ลัดเลาะเที่ยวเชียงราย ยลเสน่ห์ดินแดนเหนือสุดแห่งสยาม

          ถ้าเอ่ยถึง "จังหวัดเชียงราย" หลาย ๆ คนคงนึกถึงสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่ออย่างภูชี้ฟ้า, วัดร่องขุ่น, พระธาตุดอยตุง หรือไร่บุญรอด แต่วันนี้เราจะพาตามบันทึกการเดินทางของ คุณ Forzanu สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม บินลัดฟ้าจากเมืองกรุงมุ่งสู่เชียงรายเพื่อไปสัมผัสเสน่ห์สุดชายแดนแห่งนี้ พร้อม ๆ กับลัดเลาะเที่ยวตามอำเภอเชียงของ อำเภอเวียงแก่น และอำเภอเชียงแสน งานนี้ขอบอกเลยว่าแต่ละแห่งก็มีสถานที่ท่องเที่ยวสวย ๆ รอต้อนรับคุณอยู่เพียบ แต่จะสวยตระการตาขนาดไหนนั้น...ตามเราไปเที่ยวกันเลย


          หากให้เอ่ยชื่อของสถานที่ที่มีชื่อเสียงที่มีพื้นที่อยู่แถบชายแดนบ้านเรา เชื่อเหลือเกินว่าจะต้องมีมากมายหลากหลายชื่อแล้วแต่ว่าใครจะเคยไปที่ไหน หรือเคยอ่านหนังสือ ดูทีวี ผ่านหูผ่านตาที่ไหนมาบ้าง อย่างชายแดนฝั่งตะวันตกของบ้านเราที่ติดกับประเทศพม่าก็คงหนีไม่พ้น อำเภอสังขละบุรี อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี หรือจะข้ามมาฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือจังหวัดที่อยู่ติดริมชายแดนฝั่งโขงเพื่อนบ้านเราอย่างประเทศลาว นั่นยิ่งมีมากมายหลายแห่งที่ลัดเลาะไปตามลำน้ำโขงซึ่งเรารู้จักกันดี และสำหรับประเทศไทยเราแล้วจุดที่ทำหน้าที่ต้อนรับมหานทีลำน้ำโขง ก็คือ อำเภอเชียงแสน และตามด้วย อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย ซึ่งในอัลบั้มการเดินทางครั้งนี้ผมขอนำภาพจาก 2 อำเภอนี้ในจุดต่าง ๆ ที่น่าสนใจมาฝากให้เพื่อน ๆ รับชมกัน ซึ่งแม้จะไม่ได้เน้นที่บรรยากาศริมโขงมากมายสักเท่าไรนัก แต่เส้นทางของ 2 อำเภอนี้ก็ถือได้ว่าเป็นเส้นทางขับรถลัดเลาะไปตามริมโขงที่สวยงามไม่แพ้ที่ไหนเลยเช่นกัน

          การเดินทางครั้งนี้ผมใช้เวลาเดินทางทั้งหมด 3 วัน 2 คืน ในช่วงวันที่ 17-19 กุมภาพันธ์ 2558 เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา โดยภารกิจนี้ได้รับการสนับสนุนจากการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย จังหวัดเชียงราย, บริการรถเช่าจาก AVIS และสายการบินแอร์เอเชีย

          อย่างที่เกริ่นไปเล็กน้อยว่าอาจไม่มีภาพริมน้ำโขงมากสักเท่าไรนัก แต่สถานที่หลายแห่งที่ได้ผ่านและเดินทางไปนั้น อาจช่วยเปิดมุมมองสถานที่ต่าง ๆ ให้ใครหลายคนได้เห็นอะไรที่เยอะขึ้น อย่างเช่น "วนอุทยานห้วยน้ำช้าง"... "บรรยากาศพักผ่อนยามเย็นที่เชียงของ"..."เมืองประวัติศาสตร์, ทุ่งดอกคาโมมายล์ และทะเลสาบ ที่อำเภอเชียงแสน" ซึ่งที่กล่าวมาเป็นไฮไลท์โดยหลัก ๆ ที่เราจะเดินทางไปกัน เมื่ออ่านถึงตรงนี้แล้วเราออกเดินทางไปพร้อมกันเลยครับ

          ป.ล. ภาพในอัลบั้มนี้ค่อนข้างเยอะ 100 กว่าภาพ ใครมีเวลาเปิดกระทู้ทิ้งไว้ไปเดินเล่นสักพักแล้วค่อยกลับมาชมภาพต่ออีกทีก็ได้นะครับ ส่วนลิงก์นี้คือภาพผลงานการเดินทางอัลบั้มเก่า ๆ เผื่อใครสนใจครับ http://pantip.com/profile/172795


          ...เริ่มต้นการเดินทางที่สนามบินดอนเมืองซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ทำการเช็กอินด้วยตัวเองในระบบ Self-Check In กับสายการบินแอร์เอเชีย Air Asia ซึ่งสบายมากเพราะเราไม่มีสัมภาระโหลดลงเครื่อง ทั้งกระเป๋ากล้อง กระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ติดกับตัวตลอด ตอนแรกก็ยืนดูการเช็กอินจากคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ แต่ยังไม่ทันจะลองจัดการด้วยตัวเองก็มีพนักงานแอร์เอเชียมาจัดการให้เสร็จสรรพ สะดวกและรวดเร็วมาก สำหรับใครที่ไม่อยากรอคอยเสียเวลาในการเข้าคิวนี่เป็นหนทางใหม่หนทางหนึ่งที่เวิร์คสุด ๆ ในการเช็กอินเลยจริง ๆ จนถึงเวลา 08.10 น. ก็เป็นเวลาที่เครื่องเตรียมทะยานเหินฟ้าสู่ สนามบินแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง 20 นาที ก็มาถึงสนามบินเชียงรายโดยสวัสดิภาพ สภาพอากาศช่วงสาย ๆ เวลาประมาณ 09.30 น. วันนั้นท้องฟ้าแจ่มใส แดดก็เริ่มร้อนแรงเตรียมส่งท้ายปลายฤดูหนาวอย่างจริงจังเสียที




