สรุปข้อมุลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก อสท.
โดย : ฐากูร โกมารกุล ณ นคร
บ้านพักบริเวณที่ทำการ อุทยานแห่งชาติภูเรือ ในปลายฤดูฝนเงียบเชียบ ยังไม่ต้องไปพูดถึงข้างบนยอดที่เหลือร้านอาหารเพียงร้านเดียว นักท่องเที่ยวพากันขึ้นมาในยามเช้าและกลับลงไปเมื่อประทับภาพวิวกระจ่างตาเอาไว้ในความทรงจำ มีบ้างราวกลุ่งสองกลุ่มที่กางเต็นท์ทสีสด เตรียมผ่านค่ำคืนไปเงียบ ๆ
ผาโหล่นน้อย เป็นจุดชมพระอาทิตย์ขึ้นชั้นดีของภูเรือ หากเป็นวันอากาศดี จากบนภูเรือเราสามารถมองเห็นแม่น้ำเหืองและแม่น้ำโขงที่เป็นเส้นกั้นเขตแดนไทยกับลาวได้ลิบ ๆ แต่กระนั้นก็เถอะ ลานหินะรรมชาติที่แซมด้วยทุ่งหญ้าสลับป่าสนบนภูเรือก็งดงามไม่แพ้การมองออกไปในความว่างเปล่า เบื้องล่างสนสองใบที่ขึ้นตามธรรมชาติและสนสามใบที่ปลูกเพิ่มมาเนิ่นนานยามที่มีหมอกไหลผ่านดูราวกับข้างบนนี้เป็นฉากในนิทานสักเรื่อง
เดินจากผาโหล่นน้อยขึ้นไปจุดสูงสุดของยอดภูเรืออีกราว 700 เมตร ภูเรือ ช่วงปลายฝนเช่นนี้เงียบเหงาอยู่ไม่น้อย นักท่องเที่ยวบางตา ทำให้ อุทยานแห่งชาติภูเรือ มีเวลาในการดูแลตัวเองในด้านต่าง ๆ ไม่นับการฟื้นฟูตัวเองของธรรมชาติ การปรับปรุงซ่อมแซมในส่วนของอาคาร ตลอดจนเรื่องราวจิปาถะก็เริ่มขึ้น เพื่อรอรับการมาเยือนของผู้คนยามภูเรือก้าวผ่านสู่ฤดูหนาว
พรรณไม้ในฤดูฝนยังคงหลงเหลือและหยัดตัวเองขึ้นมาจากลานหิน แม้ เปราะภูเรือ ที่มีสีชมพูอ่อนหวาน เป็นพืชเด่นของอุทยานฯ จะโรยไปตั้งแต่กลางฤดูฝน แต่ระหว่างทางเดินไป หินพานขันหมาก กล้วยไม้ดินอย่างเอื้องม้าวิ่งก็ยังติดดอกสีชมพูอมม่วงเรียงรายเป็นระยะ ยังมี เอื้องนวลจันทร์ อวดกลีบสีเหลืองอ่อนแต้มน้ำค้างที่ยังไม่เหือด ยี่โถปีนัง ก็เช่นกัน หมู่หินในชั้นหินโคราชของหินพานขันหมากแผ่กว้างเป็นลาน ฝนฉาบเคลือบทำให้การเดินลื่นไถลบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็แลกมาด้วยความงามของไม้ดอกที่แซมขึ้นมาตามร่องหิน
ป่าสนแถบภูสน หรือที่เรียกว่า ทุ่งกวางตาย ยังชื้นฝน หมอกขาวไม่จางคลาย ห่างจากภูสนดิ่งลงไปราว 200 เมตร เสียงน้ำตกดังแว่ว ๆ อยู่ข้างล่าง น้ำตกสามชั้น จะเห็นว่ามีโตรกธารเล็ก ๆ โรยตัวเป็นเชิงชั้น แม้จะไม่ใหญ่โต แต่ก็ทำให้เราเห็นความสมบูรณ์ชุ่มในหน้าฝนของภูเรือ น้ำตกและลำธารใหญ่น้อยเหล่านี้ยังใส เนื่องจากอยู่ในชั้นบนของภูเขา แตกต่างสิ้นเชิงกับข้างล่างที่ปลายฝนเช่นนี้กลับแดงส้มปะบนไปด้วยสีของดิน ทางขึ้นลงจากที่ทำการอุทยานฯ ตัดไปบนที่ราบของภูเรือรอบด้านร่มรื่นจนเขียมครึ้ม ยิ่งใกล้ตัวน้ำตก ทางหินและโคนไม้ใหญ่ล้วนขึ้นเขียวไปด้วนมอสและตะไคร่ ได้อารมณ์ชื่นฉ่ำของภูเรือยามฤดูฝนที่ป่าพักฟื้น นาน ๆ จะมีคนขึ้นมาเยือน
