เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ในขณะที่ผู้คนกำลังมองหาความสะดวกสบาย ความศิวิไลซ์ ของเทคโนโลยี แต่ที่ตลาดริมน้ำเล็กๆ แห่งหนึ่งในอำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม ยังคงมีวิถีชีวิตปกติสุขแบบไทยๆ ที่ไม่มีความรีบร้อน ไม่มีการแก่งแย่งแข่งขัน เฉกเช่นในเมืองหลวง และเป็นที่ตั้งของชุมชนเล็กๆ แห่งหนึ่ง ที่กลิ่นอายความหอมของอดีตยังไม่เคยจางหายจากไป ใช่แล้วค่ะ . . . เรากำลังเอ่ยถึง "ตลาดบางนกแขวก" หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า "ตลาดเก่าบางนกแขวก" ซึ่งวันนี้กระปุกดอทคอมจะพาไปสำรวจความเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยความน่าสนใจกันค่ะ . . .
ย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อน "ตลาดบางนกแขวก" เป็นแหล่งการค้าที่คึกคัก เพราะเป็นตลาดริมแม่น้ำที่เชื่อมตั้งแต่คลองดำเนินสะดวกกับคลองแม่กลอง เมื่อสมัยที่ยังไม่มีถนนมักจะมีพ่อค้าแม่ค้ามาจอดเรือตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง และผู้คนก็เริ่มทยอยออกมาจับจ่ายซื้อสินค้าทั้งของคาว ของหวาน ของสด ของแห้ง ที่มีให้เลือกสรรกันตามแต่ใจอยาก แต่สินค้าหลักๆ คือ น้ำตาลมะพร้าว มะม่วง พืชผักต่างๆ โดยจะเปิดขายกันทุกๆ วัน แรมขึ้น 2 ค่ำ 7 ค่ำ และ 12 ค่ำ ตั้งแต่เวลา 06.00 – 12.00 น. แต่เมื่อเริ่มมีถนนตัดผ่าน ความคึกคักเหล่านั้นก็เริ่มเลือนหายไป กลายเป็นความทรงจำสีจางๆ ให้คนแก่คนเฒ่าได้สัมผัสและคิดถึง
แม้ว่าปัจจุบันวิถีชีวิตแบบยังอดีตก็ยังคงอยู่ แต่อาจจะไม่ชุกชุมด้วยผู้คนเหมือนเมื่อครั้งวันวาน ซึ่งสินค้าส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ผิดแปลกไปจากเมื่อครั้งแต่เก่าก่อนมากมายนัก เรือแจวของชาวบ้านยังคงนำผัก ผลไม้ ดอกไม้ และอาหาร เช่น ผัดไทยกุ้งสด (ที่มีกุ้งตัวโต) ก๋วยจั๊บ ก๋วยเตี๋ยว ข้าวแกง ขนมหวาน กาแฟโบราณ ออกมาขายให้กับลูกค้าอยู่เสมอ โดยจะเปิดขายกันทุกวันเสาร์ – อาทิตย์ ตั้งแต่ 08.00 น. ไปจนถึงเย็นย่ำ
ทั้งนี้ นอกจากจะเพลิดเพลินไปกับการซื้อของที่แม่ค้าพายเรือมาขายแล้ว บนฝั่งยังมีห้องแถวไม้และร้านรวงเก่าๆ อายุนับร้อยปีปรากฎให้เห็น เช่น ร้านต่อเรือ ร้านขายยา ร้านทอง ร้านขายเครื่องมือเกษตร ฯลฯ รวมถึงก๋วยเตี๋ยวปูแป๊ะอันเลื่องชื่อ ชามละแค่ 20 บาท แถมยังมีเมนูปูให้เลือกรับประทานอีกมากมาย
วิถีชีวิตของคนบางนกแขวก ยังคงสงบ เรียบง่าย และชุ่มฉ่ำหัวใจ เหมาะสำหรับคนที่ต้องการไปพักผ่อนในวันหยุดอันแสนสบายๆ ซึ่งการเดินทางไปสัมผัส "ตลาดบางนกแขวก" ก็สามารถไปได้ง่ายๆ เพราะห่างจากอุทยาน ร.2 อำเภออัมพวา เพียงแค่ 5 กิโลเมตรเท่านั้นเอง
นั่นแน่! เริ่มอยากไปดื่มด่ำกับบรรยากาศที่น่ารื่นรมย์ได้ใช่ไหมล่ะ . . .
