กรีดร้อง ชั้นจำชานชาลานั่นได้นะ !! เรดาร์เริ่มทำงาน

           หันขวาไปก็จะเจอรินรินยืนต้อนรับอยู่ค่ะ....ไม่ใช่ ! นั่นมันในมโนของเราเอง // ตึกโป๊ะ ชงเองตบเอง

           ป้ายสถานีอิวามิ

           ออกมาสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น คนหายไปไหนหมด ถนนหน้าสถานีค่ะ เดินตรงตามทางนี้ไปนิดเดียวก็จะเจอถนนสายหลักของเมืองอิวามิเลย แต่เราจะขอแวะศูนย์นักท่องเที่ยวของที่นี่ก่อนนะคะ



           จากสถานี อาคารนี้จะอยู่ด้านซ้ายออกมาก็เจอเลยค่ะ

           ซุ้มโปรโมทการท่องเที่ยว มีของที่ระลึกขายนิดหน่อย เรากับ คุณ Winki แวะซื้อโปสการ์ดมาคนละชุด

           สมุดเยี่ยมชม มีแฟน ๆ มาตามรอยเยอะเหมือนกันนะคะ เขียนเต็มเล่มไป 3-4 เล่มแล้ว


           แผ่นพับแนะนำสถานที่เที่ยวไปขอที่เคาน์เตอร์ได้ เราจะใช้เจ้าแผนที่นี้แหละค่ะ เป็นไกด์หลักในการตามรอย

           ตอนจ่ายเงินค่าโปสการ์ด คุณ Winki ก็ชวนกันไปถามข้อมูลกับเจ้าหน้าที่นิดหน่อย พี่เจ้าหน้าที่ก็กางตารางรถตู้ แล้วก็จิ้ม ๆ ว่าอันนี้อิวามิเอกิ (สถานีอิวามิ) ท่าเรือทาจิริ อันนี้ชายหาดอุราโดเมะ แล้วก็ให้ก๊อบปี้ของตารางรถมาค่ะ ใจดีมาก ๆ


           น้ำตาจะไหลรอบที่ 2 มีชั่วโมงละคันเหมือนกัน ก็เลยขอไปเดินเล่นรอบ ๆ สถานีก่อน รอรถตู้รอบถัดไป 12.55 ค่ะ


           เทียบกับแผนที่ที่ใช้จริงในเรื่อง ในอนิเมะจะเพิ่มสโมสรว่ายน้ำ โรงเรียน ม.ปลายอิวาโทบิ กับแม่น้ำเข้ามา

           แพลนของวันนี้ จะไปเดินแถว ๆ แฟมิลี่มาร์ท กับทางรถไฟฮารุริน (ชื่อตั้งเอง) แล้วค่อยกลับมารอรถตู้ที่หน้าสถานีนะคะ  จากสถานีเดินตรงมาถนนหลักของเมือง เลี้ยวขวา แล้วเดินตรงอย่างเดียว ไม่ถึง 10 นาที ก็ถึงแฟมิลี่มาร์ท

           ตามแผน คือ ตั้งใจมาซื้อไอศกรีมกินค่ะ แต่เนื่องจากอากาศวันนี้มันหนาว หนาวสั่น หนาวไม่บันยะบันยัง เลยขอเปลี่ยนแผนเป็นชาร้อนแทน คราวนี้เดินลงด้านล่างบ้างค่ะ ไปทางรถไฟฮารุรินกัน


           นี่มัน !! นี่มัน !!!! ชั้นจำโกดังอันนั้นได้นะ !!!  แต่ plot twist !! ปรากฏว่าเราเดินไปผิดแยกค่ะ ที่คิดว่าใช่นั่นมโนไปเอง พลาดดดดด !!! ม่ายยย !!!!! ก็เลยขอเอารูปจาก Google street view มาแปะแทนนะคะ

           (รูปนี้แปะเพราะรินน่ารัก) ตอนแรกยังไม่รู้พิกัด แต่ในแมพเมืองด้านบน เราแก้เป็นจุดที่ถูกต้องไว้แล้วนะคะ ใกล้ได้เวลา ก็เลยเดินกลับมารอรถตู้ที่สถานีอิวามิ จริง ๆ รถตู้ที่นี่มี 2 สายค่ะ มากันคนละเวลา แต่ถ้าให้ชัวร์ก็เอาแผ่นพับไปจิ้ม ๆ ถามคนขับเลยดีกว่าว่าไปท่าเรือทาจิริรึเปล่า

