เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณหยิบกล้องมาท่องโลก สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม, yhibklong.com และ เฟซบุ๊ก หยิบกล้องมาท่องโลก
เพราะการเดินทางทำให้เราได้ค้นพบกับสิ่งใหม่ ๆ เสมอ ซึ่งสิ่งเหล่านั้นยังสามารถสร้างความสุข รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะให้กับเราได้เช่นกัน เหมือนกับ คุณหยิบกล้องมาท่องโลก สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่ได้มีโอกาสออกเดินทางไปยังจุดหมายใหม่ ๆ นั่นก็คือ "เชียงใหม่-ปาย" สถานที่ที่ไม่ว่าจะไปเยือนครั้งใดก็ทำให้ใจพองโตทุกครั้ง พร้อมกับเก็บเกี่ยวร้อยเรียงเรื่องราวถ่ายทอดออกมาให้เราได้ชมผ่านตัวหนังสือและภาพถ่ายสวย ๆ ค่ะ
สวัสดีครับเพื่อน ๆ หลังจาก ที่ผมห่างหายจากการเดินทางไปสักพักหนึ่ง คราวนี้ผมก็มีจุดหมายในการเดินทางใหม่ นั่นก็คือ เชียงใหม่-ปาย นั่นเอง ทริปนี้เกิดจากการคิดสนุก ๆ ว่าร้อนนี้เราจะไปเที่ยวไหนกันดี ผมกับเพื่อน ๆ ใช้เวลาในการตัดสินใจไม่นาน เราก็ได้จุดหมายของเราในหน้าร้อน นั่นก็คือ เชียงใหม่-ปาย
ล้อรถของเราหมุนเมื่อตอน 4 ทุ่ม จุดหมายของเราในวันพรุ่งนี้ คือ เชียงใหม่ ระหว่างขับรถไปเรื่อย ๆ นึกย้อนกลับไป นี่เราไม่ได้มาเชียงใหม่นานเท่าไหร่แล้วนะ นั่นสินะ...มันคงนานพอดูเลยแหละ เพราะขนาดทำให้ผมที่ไปเที่ยวบ่อย ๆ ยังรู้สึกตื่นเต้นเลย จากแสงไฟกลางคืนเยอะมากมาย ขับไปเรื่อย ๆ จนเหลือแสงไฟไม่กี่ดวง ระหว่างทางเสียงพูดคุยกันในรถที่สนุกสนาน นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้มากันหลาย ๆ คนแบบนี้ เสียงหัวเราะ พร้อมเสียงเพลง ทำเอาผมมีรอยยิ้มตลอดทาง เวลาผ่านไป เนินนาน จนมาถึงจุดพักของเราในเช้านี้ จุดพักดี ๆ ที่มีโกโก้ร้อน ๆ ให้นั่งจิบชมวิว ท้องฟ้า และป่าเขา
รับชมรีวิวย้อนหลังได้ที่ yhibklong.com
ติดตามรีวิวและรูปใหม่ได้ที่ เพจหยิบกล้องมาท่องโลก
เช้าของใครหลาย ๆ คน อาจจะเป็นเช้าที่ตื่นมาแล้วมองมือถือ แต่เช้านี้ของผมกลับกันอย่างบอกไม่ถูก เช้าที่ผมค่อย ๆ มองออกไปรอบ ๆ เช้าที่สายหมอก ท้องฟ้า และหมู่เขาบรรจบกันพอดี
อาหารเช้าเบา ๆ ของผม...ไข่ 3 ฟอง กับไส้อั่ว เช้าเบา ๆ เช้านี้ผมทานอาหารพร้อมกับรอยยิ้ม รอยยิ้มที่มีสุข รอยยิ้มที่ส่งต่อไปยังท้องฟ้า ภูเขา และสายหมอก ได้แต่ส่งยิ้มบอกถึงความสุขที่เค้ามาต้อนรับ
สายหมอกยามเช้าคงมาทักทายผมละมั้ง ลมเย็น ๆ พัดผ่านเหมือนบอกกล่าวว่า “สวัสดี” เช้าเบา ๆ ของแขกที่มาเยือนอย่างผม คงอดยิ้มขอบคุณและทักทายอย่างไม่ได้ รอยยิ้มเล็ก ๆ ของผมเริ่มกว้าง นับเป็นวันที่โชคดีของผมมาก ๆ คำว่า สุข.....ที่มีกัน คำ ๆ นี้ยังวน ๆ รอบ ๆ ตัวผม สักพักอากาศเย็น ๆ เริ่มโอบล้อมตัวผม ในมือที่ถือโกโก้ร้อน ๆ ผมยังคงจ้องมองและทักทายกันสายหมอกอย่างอ่อนหวาน เสียดายเวลาที่มาเดินเร็วเกินไป ทำให้ผมต้องอำลาจากที่นี่ ได้และบอกลาด้วยรอยยิ้ม และเก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้ตราบนานเท่านาน