ในขณะที่ผู้คนกำลังมองหาความสะดวกสบาย ความศิวิไลซ์ ของเทคโนโลยี แต่ที่ตลาดริมน้ำเล็กๆ แห่งหนึ่งในอำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม ยังคงมีวิถีชีวิตปกติสุขแบบไทยๆ ที่ไม่มีความรีบร้อน ไม่มีการแก่งแย่งแข่งขัน เฉกเช่นในเมืองหลวง และเป็นที่ตั้งของชุมชนเล็กๆ แห่งหนึ่ง ที่กลิ่นอายความหอมของอดีตยังไม่เคยจางหายจากไป ใช่แล้วค่ะ . . . เรากำลังเอ่ยถึง "ตลาดบางนกแขวก" หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า "ตลาดเก่าบางนกแขวก" ซึ่งวันนี้กระปุกดอทคอมจะพาไปสำรวจความเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยความน่าสนใจกันค่ะ . . .
ย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อน "ตลาดบางนกแขวก" เป็นแหล่งการค้าที่คึกคัก เพราะเป็นตลาดริมแม่น้ำที่เชื่อมตั้งแต่คลองดำเนินสะดวกกับคลองแม่กลอง เมื่อสมัยที่ยังไม่มีถนนมักจะมีพ่อค้าแม่ค้ามาจอดเรือตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง และผู้คนก็เริ่มทยอยออกมาจับจ่ายซื้อสินค้าทั้งของคาว ของหวาน ของสด ของแห้ง ที่มีให้เลือกสรรกันตามแต่ใจอยาก แต่สินค้าหลักๆ คือ น้ำตาลมะพร้าว มะม่วง พืชผักต่างๆ โดยจะเปิดขายกันทุกๆ วัน แรมขึ้น 2 ค่ำ 7 ค่ำ และ 12 ค่ำ ตั้งแต่เวลา 06.00 – 12.00 น. แต่เมื่อเริ่มมีถนนตัดผ่าน ความคึกคักเหล่านั้นก็เริ่มเลือนหายไป กลายเป็นความทรงจำสีจางๆ ให้คนแก่คนเฒ่าได้สัมผัสและคิดถึง
แม้ว่าปัจจุบันวิถีชีวิตแบบยังอดีตก็ยังคงอยู่ แต่อาจจะไม่ชุกชุมด้วยผู้คนเหมือนเมื่อครั้งวันวาน ซึ่งสินค้าส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ผิดแปลกไปจากเมื่อครั้งแต่เก่าก่อนมากมายนัก เรือแจวของชาวบ้านยังคงนำผัก ผลไม้ ดอกไม้ และอาหาร เช่น ผัดไทยกุ้งสด (ที่มีกุ้งตัวโต) ก๋วยจั๊บ ก๋วยเตี๋ยว ข้าวแกง ขนมหวาน กาแฟโบราณ ออกมาขายให้กับลูกค้าอยู่เสมอ โดยจะเปิดขายกันทุกวันเสาร์ – อาทิตย์ ตั้งแต่ 08.00 น. ไปจนถึงเย็นย่ำ
ทั้งนี้ นอกจากจะเพลิดเพลินไปกับการซื้อของที่แม่ค้าพายเรือมาขายแล้ว บนฝั่งยังมีห้องแถวไม้และร้านรวงเก่าๆ อายุนับร้อยปีปรากฎให้เห็น เช่น ร้านต่อเรือ ร้านขายยา ร้านทอง ร้านขายเครื่องมือเกษตร ฯลฯ รวมถึงก๋วยเตี๋ยวปูแป๊ะอันเลื่องชื่อ ชามละแค่ 20 บาท แถมยังมีเมนูปูให้เลือกรับประทานอีกมากมาย
วิถีชีวิตของคนบางนกแขวก ยังคงสงบ เรียบง่าย และชุ่มฉ่ำหัวใจ เหมาะสำหรับคนที่ต้องการไปพักผ่อนในวันหยุดอันแสนสบายๆ ซึ่งการเดินทางไปสัมผัส "ตลาดบางนกแขวก" ก็สามารถไปได้ง่ายๆ เพราะห่างจากอุทยาน ร.2 อำเภออัมพวา เพียงแค่ 5 กิโลเมตรเท่านั้นเอง
นั่นแน่! เริ่มอยากไปดื่มด่ำกับบรรยากาศที่น่ารื่นรมย์ได้ใช่ไหมล่ะ . . .