           ป.ล. หรือถ้าขี้เกียจรอนั่งแท็กซี่ไปก็ได้นะคะ ทั้งเมืองน่าจะมีอยู่คันเดียว จอด standby อยู่หน้าสถานี ไปท่าเรือ 1,300 เยน


           เป้าหมายต่อไปบริเวณท่าเรือทาจิริกับชายหาดอุราโดเมะค่ะ ตรงนี้ก็มีเช็กพ้อยท์ที่ควรมาดูอยู่หลายจุดเลย จุดชมวิว บ้านฮารุ บ้านมาโกะ

           ชูแวบ...จ่ายค่ารถตู้ 220 เยน แล้วพี่คนขับสุดหล่อก็มาปล่อยลงแถวนี้ค่ะ เดี๋ยวเราต้องกลับมาขึ้นรถตู้ตรงนี้ไปชายหาดต่อด้วย จากตรงนี้มองเห็นท่าเรือทาจิริแล้ว

           (จำตึกนี้กันได้รึเปล่าคะ ส่วนใหญ่คงจำไม่ได้เพราะจ้องแต่หน้ามาโกะ 5555555 เราเข้าใจ ๆ)

           ท้องฟ้ามันช่าง...ครึ้มเหลือเกิน น้ำตาจะไหลรอบที่ 3 ลมแรงมาก ๆ ด้วยค่ะ หนาววว ยังดีที่ฝนไม่ตก

           ท่าเรือทาจิริ อันนี้ก็ปรากฏหลาย ๆ ฉากในการ์ตูนเลยนะคะ เป็นท่าเรือที่จัดงานวัด แล้วก็เป็นท่าเรือที่พวกฮารุนั่งไปซ้อมแข่งกีฬาที่เกาะด้วย เดินเลาะไปตามแนวท่าเรือจะเห็นทางขึ้นเนินเขาเป็นไม้ แล้วก็จุดชมวิวบนเนินเขาค่ะ

           ตรงนี้เองที่ฮารุสารภาพรักเปิดใจกับมาโกะ ก่อนไปแข่งว่ายผลัดในอนิเมะตอนที่ 9

           ขึ้นมาจุดชมวิวที่ 1 แล้วจะมองเห็นท่าเรือได้กว้าง ๆ เลยค่ะ

           เดินเลาะตามทางดินต่อมาอีกหน่อย แล้วเราก็จะพบกับ !!!

           จุดชมวิวที่ 2 ที่มาโกะ นางิสะ กับโกจัง มานั่งคุยกันนี่เอง อิชั้นก็อยากจะนั่งแอ็คถ่ายรูปนะคะ แต่ลมมันแรงมาก หัวหูปลิว



           จากจุดชมวิวที่ 2 นี่ เดินไปอีกนิด ก็จะเจอศาลเจ้าทาจิริ ถึงจุดนี้หนาวจัด แพ้อากาศน้ำมูกไหล จนต้องพกหน้ากากกันไข้หวัดมาใส่ เดิน ๆ ไปแว่นเริ่มขึ้นฝ้าแล้วค่ะ


           ใกล้ถึงบ้านฮารุแล้ว อั๊ยย่ะ ! เดินผ่านหน้าศาลเจ้าไปทางลงอีกฝั่ง

           คราวนี้ซาบซึ้งน้ำตาจะไหล ตรงนี้แหละที่อยากมาดูที่สุด ไม่มีลมทะเลแรง ๆ แล้วด้วย เพราะตรงนี้ต้นไม้บังลมค่ะ


           เทียบจากในอนิเมะ เราว่าบ้านหลังทางซ้ายน่าจะเป็นบ้านมาโกะนะคะ ส่วนที่ว่างใต้ต้นซากุระทางขวาควรจะเป็นบ้านฮารุ