          เมื่อกระเป๋าสัมภาระไม่ได้โหลดลงใต้เครื่องก็ไม่มีอะไรต้องรีรอ ทันทีที่ประตูเปิดก็รีบบึ่งมายังเคาน์เตอร์ของผู้รถเช่าที่ให้บริการ AVIS THAILAND ซึ่งพาหนะในการขับเคลื่อนครั้งนี้เราเลือก Toyota Altis ที่จะอยู่กับเราไปตลอด 3 วัน

          เมื่อเซ็นเอกสารรับรถเรียบร้อยแล้ว คนพร้อม รถพร้อม หน้าที่ถ่ายภาพก็เป็นของผม ส่วนอีกหนึ่งก็ทำหน้าที่ขับรถไปตามระเบียบ ระยะเวลาในการรับรถก็ไม่นานนักประมาณ 15 นาที เบ็ดเสร็จเราก็พร้อมออกเดินทางกันที่เวลาประมาณ 10 โมงนิด ๆ



          จากสนามบินเราขับออกมามุ่งหน้ายังเส้นทางอำเภอเวียงเชียงรุ้ง ก่อนจะขับไปตามเส้นทางเพื่อเข้าสู่อำเภอเชียงของที่เส้นทางหมายเลข 1098 และเลี้ยวซ้ายที่เส้นหมายเลข 1174 (หากเลี้ยวขวาจะย้อนไปอำเภอพญาเม็งราย) โดยระหว่างทางก็ค่อย ๆ ขับไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ออกจากสนามบิน หาร้านข้าวแวะพักเติมพลัง รวมทั้งหยุดถ่ายภาพตามถนนหนทางที่ขับผ่านมา ถนนหนทางลาดยางอย่างดีขับสบาย ๆ เพลงจากมือถือที่คัดสรรมาแต่ละเพลงพร้อมเสียบสายแจ๊คขนาด 3.5 ที่ซื้อมาจากร้านคอมแถวสนามบินนำมาเสียบต่อเข้าช่อง AUX กับวิทยุรถ พร้อมเปิดคลอไปตลอดทางช่วยสร้างบรรยากาศการเดินทางได้ขึ้นเยอะ แม้วันนี้แดดจะแรงไปสักหน่อย แต่กับวันเดินทางที่ยิ่งต้องถ่ายภาพเก็บภาพด้วยแล้วอย่างไรเสียก็ถือว่าเหมาะสม




          ขับตามเส้นทางมาเรื่อย ๆ จะมีป้ายบอก "วนอุทยานห้วยน้ำช้าง" อยู่ด้านซ้ายมือ สังเกตง่าย ๆ ได้อีกอย่างกับป้ายบอกชื่อหมู่บ้าน "บ. แฟน" ซึ่งหากเห็นป้ายนี้ก็แสดงว่าเราอยู่ถูกที่แล้ว จากนั้นก็เลี้ยวรถเข้าไปยังด้านในซึ่งเป็นบริเวณส่วนของอ่างเก็บน้ำโดยจะมีส่วนของที่ทำการอยู่ด้านบน และแนวอ่างเก็บน้ำอยู่ด้านล่าง




          อาจเพราะด้วยตรงกับวันธรรมดาและสภาพอากาศที่ร้อนแรงในช่วงเวลาบ่ายอย่างนี้ ทำให้ไม่เห็นนักท่องเที่ยวหรือใครที่มาพักผ่อนแม้แต่คนเดียว แนวสันเขื่อนความยาวคะเนจากสายตาน่าจะประมาณ 200-400 เมตร ขนานไปกับอ่างเก็บน้ำเบื้องหน้าที่มีผืนป่าและท้องฟ้า ทิวเขาที่วางตัวอยู่เป็นฉากหลัง แม้แดดจะแรงเหลือเกินแต่ก็ทำให้เห็นอะไรต่าง ๆ ชัดเจน




          ติดกันกับบริเวณริมสันเขื่อนมีศาลากระท่อมเล็ก ๆ เป็นเหมือนที่นั่งพักรับร่มหลบร้อน ภาพของเรือที่จอดอยู่ริมตลิ่งกับผืนดินที่แห้งบอกได้เป็นอย่างดีถึงสภาพอากาศที่ร้อนแรง แต่ความเงียบสงบและด้วยเรือที่จอดเรียงรายอยู่เหล่านี้แหละ คือ เหตุผลที่ทำให้ผมนึกไปไกลถึงภาพยามเย็นอาทิตย์อัสดงที่น่าจะสวยงามหากมาให้ถูกช่วงเวลามากกว่านี้ เราจึงตัดสินใจออกจากที่นี่กันก่อนเพื่อไปเก็บภาพบริเวณริมโขงที่เชียงของต่อไป





          ล้อรถที่จอดนิ่งไปราว ๆ 20 นาทีก่อนหน้านี้ ตอนนี้เริ่มหมุนอีกครั้งเพื่อพาเราสองคนไปยังตัวเมืองเชียงของ...เพื่อเตรียมเก็บภาพบรรยากาศต่อไป




          ทันทีที่มาถึงเชียงของก็แวะหาอาหารอร่อย ๆ เติมพลังก่อนเลยเป็นอันดับแรก โดยร้านที่ขึ้นชื่อตามคำแนะนำ ก็คือ ร้านข้าวซอยป้าอ่อน ข้าวซอยสิบสองปันนา เส้นทางจะอยู่ในซอยเล็ก ๆ หน่อย ใครอยากลองมาทานถามจากคนที่นี่น่าจะรู้ครับ