น้ำตกห้วยไผ่ ความสูงราว 30 เมตร และสายน้ำที่ถาโถมโจนตัวทำให้ละอองน้ำฟุ้งกระจายไปทั่ว และมันก็ดึงคนหลงใหลธรรมชาติประเภทเข้าสายเลือดชื่นชมพื้นที่ได้นานเท่านาน
ผาซำทอง อีกหนึ่งธรรมชาติที่ชวนหลงใหล ไลเคนเหลืองทองขึ้นคลุมรายรอบ นอกจากหน้าผาแห่งนี้จะเป็นจุดที่เห็นดวงอาทิตย์ทั้งขึ้นและตกได้สวยแล้ว อากาศสดที่ลอยมากับลมยังมีเสน่ห์ไม่น้อยไปกว่ากัน
ล่างภู-บ้านดอกไม้
ทางหลวงหมายเลข 203 ช่วงที่ผ่านอำเภอภูเรือดูอ่อนหวานลงทันทีเมื่อมีสีสันรายรอบเข้ามาประกอบ
สภาพอากาสที่ชื้นเย็นด้วยความสูงของภูเรือนี่เอง ที่ส่งผลให้พื้นที่ข้างทางที่ราบเรียบไปจนถึงตีนภูผลิบานอยู่ด้วยไม้ดอกเมืองหนาวนานาพรรณ ก่อนจะกลายเป็นความงดงาม แผ่นดินและผู้คนย่อมเคยผ่านการเรียนรู้ความทุกข์ยากไม่แตกต่าง
ข่าว "ข้าวโพดราคาดี" ในสามสิบปีที่แล้ว จากรัฐบาลทำให้พื้นที่ราบตีนภูเรือแผ่ขยาย และถูกแผ้วถางจนรุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ป่า ว่ากันว่ากลิ่นหอมหวานจากไร่ข้าวโพดและเรี่ยวแรงที่ทุ่มลงไปของชาวบ้านที่นี่นั้น ส่งผลให้เห็นอยู่เพียงไม่นาน ภาวะขาดทุนอันยากไร้ก็กลับขึ้นมาเยือนในแทบทุกปี ด้วยข้าวโพดไม่ได้เหมาะกับสภาพอากาศบนภูเรือ ประกอบกับปัญหาป่าปลายภูอันเป็นพื้นที่ที่สามารถชะลอล้ำป่ายามฝนเยือนได้ถูดรุกทำลาย ไร่ข้างโพดที่เคยเป็นภาพฝันถึงความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นจึงกลายเป็นฝันร้าย น้ำท่วมไร่บ้าง ข้าวโพดเสียหาย บางปีก็กลายเป็นแล้ง ผลผลิตได้ไม่เพียงพอกับต้นทุนที่แต่ละคนต่างลงไป
ดอกผลจึงกลายเป็นความว่างเปล่า
ชายแก่ร่างเล็ก ผอมแกร็ง ผิวคล้ำ เดินลงจากบ้านบนเนินฝ่าลมหนาวยามเช้าตรู่ ที่พัดโชยจนหนวดเคราสีเงินที่ยาวรุงรังนั้นไหวพลิ้ว ผมยาว ๆ มุ่นเป็นมวยไว้เรียบร้อยบนกระหม่อม ผ่านแว่นตาหนาเตอะ...แกทอดตามองผืนดินกว่า 200 ไร่ ในหุบเขาเบื้องหน้า ก่อนจะก้มหน้าก้มตาดุ่มเดินลงไปยังหุบเบื้องล่างเหมือนเช่นที่ผ่านมา
คำนวน สุธงสา ยิ้มชัดเมื่อถูกถามถึง ลุงป่วน พ่อของแก ที่เป็นผู้บุกเบิกให้พื้นที่อำเภอภูเรือสะพรั่งบานอยู่ด้วยไม้ดอกเมืองหนาวนานาพรรณกว่า 20 ปี หลังไร่ข้าวโพดสูญสิ้น คนภูเรืออย่างคำนวณซึ่งยังหนุ่มแน่นในตอนนั้นก็ได้เห็นผู้เป็นพ่อพลิกฟื้นพื้นที่ราว 20 ไร่ แถบบ้านหนองเสือคราง ตำบลหนองบัว ให้กลายเป็นแปลงไฮเดรนเยีย ไม้เมืองหนาวกลีบดอกสีชมพูแสนหวาน