ระหว่างเดินทาง เพลงที่ผมไม่เคยได้ฟัง กลับกลายเป็นเพลงซ้ำ ๆ ที่เราร้องได้อย่างติดปาก มันคงหมุนวนไปเรื่อย ๆ ไม่แปลกใจที่เวลาขับรถ ผมมักจะมองออกไปนอกหน้าต่าง มองออกไปเพื่อซึมซับพร้อมกับบทเพลง ที่เราร้อง ดนตรีเล่นไปเรื่อย ๆ ทำให้เวลาในการดินทางผ่านไปรวดเร็ว จนผมมาถึง พระธาตุลำปางหลวง
แม้เวลาที่ผมจะอยู่ที่พระธาตุลำปางหลวงไม่นานนัก แต่การได้เดินรอบ ๆ วัดพร้อมกับการมากราบไหว้พระธาตุลำปางหลวง ทำให้ผมย้อนนึกถึงว่าครั้งหนึ่งผมเคยมาที่นี่แล้ว และผมเคยพร่ำบอกสัญญาว่าถ้าผมมีเวลาจะกลับมาอีก วันเวลาแม้จะผ่านไปเนินนาน ผมก็ได้กลับมาจนได้ ขอบคุณการตัดสินใจครั้งนี้ทำให้ ผมได้กลับมายังพระธาตุลำปางหลวงอีกครั้งหนึ่ง และได้มาชมพระธาตุที่สวยแห่งหนึ่งของประเทศไทย
บางครั้งความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นาน สุขระหว่างที่ผมเดินรอบ ๆ วัด สุขที่เหยียบทรายรอบ ๆ มันทำให้ผมได้นึก ได้คิดย้อนไปเรื่องที่ผิดที่พลาด แม้วันเวลาจะไม่สามารถย้อนกลับไปได้ แต่ทุก ๆ ครั้งผมมักจะจดจะจำบทเรียนทุก ๆ บทเรียนได้เสมอ และนำกลับไปปรับปรุงให้ดีขึ้น สุขครั้งนี้ แม้การเดินทางครั้งนี้เป็นช่วงเวลาไม่นาน แต่ทำให้ผมคิดอะไรได้มากมาย
จากลำปางผมตรงสู่ แม่ริม อำเภอเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยธรรมชาติ เมืองเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยมิตรภาพและความน่ารัก ค่ำคืนนี้ผมฝากร่างกายไว้ที่รีสอร์ท cooldown รีสอร์ทเล็ก ๆ ในเมืองแม่ริม รีสอร์ทสบาย ๆ ที่บริการเป็นเยี่ยม หลังจากอาบน้ำเสร็จผมยังคงทยอยเก็บของและมานั่งเล่นบนเตียง แต่คงด้วยความล้าและเจอตัวเตียงสบายๆ นุ่ม ๆ ด้วยมั้ง ไม่ทันไรผมก็เผลอหลับไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
ผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงปลุก ปะ ๆ ทานข้าวกัน เสียงเพื่อนร่วมห้องของผมปลุกตัวผมขึ้นมา แต่ด้วยความล้า ผมไม่อยากจะตื่นเลย หลังจากลืมตาขึ้นมา ผมก็ได้ทราบว่าไฟดับทั้งอำเภอ คงเป็นเพราะแรงฝนละมั้ง ที่ทำให้ไฟดับ และที่สำคัญแรงฝนทำให้อากาศคืนนี้ที่แม่ริมเลยกลับเย็นสบาย ผมไปรอทานข้าวเย็นที่รีสอร์ท พร้อมกับแสงไฟที่สว่างมาจากเทียนเล่มน้อย ๆ อาหารของเราคืนนั้นไม่ได้หรูไม่ได้หรา แต่เป็นอาหารที่อร่อยอีกมื้อ ท่ามกลางแสงเทียนรอบ ๆ รีสอร์ท มือถือที่แบตเตอรี่อ่อนของแต่ละคน ทำให้ค่ำคืนนั้นทุกคนไม่สามารถจ้องมือถือได้ เพราะกังวลว่าแบตเตอรี่จะหมด แต่ผลร้ายกลับเป็นดี การพูดคุยเริ่มกลับมาดังเช่นสมัยก่อนที่ สมัยที่คนเราไร้มือถือ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมไม่ได้คุยแบบนี้กัน นานเท่าไหร่แล้วที่คนเราเลิกมองมือถือแล้วหันมามองกัน คงต้องขอบคุณฟ้าฝนที่ทำให้ไฟดับ ทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น