          ลักษณะบ้านเรือนและร้านค้าบางจุดก็จะมีลักษณะคล้าย ๆ กันกับเมืองเชียงคาน จังหวัดเลย แต่ถนนจะดูใหญ่กว่านิดหนึ่งและมีเพียงจุดเล็ก ๆ เท่านั้น แต่ก็พอให้ซึมซับได้ถึงบรรยากาศแบบเก่า ๆ สมัยในอดีต





          จากนั้นก็ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยผ่านไปโดยมาสูดอากาศบริสุทธิ์บริเวณริมโขงช่วงเวลาใกล้ ๆ ยามเย็นก็จะเริ่มมีนักท่องเที่ยว มีชาวบ้านที่อยู่อาศัยเริ่มมาพักผ่อนหรือวิ่งออกกำลังกายทำกิจกรรมกันต่าง ๆ นานา



          นอกจากนี้บริเวณริมน้ำก็มีจัดเป็นสวนดอกไม้ขนาดเล็ก ๆ ย่อม ๆ น่ารัก ๆ ให้สำหรับใครที่ชอบสีสันสดใส ๆ ได้เก็บภาพกันไปเป็นที่ระลึก



          นอกเหนือไปจากชาวบ้านที่ทำมาหากิน ขนถ่ายสินค้าข้าวของที่นำมาใช้นำมาขายกันบริเวณท่าเรือด้านล่างแล้ว ด้านบนก็มีลานกิจกรรมออกกำลังกายเล็ก ๆ อยู่ติดริมถนนให้ใคร ๆ ที่มาได้ยืดเส้นยืดสายคลายกล้ามเนื้อกัน ยิ่งอากาศร้อนเริ่มคลายตัวลงชาวบ้านและนักท่องเที่ยวก็ออกมาพักผ่อนกันมากขึ้น เป็นบรรยากาศสบาย ๆ ริมลำน้ำโขงที่เราอยู่เสพความสุขจนถึงแก่เวลาอันสมควร เพราะตามที่ตั้งใจว่าเราจะกลับไปยังอ่างเก็บน้ำห้วยน้ำช้างอีกครั้ง ไม่รอช้าก่อนที่ดวงอาทิตย์จะไม่ทอแสงเราจึงรีบขับรถไปที่เดิมอีกครั้ง






          รอบนี้กลับมาอีกทียามเย็นเห็นได้ชัดว่ามีผู้คนเดินทางมาพักผ่อนที่นี่ด้วยเช่นกัน ทั้งมานั่งเล่นพักผ่อนหรือบางกลุ่มก็มาปั่นจักรยานกัน บรรยากาศดีต้นไม้เขียวอากาศเย็น ๆ แบบนี้ความสุขหาได้ง่ายเหลือเกิน



          แสงอาทิตย์และความร้อนที่เบาบางลงไปมากจากเมื่อบ่ายบนพื้นที่เดียวกัน แต่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ต่างกันไป สายลมยามเย็นพัดโชยเอื่อยมาเป็นระยะ ๆ ให้พอพัดเหงื่อที่ชุ่มอยู่หายไปทีละน้อย ต้นหญ้าที่อยู่ริมฝั่งเฝ้ามองดวงอาทิตย์ลาลับสั่นไหวไปมาตามจังหวะแรงลม มีหยุดบ้างเมื่อสายลมไม่แรงพอ เช่นเดียวกับผมที่เดี๋ยวเดินเดี๋ยวหยุดเป็นพัก ๆ เพื่อหามุมเล็กมุมน้อยคอยเก็บภาพไปเรื่อย





          ศาลาเล็ก ๆ ริมฝั่งที่เป็นที่หลบร้อนของผมในตอนกลางวันถึง ตอนนี้ทำหน้าที่เพียงรับแสงจากดวงตะวันที่ส่องเข้ามาจากแนวป่าฝั่งตรงข้าม อากาศดี ๆ แบบนี้ไม่มีทางเลยที่จะสัมผัสได้หากอยู่ในเมืองกรุง ช่วงเวลานี้สำหรับชีวิตในกรุงก็คือเวลาเลิกงานเตรียมตัวเดินทางกลับบ้านฝ่าฟันกับทะเลคน ไม่ว่าจะบนถนน จะลอยฟ้า จะลงเรือ หรือจะใต้ดิน แต่วันนี้สิ่งที่ผมได้รับคือความเงียบสงบ และการได้ยืนนิ่ง ๆ ให้สายลมหอบพัดเอาความสุขความพอใจผ่านเข้ามาว่าเป็นอีกหนึ่งวันในชีวิตที่ได้อยู่ท่ามกลางบรรยากาศดี ๆ แบบนี้



          จากแสงแดดร้อนแรงค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นแสงสีทองทีละช้า ๆ เรือที่ยังจอดอยู่ที่เดิมเพราะห่างจากการใช้งาน ทั้งที่จมน้ำ และที่น้ำยังไม่เข้าเรือกลายเป็นฉากหน้าที่ทำให้ภาพดูมีเรื่องราวเพิ่มเติมขึ้นมาจากทัศนียภาพเดิม ๆ แรงลมสร้างความผ่อนคลายให้กับเรา แรงลมสร้างระลอกสร้างลอนคลื่นเล็ก ๆ ให้กับผืนน้ำ ธรรมชาติที่ลงตัวอย่างสมบูรณ์เสียงนกร้องที่ดังเป็นระยะ ๆ จากแนวป่าที่อยู่รอบ ๆ เหมือนเสียงเตือนให้เรารู้ว่าเวลาแห่งวันใกล้จะหมดลงไปทุกที