ห้วงยามนั้น อย่าว่าแต่ในดวงตาของคำนวณผู้เป็นลูกเลย เพื่อนบ้านแทบทั้งอำเภอก็ไม่มีใครคิดว่าดอกไม้จากแดนไกลจะทำให้ภูเรือและชีวิตพวกเขาเปลี่ยนไปจนมีวันผลิบานอย่างทุกวันนี้ ลุงคำป่วนและครอบครัวเริ่มศึกษาเรื่องราวดอกไม้เมืองหนาว จากที่แค่คิดว่าจะปลูกมันให้อยู่รอดอย่างไร กลายเป็นขยายพันธุ์และต่อเนื่องไปสู่ชนิดอื่น ๆ ลงลึกจนนักวิชาการเกษตรบางคนต้องขึ้นมาหา
สวนสัปปะรดสีของคำนวณเนอร์สเซอรี ที่ตามขอนไม้นั้นคลุมห่มด้วยมอส กำลังเพาะขยายพันธุ์ทำเป็นก้อนเกาะขอนไม้ มันน่ารักทีเดียว ก้อนไม้ขนาดเท่ากำมือมีมอสคลุมเขียวไปทั้งก้อน หยอดสับปะรดสีหรือบรอมีเลียดไว้ต้นหนึ่ง
จากไฮเดรนเยีย ลุงคำป่วนและครอบครัวหันมาทดลองปลูกไม้จากอเมริกากลางแถบคอสตาริกา เม็กซิโก ปานามา อย่างลิลี ยิปโซฟิลา แกลดิโอลัส ดาวเรือง และที่สำคัญก็คือคริสต์มาส บ้านโนนสะอาด หรือที่คนที่นั่นเรียกว่าบ้านหนองแซง เรียกกันว่าเป็นหมู่บ้านคริสต์มาส แม้ไม่ใช่หน้าหนาวที่ทั้งหมู่บ้านกลายเป็นสีแดง คริสต์มาสภูเรือสีจะแดงสด ต่างกับแถวเชียงใหม่ที่ออกแดงอ่อนไปทางชมพู ก็เพราะความแตกต่างกันของสภาพอากาศและความสูงของภูเรือกับที่อื่น ๆ อันส่งผลในเรื่องของสี ทางเชียงใหม่สูงราว 200-300 เมตร แต่ของภูเรืองสูง 700 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง
ในดอกไม้แปลงหนึ่ง หรือในแจกันเล็ก ๆ สักดอก ใครบางคนอาจมองเป็นเพียงความงดงาม พักวางให้ดวงตารื่นรมย์ ใครบางคนที่ลงแรงไปกับมันก็อาจมองเป็นความหวังที่จะทำให้ชีวิตอยู่รอด หากมีอันต้องปลิดร่วง ไม่ว่าจะโดยใดก็ตาม สีสวยหวานเหล่านั้นก็อาจเป็นเพียงมายาอันว่างไร้ โรยราไปให้ลืมตามาพบเพียงความว่างเปล่า
สิ่งคงคนไม่เปลี่ยนแปลงอาจอยู่ที่การก้าวเดินอย่างรู้จักภาพในดวงตาตนเองอย่างที่คนบนภูเรือได้ทำมาร่วมกันเกือบ 30 ปี เมื่อเวลานั้นมาถึง ภูเรือคงเป็นเหมือนโลกฝันสมอย่างที่ลุงคำป่วนเคยกรุยทาง และลูกชายอย่างคำนวณ รวมไปถึงชาวบ้านรายรอบได้เดินตาม ถนนสาย 203 คงกลายเป็นทางที่งดงามที่สุดเส้นหนึ่งซึ่งพาดผ่านภูเขา
แนะนำการท่องเที่ยว สถานที่ท่องเที่ยว ร้านอาหาร พร้อมคูปองส่วนลดโรงแรมเพียบ
คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อนได้ที่นี่ค่ะ
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