เช้าวันใหม่ที่แม่ริม เช้าที่อากาศเย็นวนรอบ ๆ เช้านี้ผมขึ้นไปที่ม่อนแจ่ม สถานที่ที่เป็นครั้งแรกของผม ผมบอกเลยอย่าไม่อาย ว่าวินาทีที่ได้เห็นม่อนแจ่ม ผมคงตกหลุมรักเค้าเสียแล้ว หลงรักในความงามของเขา ความงามที่พูดไม่ได้ แต่เราสัมผัสเค้าได้
ผมไม่รอช้ารีบหาที่นั่ง หาจุดที่วิวสวยที่สุดก่อนใคร แอบดีใจที่เป็นหน้าร้อน หน้าที่ไม่มีใครมาเที่ยว เช้านี้ผมเลยเป็นคนแรกที่ได้มาจับจองมุมโปรดก่อนใคร
วินาทีนี้ภาพในหัวของผมมันหายไปหมด มันคงมีแต่หัวใจละมั้งที่แอบฟองโตอยู่อย่างเดียว สมองผมโล่งแปลกอย่างบอกไม่ถูก วินาทีช้า ๆ ของสายหมอกค่อย ๆ ไหลผ่าน วินาทีของพระอาทิตย์ที่ค่อย ๆ ขึ้น วินาทีที่สมองของผมเบาบาง มีแต่เสียงหัวใจที่เต้นอย่างมีสุข สายลมที่พัดผ่านกระทบตัวผมเป็นจังหวะ พร้อมกับการเต้นหัวใจที่สั่นไหว คงไม่ต้องบอกอะไรมากมายว่าผมมีความสุขเพียงใด
ไม่ต้องบอกว่ามาด้วยกัน ทั้งหมดแล้วสุขแค่ไหน ผมขอโชว์เพื่อนร่วมทริปสักหน่อยว่าสุขเพียงใด
ความประทับใจไม่เคยล้างลา ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ผมสัญญากับตัวเองไว้ว่าต้องกลับมาเติมพลัง ที่นี่แน่นอน
สาย ๆ ผมเก็บของมุ่งสู่อำเภอปาย...ปายในหน้าร้อน สำหรับผมไม่รู้จะเป็นแบบไหน ปายหน้าร้อนจะสวยงามเพียงใด ในใจได้แต่คิด ๆ วน ๆ อยู่ในหัว ระหว่างคิดวน ๆ สายตาผมมองวิวข้างทางไปเรื่อย ๆ และภาพสวย ๆ ของข้างทางคงเป็นคำตอบได้อย่างดี ว่าจุดหมายที่ผมกำลังจะไปสวยงามเพียงใด
จุดหมายแรกของผมคงเหมือนจุดหมายแรกของใครหลาย ๆ คน นั่นก็คือ สะพานประวัติศาสตร์ สะพานที่มีเรื่องเล่าอันยาวนาน สะพานที่พาดผ่านลำน้ำเล็ก ๆ ผมว่าใครได้มาเยือนที่นี่ คงต้องมาหยุดยืนชมวิวรอบ ๆ เหมือนผมแน่ ๆ แต่คงเป็นเพราะโชคดีของผมอีกครั้ง ที่ได้เจอกิจกรรมดี ๆ ที่ลำธารด้านล่าง...มวยน้ำ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมไม่เคยเห็นภาพจริง ๆ ของการละเล่นแบบนี้ เท่าที่จำได้ลาง ๆ คงเป็นในทีวีละมั้ง พอได้มาเห็นด้วยตาด้วยเองมันรู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูก การเชียร์ที่สนุกสนาน การโห่ร้องด้วยความดีใจ และสุดท้าย ความมีน้ำใจนักกีฬา เมื่อผู้ชนะเข้าไปสวมกอดผู้แพ้ด้วยความสุข
การเดินทางเริ่มต้นที่ปายคงเป็นการเริ่มต้นด้วยรอยยิ้มแล้ว วิวภูเขาที่ไม่มีผู้คน บรรยากาศเงียบ ๆ ที่หาไม่ได้จากเมืองหลวง นี่คงเป็นคำตอบที่ผมค้นหาอยู่