          จากตามแพลนเดิมที่เราตั้งใจจะมาแค่อำเภอเชียงของและอำเภอเชียงแสน แต่ระหว่างทางที่ขับรถมาเรื่อย ๆ เนื่องจากสถานที่แต่ละแห่งนั้นไม่ไกลมากนัก บวกกับพละกำลังของพลขับที่บอกว่าไหวเสมอ ทำให้คืนนี้เราต้องหันหัวกลับไปยังเส้นทางอำเภอเวียงแก่นเพื่อหาที่พักเข้านอน สำหรับเช้าวันใหม่ที่เราตั้งใจจะขึ้นไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ดอยผาตั้ง ทิ้งท้ายภาพจบการเดินทางของวันแรกที่ภาพของเรือที่จอดนิ่งเรียงรายอยู่ริมฝั่ง มีดวงตะวัน ทิวเขา ผืนป่า และเงาสะท้อนอยู่ไกลที่ฉากหลัง ภาพของดวงตะวันที่ค่อย ๆ หายลับไปกับแนวภูผาเป็นภาพที่งดงามคุ้มค่ากับการได้มาเยือนที่แห่งนี้จริง ๆ "วนอุทยานห้วยน้ำช้าง"




          การเดินทางวันแรกผ่านพ้นไป เช้าวันถัดมาหากเป็นที่เมืองกรุงเหมือนทุกวันแล้ว บอกได้เลยว่าเวลานี้สำหรับผมคือเวลาที่ยังนอนหลับอยู่โดยไม่อยากจะพลิกตัวตื่นแม้แต่น้อย แต่กลับตรงข้ามกันสำหรับเช้าวันนี้ที่ตื่นตั้งแต่ตี 5 เพื่อออกเดินทางและพาตัวเองขึ้นมาอยู่บนสถานที่อันงดงามแห่งนี้ "ดอยผาตั้ง" เมื่อพูดถึงเชียงรายยอดเขาสูงยอดนิยมอันดับ 1 คงหนีไม่พ้นภูชี้ฟ้า และใกล้ ๆ กันกับภูชี้ฟ้าประมาณ 20 กว่ากิโลเมตร ก็คือ ดอยผาตั้ง ทัศนียภาพยามเช้าแม้ในวันนี้จะไม่มีทะเลหมอกที่มากมายเหมือนอย่างในช่วงกลางฤดูหนาวที่ผ่านมา แต่สำหรับช่วงปลายหนาวอย่างนี้ที่พอได้เห็นอยู่บ้างก็ถือว่าประทับใจไม่น้อย เพราะสายลมหนาวนั้นยังพัดมาให้รู้สึกได้อยู่ตลอด




          ใช้เวลาอยู่ที่ดอยผาตั้งได้ไม่นานนักก็ส่งท้ายอำลาด้วยบรรยากาศยามเช้ากับโรตีกรอบและกาแฟหอมกรุ่น ที่ร้านค้าด้านล่างก่อนจะออกเดินทางกันอีกครั้ง




          บนเส้นทางแถวดอยผาตั้งนั้นเราได้ขับผ่านต้นงิ้วต้นใหญ่ที่มียอดแผ่กว้างมองเห็นได้อย่างโดดเด่น จนในที่สุดก็อดใจไม่ไหวต้องจอดรถเลือกริมทางที่ปลอดภัย จากนั้นก็มาแหงนหน้าขึ้นฟ้าเพื่อหามุมของดอกงิ้วสีส้มระเรื่อ ตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้ายามสาย และเจ้าดอกงิ้วนี่เองที่นับว่าเป็นเคล็ดลับความอร่อยของน้ำเงี้ยวสูตรเฉพาะที่เชียงรายเลยก็ว่าได้ (เพราะที่อื่นมักไม่นิยมนำมาใส่กัน) แต่สำหรับชาวเชียงรายนั้นนิยมกัน เพราะว่ากันว่าเมื่อใส่ดอกงิ้วลงในขนมจีนน้ำเงี้ยวแล้วจะยิ่งช่วยทวีความเข้มข้นกลมกล่อมให้มากขึ้น ซ้ำยังช่วงบำรุงร่างกายและบำรุงเลือดลมให้สูบฉีดทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วย





          ต่อจากดอกงิ้วสีส้มความงามของพันธุ์ไม้อีกหนึ่งที่เราได้พบในวันนี้ ก็คือ "ดอกเสี้ยว" ดอกไม้สีขาวที่มีกลีบดอก 5 กลีบ เสมือนปลาดาว เติมแต้มด้วยสีชมพูสดใส ลำต้นของดอกเสี้ยวนั้นมีลักษณะสูงทำให้การจะถ่ายนั้นโอกาสที่จะถ่ายใกล้ ๆ นั้นค่อนข้างยาก แต่เมื่อเปลี่ยนเป็นเลนส์เทเลซูมให้สุดก็พอได้เห็นถึงความสวยงามแบบเข้าใกล้ขึ้นมาอีกนิดอยู่บ้าง...ปล่อยเวลาให้ไหลผ่านไปอย่างไม่เสียดาย จนถึงเวลาที่ต้องออกจากตัวอำเภอเวียงแก่น มุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทางการเดินทางครั้งนี้เสียที่สู่เส้นทาง "อำเภอเชียงแสน"




          เส้นทางออกจากอำเภอเวียงแก่น ก็ย้อนกลับผ่านทางอำเภอเชียงของอีกครั้งเล็กน้อย แต่เราไม่ได้แวะที่ไหนอีกแล้ว มุ่งหน้าตรงไปยังอำเภอเชียงแสนทันที




          จนเริ่มเข้าตัวอำเภอเชียงแสน สถานที่แรกที่เราแวะจอดพักรถ ก็คือ "วัดพระธาตุหัวกว๊าน" วัดที่มีที่ตั้งอยู่ริมลำน้ำโขง สาเหตุที่แวะก็คืออยากหาวัดที่ไหนสักแห่งเพื่อทำบุญสักเล็กน้อยก็เพียงพอ แต่กลับกลายว่าสิ่งที่ได้พบก็คือความสงบและความสวยงามของตัววัดบนพื้นที่ที่ไม่ใหญ่มากนัก




          เมื่อเดินไปยังด้านหลังของวัดซึ่งอยู่ติดริมลำน้ำโขง ก็จะพบเห็นอีกฝั่งเพื่อนบ้านที่มีต้นไม้สีสวยงามเต็มไปทั่วแนวฝั่ง มองจากมุมนี้ออกไปแล้วก็อดที่จะชื่นชมในความงามของผืนดินฝั่งเพื่อนบ้านไม่ได้