           ขอยืมโปสการ์ดของ คุณ Winki มาถ่ายรูปค่ะ

           มองกลับขึ้นไปด้านบน ตรงด้านซ้ายในอนิเมะจะดัดแปลงใส่บ้านฮารุเข้ามาเพิ่ม

           ถอยมาอีกหน่อยยังเห็นซากุระต้นเดิมอยู่นะคะ ฉากตอน 1 ที่มาโกะวิ่งขึ้นไปบ้านฮารุ

           ฝาท่อเมืองอิวามิ สวยดีค่ะ เดินลงมาด้านล่างจนสุดทาง ก็จะเจอกับป้ายรถเมล์ทาจิริที่มาลงตอนแรก

           เดิน ๆ ถ่ายรูป เจอรถตู้โดยสารจอดอยู่พอดี พร้อมกับพี่คนขับหันมาส่งยิ้มน้อย ๆ คลับคล้ายกับจะสื่อว่า "จะไปไหมหนู ? รถไม่ค่อยมีนะ" เลยรีบปรี่เข้าไปจิ้ม ๆ แผนที่ถามว่าไปลงชายหาดได้รึเปล่าคะ ? พี่คนขับพยักหน้า เฮ ! ไม่ต้องรอรถนานแล้วค่ะ ไปต่อชายหาดอุราโดเมะกันเลยดีกว่า


           แถวชายหาดนี่ยังมีอีก 2 จุด ให้เที่ยว คือ ตรงชายหาดอุราโดเมะ กับศาลเจ้าอาราสึนะ ที่พวกฮารุมาขอพรก่อนไปแข่ง (ตอน 7) แล้วก็เป็นที่เดียวกับมาโกะ & รินวัยกรุบกรอบ มานั่งคุยกันก่อนแข่งว่ายผลัดตอนประถมด้วยค่ะ (ตอน 10)


           จ่ายค่ารถตู้ 180 เยน ท่านก็จะได้วาร์ปมาลงชายหาด ส่วนทะเลฤดูนี้ (เดือนเมษายน) มีแต่เมฆและลมค่ะ หนาวมากกกกกกก น้ำตาจะไหล

           ฉากชายหาดนี่เห็นบ่อยตอนมาโกะกับฮารุเดินคุยกันหลังกลับจากโรงเรียน

           ฉากมาโกะจังในเพลงเปิด

           ทางซ้ายของหาดจะเจอหน้าทางขึ้นศาลเจ้า

           ข้างบนศาลเจ้าอาราสึนะ จากตรงนี้ก็มีจุดชมวิวอีกนะคะ


           มองลงไปชายหาดเมื่อกี้


           มองมาอีกฝั่งด้านซ้าย ลมแรงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก บ่งบอกว่าเรือเล็กไม่ควรออกจากฝั่ง


           น้ำใส เป็นเมืองชายทะเลที่น่าเที่ยวอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้ามันไม่หนาวขนาดนี้ ถ้ามาช่วงหน้าร้อนฟ้าใส ๆ คงจะโอเคกว่านี้ค่ะ

           เดินลงมาด้านล่างแล้วค่ะ ถนนหน้าหาด บนเนินเขา ต้นไม้เอียง ๆ ขวาสุด นั่นคือ จุดชมวิวที่ขึ้นไปเมื่อกี้

 
           มานั่งรอ Bus stop หน้าหาดอันนี้ ช่วยกันลมได้ดีมาก แต่รถกลับสถานีอิวามิมาอีกทีบ่าย 3 ครึ่งค่ะ ต้องนั่งรอไปเกือบชั่วโมง คุณพระ !



           วาร์ปกลับมาสถานี จะทันรถไฟรอบ 15.50 น. เริ่มเจอมนุษย์บ้างแล้วค่ะ โฮฮฮฮ เด็ก ม.ต้น เลิกเรียนพอดี คือตั้งแต่มานี่เจอมนุษย์ 16 คน (คนตรวจตั๋ว 1 คน พนักงานที่ศูนย์ท่องเที่ยว 3 คน คนขับรถตู้ 1 คน คุณยายที่นั่งรถตู้มาด้วย 1 คน ชาวบ้าน 2 คน นักท่องเที่ยวเห็นอยู่ไกล ๆ 4 คน กรุ๊ปคุณลุงมาเที่ยวออนเซน 4 คน)