ปาย เมืองที่ขึ้นชื่อว่าอาหารจีนยูนนานอร่อยที่สุดในประเทศ ทริปนี้ของเราไม่พลาด เดินหน้ามุ่งสู่หมู่บ้านสันติชล หมู่บ้านจีนยูนนานของเมืองปาย เพื่อมาชิมอาหารจีนยูนนานกัน อาหารมื้อนี้ของเราคงไม่พ้นขาหมูที่ขึ้นชื่อ และหมั่นโถว ถ้าถามถึงรสชาติว่าอร่อยไหม ผมบอกได้สั้น ๆ ว่าอย่าได้พลาด
หมู่บ้านสันติชล เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวหลากหลาย หากใครอยากรู้จักที่นี่มากขึ้น ผมได้แต่แนะนำว่าให้หาเวลาแล้วมาสัมผัสดูครับ
คงต้องขอบคุณอากาศร้อน ที่ทำให้เวลาของผมหมุนตรงกันพอดี เวลาที่ทำให้เราได้มารู้จักกัน เวลาที่ทำให้ใจเราตรงกัน มาถึงตอนนี้ปายที่ผมกังวลมันหมดไป มันมีแต่ปายที่มีหัวใจบาง ๆ เค้าได้เดินมาเข้าสู่หัวใจของผมแล้ว
ถึงเวลานี้ได้แต่ยิ้มมีความสุข ความสุขที่ไม่รู้จะเขียนเป็นบทเป็นกลอนได้อย่างไร กับความสุขที่อยู่ในใจตอนนี้
ใกล้ ๆ หมู่บ้านนี้จะมี วัดน้ำฮู วัดที่เป็นที่เคารพและศรัทธาของคนในเมืองปาย เมื่อผมมาถึงวัดนี้ กลับชอบอย่างบอกไม่ถูก วัดเล็ก ๆ ที่เราจะเห็นว่ามีชาวบ้านเดินเท้า ชาวบ้านนั่งรถเข้ามากราบไหว้ไม่ขาดสาย ผมว่าถ้าใครได้ผ่านมาเมืองปายขอให้อย่าได้เลยเส้นทางนี้ไปเด็ดขาด
เผลอแบบเดียวเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมได้แวะมาทานชาเย็น ๆ ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ร้านที่ทำให้ได้ผมนึกได้คิด ว่าการได้มาพักผ่อนหลังจากทำงานเหนื่อย ๆ มาหลายเดือน ผมว่ามันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ความสุขที่ไปในเมืองที่ไม่มีใครรู้จัก ความสุขที่ได้อยู่กับตัวเอง ได้คิด ได้มองอะไรมากขึ้น บางครั้งมันทำให้ผมได้รู้ว่า การที่ได้อยู่กับตัวเอง ได้ยิ้มกับตัวเอง ให้อะไรตัวเองบ้าง มันก็ดีไม่น้อย
ที่พักคืนนี้ของผมชื่อเก๋มาก มอนทิส ปาย เป็นที่พักหรูในราคาถูก คงเป็นเพราะหน้าร้อน ทำให้ผมได้ราคามาใน 2,000 กว่าบาทเท่านั้นเอง
ที่มอนทิสมีบริการรถรับ-ส่งที่เมืองฟรี เพียงไม่กี่นาทีจากรีสอร์ทเราก็มาถึง ถนนคนเดิน ถนนเล็ก ๆ ในวันที่เงียบเหงา วันที่ผมเดินได้อย่างสบาย ๆ
ค่ำคืนนี้ไม่ใช่เพียงค่ำคืนที่ผ่านไป ผมแวะมาเก็บช่วงเวลาดี ๆ ของทริปนี้ด้วยลายมือเล็กบนกระดาษใบสวย ขอเพียงเวลาไม่กี่วัน กระดาษใบนี้จะเดินทางส่งรักที่ผมเขียนไว้กลับมาสู่กรุงเทพฯ กระดาษที่ผมได้ฝากรอยยิ้มและความสุข กระดาษที่มีข้อความหลากหลาย เสียดายพื้นที่มันมีจำได้ ได้แต่บอกเล่าความทรงจำอันมีค่าไว้เท่าที่จะทำได้
ก่อนนอนคืนนี้ ผมได้แต่หวังหวังว่าจะมีใครสักคนได้อ่าน ได้เข้าใจมุมมองที่ผมค้น ที่ผมหา และออกตามหา ฝันไปเช่นผม ขอฝากความรักที่ผมมีให้คนที่มีฝันเช่นเดียวกัน ความรักที่เต็มไปด้วยใจ ใจที่ซื่อตรง และอยากเห็นคนอ่านนำภาพและความประทับใจที่ได้ไปเที่ยว มาบอกต่อผม...เช่นที่ผมทำ