          จากนั้นก็ออกเดินทางกันต่อโดยไปยังแถวบริเวณสามเหลี่ยมทองคำ เพื่อเตรียมตัวไปตามล่าหา "ทุ่งดอกคาโมมายล์" ที่ศูนย์พัฒนาโครงการหลวงสะโงะ เมื่อขับมาเรื่อย ๆ จะเห็นป้ายอยู่ด้านซ้ายมือของถนนให้เราเลี้ยวขับเข้าไปตามทางได้เลย แต่เส้นทางจะเป็นตรอกซอยเล็ก ๆ สักระยะ ถ้าไม่แน่ใจว่าจะหลงถามเส้นทางจากชาวบ้านอีกทีเพื่อการไม่เสียเวลาก็จะดีไม่น้อย อย่างกรณีของผมลองขับดูเองก็หลงไป 2 รอบเบา ๆ




          และในที่สุดก็หาจนเจอกับทุ่งดอกคาโมมายล์ แต่ที่เห็นในภาพนี้เป็นทุ่งของชาวบ้านที่อยู่นอกโครงการหลวง เนื่องจากเราขับไปที่โครงการหลวงแล้ว ดอกคาโมมายล์นั้นมีอยู่จริงแต่เหมือนจะไปอยู่ในแปลงเกษตรแปลงทดลองมากกว่า จะไม่ได้มีลักษณะเป็นทุ่งเหมือนอย่างที่ชาวบ้านปลูก ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็เลยแนะนำให้เราขับลงมายังตรงบริเวณถนนก่อนที่จะถึงโครงการหลวง ซึ่งก็ขับวนไปวนมาจนในที่สุดก็เจอ ทุ่งดอกคาโมมายล์นั้นหาไม่ยากครับ อยู่ติดริมถนนเลยก็มี

          ป.ล. ส่วนภาพของดอกคาโมมายล์ที่ผมนำมาโพสต์นี้เป็นภาพจากทั้งช่วงเย็นของวันที่เดินทางมา รวมกับภาพในช่วงเช้าที่ถ่ายทุ่งดอกคาโมมายล์รวมเข้าด้วยกันเลยนะครับ



          แต่ที่จะเป็นทุ่งใหญ่หน่อยก็จะมีอยู่ไม่กี่จุด แต่อย่างที่บอกว่าถึงแม้จะเป็นทุ่งใหญ่นั้นต้องทำความเข้าใจก่อนว่าไม่ได้เป็นทุ่งใหญ่โตมโหฬารอะไรมากมายนะครับ แต่ดูจากภาพอาจจะดูกว้างเนื่องจากใช้เลนส์มุมกว้างในการถ่ายทำให้ดูกว้าง ซึ่งพื้นที่นั้นจากที่เดาจากสายตาน่าจะประมาณร้าน 7-11 หนึ่งห้อง แต่จะมีกี่แปลงนี่แล้วแต่พื้นที่ที่ชาวบ้านเป็นเจ้าของกันไป




          แสงแดดยามเย็นที่ค่อย ๆ บรรจงส่องแสงมาเบา ๆ ลงผืนทุ่งดอกคาโมมายล์ รัญจวนด้วยกลิ่นคลุ้งของเจ้าดอกเล็ก ๆ สีขาวเหลือง ในตอนแรกที่ได้กลิ่นก็รู้สึกฉุนไปบ้างพลางคิดในใจว่าที่เคยชิมรสชาติของชาคาโมมายล์ก็มีกลิ่นหอม แต่ทำไมพออยู่อย่างนี้กลับตรงข้าม แต่พอผ่านพ้นได้สักพักก็เริ่มรู้สึกถึงความหอมของเจ้าดอกคาโมมายล์เข้าทีละนิด ยิ่งตอนที่ชาวบ้านเก็บเหล่าบรรดาดอกคาโมมายล์ลงใส่ถังจนได้จำนวนเยอะพอประมาณ แล้วไปดมในถังที่บรรจุบอกได้คำเดียวว่าหอมสดชื่นมาก



          เชื่อได้เลยว่าชื่อของดอกคาโมมายล์อาจเป็นที่คุ้นหูของใครต่อใครหลายคน เพราะดอกคาโมมายล์นั้นเรานิยมมาสกัดเป็น "ชาดอกคาโมมายล์ (Camomile Tea)" กลิ่นหอมสบาย ๆ ยิ่งสำหรับนักดื่มชาด้วยแล้วคงไม่มีใครไม่รู้จักกับรสชาติที่พอดีพอดี กลิ่นที่หอมละมุนละไม ไม่เข้มข้นมาก สามารถดื่มได้บ่อยและยังมีประโยชน์ต่อร่างกายมากมาย




          ประโยชน์ของดอกคาโมมายล์นั้นมีด้วยกันมากมายหลายอย่างชนิด ที่ว่าไม่น่าเชื่อว่าดอกที่เป็นตุ้มเล็ก ๆ ขนาดแค่เท่าหัวนิ้วก้อยแต่สิ่งที่เราได้รับจากดอกคาโมมายล์นั้นมีต่าง ๆ นานา เช่น ชาดอกคาโมมายล์มีคุณสมบัติช่วยคลายกล้ามเนื้อ ช่วยให้ร่างกาผ่อนคลาย ลดภาวะเครียดลงได้ หากดื่มก่อนนอนก็จะช่วยให้หลับสบายยิ่งขึ้น นอกไปจากที่กล่าวมาชาดอกคาโมมายล์ยังช่วยลดอาการท้องเฟ้อ ช่วยกระตุ้นการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน รักษาแผลในกระเพาะอาหาร เสริมสร้างระบบย่อยอาหารให้ทำงานดีขึ้น บำรุงผิวพรรณ และสำหรับสุภาพสตรียังช่วยบรรเทาอาการปวดประจำเดือนได้เป็นอย่างดีอีกด้วย