           ข้ามมารอรถไฟกลับทตโตริแล้วค่ะ

           หลังจากนั่งรถไฟผ่านอุโมงค์และภูเขา ทุ่งนา อุโมงค์ และภูเขา อีกนิดหน่อย กลับมาถึงตัวเมืองทตโตริโดยสวัสดิภาพ ไม่ตกรถตู้และรถไฟอะไรทั้งสิ้น เฮ ! ถึงจะอยากไปตามรอย แต่ไม่อยากค้างคืนที่นู่นนะคะ ตอนนี้ก็ประมาณบ่าย 4 แล้วค่ะ ฟ้ายังครึ้มและลมแรงเหมือนเดิม

           ถึงตา คุณ Winki ที่มาค้างที่นี่ก่อน 1 คืน นำเที่ยวต่อ เป้าหมายต่อไป คือ เนินทรายทตโตริ ที่เป็นอิมเมจทะเลทรายของเพลงจบในเรื่องนั่นเอง


           ตรงนี้เดินทางง่ายหน่อย เพราะว่ามีแท็กซี่เหมา 3 ชั่วโมง 1,000 เยน นำเที่ยว เดินไปติดต่อที่ Tourist Center สถานี Tottori ได้เลยค่ะ ภาษาอังกฤษโอเคมาก เจ้าหน้าที่น่ารัก ชวนคุยเอาแผ่นพับนู่นนี่มาให้ใหญ่เลย ตอนนี้หิวข้าวแล้วค่ะ เพราะอยู่อิวามิไม่ได้กินอะไรเลย แวะซื้อข้าวปั้นนิดหน่อยเผื่อแอบจกกินบนรถ

           แต่อนิจจา ปรากฏว่าแท็กซี่หรูหรามาก โตโยต้าพรีอุสเลยนะคะ ประตูเปิดอัตโนมัติอีก กรี๊ดดด ตื่นเต้นระหว่างตะลึงงันกับแท็กซี่คันงาม ก็เลยไม่ได้กินอะไรเลย ;w; แต่คุณลุงคนขับใจดีมากค่ะ แนะนำตัวแล้วก็ขับรถชี้นู่นชี้นี่ให้ดู


           ผ่านหน้า Jinpukaku Mansion เป็นจุดชมซากุระที่สวยเลยล่ะค่ะ แต่ตอนไปดูมันเริ่มร่วงไปซะแล้ว คุณลุงหยุดรถให้ถ่ายรูปนิดหน่อย ขับไปอีก 15 นาที ก็ถึงเนินทรายทตโตริ เรากับ คุณ Winki อยากไปขี่อูฐมากเลยค่ะ แต่ปรากฏว่าอูฐไม่อยู่ซะแล้ว อาจจะเย็นเกินไปหรืออากาศไม่ค่อยดีค่ะ


           เป็นเนินทรายที่กว้างมากค่ะ ยาวเป็นกิโลฯ ที่เห็นแท่ง ๆ นั่นไม่ใช่ตอไม้แต่อย่างใดนะคะ คือ คนที่กำลังจะเดินไปขึ้นเนิน เดี๋ยวเราก็จะเดินขึ้นเนินนั่นเหมือนกัน คุณลุงคนขับรถเดินตามมาแนะนำที่เที่ยวด้วยค่ะ


           ปีนขึ้นเนินทรายนี่โหดมากค่ะ เพราะพอเดินขึ้นไป 40 เซนติเมตร เท้าจะไหลตามทรายลงอีก 10 เซนติเมตร แล้วเราก็ดันใส่หน้ากากไข้หวัดอยู่ค่ะ ก็ว่าทำไมหายใจไม่ค่อยออก เกือบตาย แต่คุณลุงที่เดินมาด้วยกันไม่หอบไม่เหนื่อยอะไรเลย ทำไม๊ !!