          แม้ทุ่งดอกคาโมมายล์ที่เชียงแสนนั้นจะไม่ได้เป็นทุ่งกว้างขนาดใหญ่เหมือนทุ่งทานตะวันหรือทุ่งดอกไม้อื่น แต่ความสุขเมื่อเราได้อยู่บนพื้นที่เล็ก ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ หามุมสวย ๆ น่ารัก ๆ ของเจ้าดอกคาโมมายล์นี้ก็เป็นความสุขอีกอย่างที่หากได้ใช้เวลาเงียบ ๆ มีสมาธิจด ๆ จ้อง ๆ กับสิ่งตรงหน้าความสุขในการเดินทางอีกรูปแบบก็น่าจะค้นพบได้ไม่ยาก

          ป.ล. ทุ่งดอกคาโมมายล์นั้นจะเริ่มปลูกและบานในช่วงราวต้นปีเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ และหลังจากนั้นประมาณเดือนมีนาคมถึงเมษายนก็จะเริ่มเปลี่ยนหน้าดินไปปลูกพืชผักอย่างอื่นแล้วแต่ว่าเป็นที่ดินของใคร ดังนั้นถ้าใครจะไปหลังจากที่ได้ชมกระทู้นี้แล้วก็ต้องรออีกทีคือปีหน้านะครับ แต่เราเก็บไว้เป็นข้อมูลจดไว้ในใจได้ก่อนเลย




          ถึงเวลาต้องอำลาจากทุ่งดอกคาโมมายล์เสียที ภาพที่ได้เห็นกันไปเป็นภาพจากทั้งช่วงเย็นและช่วงเช้านำมาเรียงต่อกัน อย่างในภาพความเห็นนี้ก็เป็นบรรดาเหล่าสัตว์ เหล่าแมลงตัวน้อยทั้งผึ้ง ผีเสื้อ เต่าทอง ที่มาทักทายสูดดมเสพเอาความหอมจากเกสรของเหล่าเจ้าดอกไม้สีเหลืองขาวเล็ก ๆ อย่างมีความสุข การเดินทางวันที่ 3 อีกหนึ่งวันเริ่มขึ้นอีกครั้งที่ทุ่งดอกคาโมมายล์ และจะไปต่อกันที่บริเวณ "เมืองประวัติศาสตร์เชียงแสน" และปิดท้ายด้วย "ทะเลสาบเชียงแสน"




          เมืองประวัติศาสตร์เชียงแสนตั้งอยู่ริมฝั่งตะวันตกของแม่น้ำโขง ตำบลเวียง ซึ่งเป็นอีกเมืองเก่าแก่ที่มีประวัติศาสตร์รุ่งเรืองมาช้านาน ซึ่งจะว่าไปแล้วพื้นที่ทั้งหมดที่อยู่ในบริเวณเมืองประวัติศาสตร์เชียงแสนนั้น ก็รวมไปถึงสถานที่ท่องเที่ยวแหล่งพักผ่อนที่สำคัญ ทั้งพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเชียงแสน, ทะเลสาบเชียงแสน (หนองบงคาย) และสามเหลี่ยมทองคำ

          กลับมาที่บริเวณประตูเมืองเชียงแสนนั้นจะมีเหล่าวัดวาอารามมากมายหลายจุด ทั้งภายในกำแพงเมืองเชียงแสนและภายนอกเมืองเชียงแสน แต่ทั้งหมดนี้ก็อยู่ในพื้นที่เดียวกัน ซึ่งวัดที่ผมเลือกเดินทางเก็บภาพจะเป็นอย่างละหนึ่ง คือ ภายในกำแพงเมืองเชียงแสนที่ "วัดพระธาตุเจดีย์หลวง" และภายนอกเมืองเชียงแสนที่ "วัดป่าสัก"




          "วัดพระธาตุเจดีย์หลวง" ตั้งอยู่ติดกับพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเชียงแสน สร้างโดยพระเจ้าแสนภู (ดังภาพแรก) พระราชนัดดาของพ่อขุนเม็งรายมหาราช ปฐมกษัตริย์แห่งอาณาจักรล้านนาไท วัดพระธาตุเจดีย์หลวงได้ชื่อมาจากพระเจดีย์องค์ใหญ่ที่ประดิษฐานอยู่ในวัด ซึ่งสูงถึง 88 เมตร และมีฐานกว้าง 24 เมตร เป็นเจดีย์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเชียงแสน มีลักษณะเป็นรูปทรงระฆัง ภายในวิหารด้านหน้าเจดีย์เป็นที่ประดิษฐานพระประธานปางมารวิชัย


          เมื่อเช้าวันที่เดินทางมากลางเดือนกุมภาพันธ์ พื้นที่บริเวณบางส่วนของวัดก็ได้มีการบูรณะซ่อมแซมอยู่ แต่ก็ยังคงมีทั้งชาวบ้านที่มากราบไหว้ ทำบุญ ทำสังฆทาน รวมไปถึงชาวต่างชาติที่เดินทางมาเยี่ยมชมความงดงามของพระเจดีย์หลวงแห่งนี้อยู่ไม่ขาดสาย บรรยากาศภายในนั้นร่มรื่นไปด้วยเงาของต้นไม้ใหญ่ เราใช้เวลาอยู่ที่วัดพระธาตุเจดีย์หลวงราว 30 นาที ก่อนจะออกเดินทางไปยัง "วัดป่าสัก" ซึ่งอยู่บริเวณใกล้เคียงกันแต่อยู่ในเขตพื้นที่นอกกำแพงเมืองกันบ้าง





          "วัดป่าสัก" อยู่บนพื้นที่นอกเมืองเชียงแสนทางทิศตะวันตก ตำนานกล่าวว่า สร้างขึ้นในสมัยพญาแสนภู เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุจากเมืองปาฏลีบุต ประเทศอินเดีย เมื่อสร้างเจดีย์เสร็จแล้วพระองค์จึงสั่งให้มีการปลูกต้นสัก 300 ต้น รอบอาราม นี่จึงเป็นที่มาของชื่อ "วัดป่าสัก" ซึ่งมีลักษณะเจดีย์ 5 ยอด ตกแต่งอย่างงดงามด้วยลวดลายปูนปั้น ซึ่งตัวเจดีย์ของวัดป่าสักนั้นเป็นเจดีย์ทรงมณฑป มียอดระฆัง 5 ยอด รูปแบบทางสถาปัตยกรรมส่วนฐานได้รับอิทธิพลมาจากเจดีย์กู่กุด จังหวัดลำพูน ส่วนบริเวณมณฑปไปจนถึงส่วนยอดได้รับอิทธิพลจากเจดีย์เชียงยัน จังหวัดลำพูน และในส่วนด้านศิลปกรรมนั้นได้รับอิทธิพลจากมากมายหลายแห่งทั้งพุกาม จีน ขอม สุโขทัย เป็นต้น




          บริเวณภายในวัดป่าสักนั้นร่มรื่นและอุดมไปด้วยสีเขียวของต้นไม้ใหญ่ที่ปลูกขึ้นอยู่รายล้อมสร้างความสวยงามให้แก่พื้นที่วัดและเจดีย์เป็นอย่างมาก ลักษณะพื้นที่ของวัดป่าสักจะแตกต่างกับวัดพระธาตุเจดีย์หลวงที่ผ่านไป เพราะจะเงียบกว่าไม่มีร้านค้าของชาวบ้านอยู่ในพื้นที่บริเวณนี้ เรียกได้ว่าเป็นพื้นที่วัดและเจดีย์ที่เงียบสงบจริง ๆ

          และก็ถึงเวลาเดินทางกันต่อไปยังจุดหมายสุดท้ายที่เราจะไปดื่มด่ำบรรยากาศแบบเบา ๆ ธรรมชาติ ๆ กับ "ทะเลสาบเชียงแสน (หนองบงคาย)"



          จากบริเวณกำแพงเมืองวัดป่าสักและวัดเจดีย์หลวงเรามุ่งหน้าออกมาสู่ถนนใหญ่อีกครั้ง โดยใช้เส้นทางหมายเลข 1016 ขับตามถนนใหญ่ออกมาเรื่อย ๆ ยึดป้ายอำเภอแม่จันไว้ แต่เราไม่ต้องไปตลอดเส้นทางเพราะแค่ขับพ้นตัวกำแพงเมืองมาได้ไม่นาน จะมีซอยเล็ก ๆ อยู่ด้านซ้ายมือบอกทางเข้าสู่ “หนองบงคาย” หรือทะเลสาบเชียงแสน ให้สังเกตดี ๆ ก็เลี้ยวตามป้ายเข้าได้เลย

          ช่วงเวลาที่เรามาถึงบริเวณทะเลสาบเชียงแสนนั้นเป็นช่วงบ่ายพอดี ซึ่งอุณหภูมิและสภาพอากาศตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าร้อนมาก อาจไม่เหมาะกับการพักผ่อนหย่อนใจสักเท่าไร แต่สิ่งที่เราแลกมาได้มา ก็คือ ภาพของทะเลสาบเชียงแสนในอีกบรรยากาศหนึ่ง ซึ่งไหน ๆ มาแล้วก็ต้องมีอะไรดีติดไม้ติดมือกลับไปกันบ้าง




          เขตห้ามล่าสัตว์ป่าหนองบงคายหรือทะเลสาบเชียงแสน ตั้งอยู่ที่ตำบลโยนก อำเภอเชียงแสน เดิมทีนั้นเป็นหนองน้ำธรรมชาติ ซึ่งถูกล้อมรอบด้วยเนินเขาที่อยู่ห้อมล้อม และต่อมาทางราชการได้มีการสร้างเขื่อนกั้นทางน้ำ จึงส่งผลทำให้พื้นที่บริเวณนี้เกิดเป็นทะเลสาบขนาดย่อม ๆ บนพื้นที่ประมาณ 2,711 ไร่ เนื่องจากพื้นที่บริเวณที่เป็นตลิ่งริมฝั่งโล่ง ๆ อาจไม่มีอะไรเป็นเกาะกำบัง เมื่อเราขับรถตามถนนเลาะเข้ามาเรื่อย ๆ จะมีแนวต้นไม้อยู่ติดริมถนน และจึงสังเกตได้ว่าบริเวณเหล่านี้จะมีเหล่านกน้ำรวมตัวกันอยู่มาก คงเพราะมีสุมทุมพุ่มไม้ให้เหล่านกทั้งหลายได้มีที่กำบังผิดกับริมตลิ่งที่เปิดโล่ง




          พื้นที่บริเวณหนองบงคายนั้นเป็นเขตห้ามล่าสัตว์ป่าเมื่อวันที่ 4 เมษายน 2528 เพื่อแนวทางการดำเนินการอนุรักษ์ และคุ้มครองสัตว์ป่าในบริเวณนี้ให้สามารถดำรงอยู่สืบพันธุ์มีชีวิตที่ปลอดภัยต่อไป เราขับรถเลาะไปเรื่อยหาพื้นที่เล็ก ๆ ตามสุมทุ่มพุ่มไม้ที่พอจะมีช่องเล็ก ๆ ระหว่างใบระหว่างกิ่งก้านให้ได้พอแอบส่องกล้องเปลี่ยนเป็นเลนส์เพื่อเก็บภาพเหล่านกน้ำต่าง ๆ บนภูมิทัศน์ทะเลสาบที่ตอนนี้แดดแรงจัดส่องให้ผืนน้ำในหนองบงคายมีสีขาวระคนสีครามเรื่อ ๆ สวยงามยิ่งนัก