           จากบนเนินนี่เราจะมองเห็นได้รอบ ๆ เลยค่ะ ชายฝั่งทตโตริ ตรงนี้ก็ลมแรงมากกกกกก


           มองไปอีกฝั่ง ตรงนี้ คือ โอเอซิส ฮารุจังมาเห็นคงร้องไห้ น้ำน้อยไปนิดนะคะ ฮา


           ตอนจะเดินกลับมีครอบครัวมาเที่ยวพอดี คุณพ่ออุ้มลูกสาวขึ้นมาบนเนินก่อนค่ะ ส่วนคุณแม่กับลูกสาวอีกคนกำลังค่อย ๆ ไต่ขึ้นมา หนูน้อยบนเนินตะโกนบอกน้องสาวว่า "พยายามเข้านะ !!" เดินกลับไปที่จอดรถ คุณลุงชวนไปพิพิธภัณฑ์เนินทรายต่อ ไปรับโปสการ์ดเนินทรายฟรีค่ะ ส่วนเราลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย กลัวไม่ทันรถเที่ยวสุดท้ายกลับโอซาก้า ที่พิพิธภัณฑ์ กำลังจะมีนิทรรศการปั้นทรายค่ะ แต่เราไปก่อนเค้าเปิด 10 วัน คุณลุงถามเจ้าหน้าที่ให้ว่าตอนนี้ยังไปดูไม่ได้ใช่มั้ย ? เจ้าหน้าที่ตอบว่ายังครับ ก็เลยตรงกลับมาที่สถานีทตโตริเลย ถึง 6 โมง จ่ายเงินให้คุณลุงเรียบร้อยก็โบกมือลาค่ะ คุณ Winki จะค้างที่นี่ต่อ ส่วนเราต้องกลับไปโรงแรมที่โอซาก้า นั่ง Super Hakuto เที่ยวสุดท้ายเลย 6 โมง 40 ไปถึงโอซาก้าก็ 3 ทุ่มค่ะ

           เหนื่อยยยมากกก และอิวามิหนาวมากกก แต่ก็สนุกมากจริง ๆ ค่ะ ทำไปได้ยังไงไม่รู้เหมือนกัน อันที่จริงเราว่าถ้าค้างทตโตริสักคืนก็ดีนะคะ จะได้มีเวลานั่งเรือเที่ยวชายฝั่งอุราโดเมะต่อ ทตโตริเป็นเมืองที่น่ารักดีค่ะ แต่แหล่งท่องเที่ยวดัง ๆ มีไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ นักท่องเที่ยวน้อย แต่มีจุดหมายปลายทางเป็นออนเซนอยู่หลายที่เหมือนกัน เพราะฉะนั้น ถ้า Free ! Season 2 มีฉากหนุ่ม ๆ ไปเที่ยวออนเซนบ้างจะเลิศมากค่ะ 555555

          สำหรับใครที่อยากดูตามรอยเมืองอิวามิแบบชอตต่อชอต เราแนะนำบล็อคนี้ค่ะ เทียบละเอียดมาก ๆ

          http://tsurebashi.blog123.fc2.com/blog-entry-274.html

          ขอบคุณข้อมูลอ้างอิง

          กระทู้คุณ Granun http://pantip.com/topic/31229143
          เว็บไซต์เมืองอิวามิ iwamikanko.org/free
          คุณ Winki และน้องสาวของเรา ที่ไปตามรอยด้วยกันค่ะ ไม่มีคนไปด้วยเราคงวังเวงมาก ฮาาา

          ขอบคุณค่ะ

          เอ็กซ์ตร้าอีกนิดหน่อยค่ะ

          Animate Cafe นาโกย่า Free! Collaboration


          ตอนหาข้อมูลก่อนเที่ยว อะไรดลใจสักอย่างให้เข้าเว็บ Animate แล้วก็พบว่าอนิเมทคาเฟ่ที่นาโกย่า เพิ่งเปิดใหม่ค่ะ เป็นที่สุดท้ายที่จัดธีม Free ! พอดี ถึงแค่ 13 เมษายน (เราไปวันที่ 12 เมษายน) อุ๊ยตาย ไม่แวะไม่ได้แล้วค่ะ  เลยวางแผน ขอลงชินคันเซ็นกลางทางสัก 2 ชั่วโมง นาโกย่าเป็นทางผ่านจากโอซาก้าไปโตเกียวพอดี ผู้ร่วมทริปห้ามเถียงค่ะ เพราะนี่คือคำสั่ง !!


          เมนูไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ค่ะ แต่จาก Tumblr เค้าว่ากันว่าน้ำดื่มรสของรินโอเคที่สุด


          ของแถม กลม ๆ เป็นกระดาษแข็งรองแก้ว แต่เราคงไม่กล้าใช้


          จากสถานีนาโกย่า เดินเฉียงออกมาทางซ้ายค่ะ ประมาณ 10 นาที ก็ถึง Animate Cafe อยู่คนละตึกกับร้าน Animate นะคะ อุตส่าห์ไปตั้งแต่ร้านเปิด 10 โมง นึกว่าร้านจะโล่งค่ะ ที่ไหนได้...เดินไปหน้าร้านอีกฝั่ง สาว ๆ เข้าคิวต่อแถวเพียบ เรามีเวลาแวะที่นี่แค่ชั่วโมงเดียวค่ะ เพราะต้องรีบกลับไปขึ้นชินคันเซ็นตอน 11.34 น. รอคิวตั้งแต่ 10 โมง จน 10.45 น. กะว่าอีกนิดถ้าไม่ได้คิวก็จะไปแล้ว ก็พอดีพนักงานมาเรียกพอดีค่ะ


          ข้างในร้านไม่กว้างเท่าไหร่ ต่อคิวสั่งอาหารที่เคาน์เตอร์ก่อนเลย โชคดีมาก วันที่เราไปเจอพนักงานคอสเพลย์เป็นรินพอดี ได้สั่งอาหารกับรินรินด้วยค่ะ


          ได้นั่งโต๊ะฮารุจัง มานั่งแค่แป๊บเดียว อาหารก็ยกมาเสิร์ฟเลยค่ะ


          สั่งเป็นแพนเค้กอิวาโทบิจัง เค้กช็อกโก+ช็อกโกแลตร้อนมาโคโตะ กับเครื่องดื่มรินคอนเซ็ปต์ที่ชื่อว่า "Ore to Omae no sa Misete yaruyo" แต่ละชื่อนี่อลังการได้อีก

          เห็นรินอยู่ทางซ้ายมั้ยคะ ?

          มีเรื่องนิดหน่อย เพราะพนักงานเสิร์ฟโต๊ะเรา เค้าลืมเอาหลอดมาให้ค่ะ แล้วจะกินน้ำยังไงละเนี่ย พอดีกับที่รินเดินมาเช็ดโต๊ะข้าง ๆ เราพอดี เลยเรียกเบา ๆ ซุมิมาเซน TwT แล้วเราก็นึกศัพท์คำว่าหลอดไม่ออกค่ะ ทำมือทำไม้อยู่สักแป๊บ เหมือนว่าเค้าจะเข้าใจ เดินไปหยิบหลอดมาให้แล้วก็ขอโทษ 1 ทีค่ะ

          แพนเค้กกับเค้กช็อกโกรสชาติมาตรฐาน ช็อกโกแลตร้อนหวานไปนิด จิบ ๆ อยู่ไอ้ผงโกโก้ที่โรยเป็นรูปวาฬเพชฌฆาตมันปลิวเข้าคอ ระคายเคืองมาก T__T ส่วนน้ำหวานสีแดงเป็นรสเบอร์รี มีเยลลี่กับเบอร์รีแช่แข็งลอย ๆ อยู่ รสชาติโอเคค่ะ อร่อยดี

          ตกแต่งรอบ ๆ เป็นรูปหนุ่ม ๆ แล้วก็มีจอทีวีเปิดอนิเมะกับเพลงค่ะ ในร้านไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ 11.05 น. เราก็ทานเสร็จแล้วค่ะ รีบกลับไปสถานีรอชินคันเซ็นต่อ


          ของที่ระลึกที่ได้จากการสั่งอาหาร รินบอกให้เราหยิบมา 5 แผ่น


          ขนมปังกรอบราดน้ำตาลอันนี้น่ารักมาก ถุงละ 500 เยน ตอนนี้ยังไม่ได้แกะเลยค่ะ เลยรีวิวไม่ได้นะคะ แต่ขอซื้อมาเป็นที่ระลึกที่ยืนรอคิวตั้ง 45 นาที ซะหน่อย

          แล้วก็ขึ้นชินคันเซน กลับถึงโตเกียวอย่างสวัสดิภาพค่ะ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้วเพราะเวลาน้อยมาก แหะ ๆ