          เราใช้เวลาอยู่ที่นี่กันนานพอสมควรเนื่องจากรอจังหวะนกบิน เผื่อได้แอคชั่นสวย ๆ ติดภาพกลับไปบ้าง ก่อนสุดท้ายจะทนไม่ไหวกับอุณหภูมิระหว่างวันในช่วงบ่ายอย่างนี้ ทิ้งท้ายช่วงภาพยามบ่ายที่ทะเลสาบเชียงแสนด้วยภาพนี้ ก่อนจะตัดสินใจเพื่อที่กลับมาอีกครั้งในยามเย็นซึ่งจากที่คาดการณ์ไว้น่าจะมีอะไรที่สวยงามที่เราจะได้มาซึ่งการรอคอยบ้าง




          ก่อนที่เข็มนาฬิกาจะตั้งตรงเป็นเลข 1 เรากลับมาที่ทะเลสาบเชียงแสนอีกครั้งตอนประมาณ 17.30 น. แสงของวันนั้นเรียกได้ว่าเริ่มจะหมดไปทุกขณะแล้ว ความร้อนแรงจากทัศนียภาพและสภาพแวดล้อมในยามบ่ายที่ผ่านมา เปลี่ยนเป็นภาพความนุ่มนวลด้วยแสงสีส้มอมชมพูอย่างช้า ๆ ทั้งชาวบ้านและนักท่องเที่ยวก็มาใช้เวลาพักผ่อนในช่วงเวลายามเย็นอย่างนี้กันมากขึ้น แน่นอนว่าอากาศดี สภาพแวดล้อมดี ใคร ๆ ก็อยากออกมาสัมผัสซึมซับความสุขที่ธรรมชาติมีมอบให้




          ภาพของเรือหางยาวที่ชาวบ้านนำมาทอดแหจับปลาเป็นภาพที่บ่งบอกถึงวิถีชีวิตได้เป็นอย่างดี หากเรารู้จักเรียนรู้ที่จะอยู่กับธรรมชาติอย่างลงตัวและไม่เบียดเบียนไม่ว่าจะที่ใดก็ตามแล้ว ผมว่านั้นคือสิ่งที่สวยงาม และจะอุดมสมบูรณ์อยู่ได้นานที่สุด ทะเลสาบเชียงแสนในเย็นวันนี้เปรียบเสมือนการร่ำลาส่งท้ายการเดินทางตลอด 3 วันที่ผ่านมา จากเส้นทางทั้งหมดในจังหวัดเชียงราย เริ่มตั้งแต่สนามบินไปจนถึงอำเภอเชียงของ ย้อนไปอำเภอเวียงแก่น ก่อนจะตีกลับมาอำลาที่อำเภอเชียงแสนในวันนี้




          ท้องฟ้าเปลี่ยนสีไปเรื่อย ธรรมชาติก็ยังคงผันเปลี่ยนตามไปตามเวลา ตามเข็มนาฬิกาที่แม้จะเดินวนอยู่ที่เดิม แต่ก็ไม่เคยหยุดเช่นเดียวกับดวงตะวันในเย็นวันนี้ ภาพของดวงอาทิตย์ลูกกลมโตที่สะท้อนให้เห็นเงาของตัวเองบนผืนทะเลสาบค่อย ๆ ทิ้งตัวลงอย่างช้า ๆ ก่อนจะหายไปกับแนวผืนป่าด้านหลังที่ไกลออกไป...เป็นอันสิ้นสุดการเดินทางครั้งนี้ ก่อนที่จะเตรียมตัวเดินทางบินลัดฟ้ากลับสู่เมืองกรุงในวันรุ่งขึ้นต่อไป

          จากมุมมองของผมกับการเดินทางครั้งนี้ ผมว่าหากเพื่อน ๆ ที่สนใจจะเดินทางมา ช่วงเวลาที่เหมาะสมผมว่าควรจะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวไปจนถึงเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ เลยก็ยังได้ เนื่องจากความเย็นของสภาพอากาศทางตอนเหนือช่วงนั้นคงน่าเที่ยวกว่าหน้าร้อนอย่างนี้มาก บวกกับยังจะได้เจอเทศกาลดอกไม้หน้าหนาวต่าง ๆ ส่วนอัลบั้มนี้ผมขอเป็นแนวทางให้เพื่อน ๆ ได้เห็นถึงภาพของสถานที่ต่าง ๆ ที่อาจไม่เคยเห็น รวมทั้งเส้นทางคร่าว ๆ ให้เพื่อน ๆ พอได้วาดภาพวางแผนในใจกันไว้แล้วออกเดินทางไปกันนะครับ

          ขอขอบคุณอีกครั้งกับ ททท. จังหวัดเชียงราย ที่ให้การสนับสนุนการเดินทางในครั้งนี้ พร้อมทั้งสายการบินแอร์เอเชีย และรถเช่าจาก Avis Thailand และขอบคุณสุด ๆ กับเพื่อน ๆ ทุกคนนะครับที่แวะมาชมอัลบั้มนี้กัน...ส่วนอัลบั้มนี้ฝากไว้ให้กับเพื่อน ๆ ที่รักการเดินทางทุกคนมีความสุขกับการเดินทางกันมาก ๆ นะครับ ย่างเข้าหน้าร้อนแบบเต็มตัวแล้วหลังจากความหนาวผ่านพ้นกันไป แล้วเจอกันใหม่กับการเดินทางครั้งหน้ากับผมฟอร์ซ่านุนะครับ...สวัสดีทุกคนครับ

          เรื่อง/ภาพ : Forzanu

          ขอฝากไว้อีกช่องทางเผื่อเพื่อน ๆ คนไหนหรือใครอยากติดตามผลงานภาพต่าง ๆ หรือสอบถามเชิญที่ด้านล่างนี้ได้เลยนะครับ ^^

          https://www.facebook.com/Forzanufoto







ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ Forzanu สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม และ เฟซบุ๊ก Forzanu Foto