เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณชานมชงเอง สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม และ เฟซบุ๊ก chanomworld
เพราะการเดินทางเป็นเสมือนพลังใจ แรงบันดาลใจของใครบางคน ไม่ว่าจะได้เดินทางไปไหน ขึ้นเหนือ ลงใต้ ไปต่างประเทศ จะไปเมื่อไหร่ สถานที่เดิมหรือไม่ แต่ถ้าขึ้นชื่อว่าเดินทางท่องเที่ยวแล้ว ความตื่นเต้น ท้าทาย ภาพความทรงจำเก่า ๆ มักจะตามติดมาด้วยเสมอ ก็คงเหมือนกับบันทึกการเดินทางภาพถ่ายของ คุณชานมชงเอง สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่บอกเล่าเรื่องราวการเดินทางตามแบบฉบับของเขาออกมาได้อย่างน่ามหัศจรรย์ โดยเฉพาะเส้นทางทะลุเมฆ ณ เขาค้อ ภูทับเบิก ภูหินร่องกล้า และภูลมโล ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็งดงามเหลือเกิน อ๊ะ ๆ อยากรู้ไหมว่าจะสวยงามขนาดไหน ตามไปชมกันเลยค่ะ
ถ้าความพิเศษของชีวิต คือ การได้ทำอะไรในแบบที่เราชอบ และได้ทำอะไรในแบบที่เราอยากทำ มันคงเหมือนกับการเดินทางที่บอกว่าความพิเศษต้องเป็นอะไรบางอย่าง บางอย่างทีบอกว่ามันพิเศษ ความพิเศษที่เป็นความหมายที่บอกถึงความรู้สึกที่ดี เป็นความหมายที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เป็นความหมายหมายที่บอกว่ามันท้าทาย หรือจะเป็นบางอย่างที่บอกว่ามันมหัศจรรย์สำหรับความทรงจำแบบนั้น จากเสียงสะท้อนอะไรบางอย่างที่บอกว่า ผมภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ ททท. หรือการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ที่จะมาบอกเล่าเรื่องราวในแบบฉบับของ "ชานมชงเอง" มาไขความลับว่าความพิเศษแบบนั้นมันคืออะไร ? ทำไมมันถึงพิเศษ ทำไมมันถึงต้องรู้สึกดี ทำไมถึงต้องตื่นเต้น ทำไมต้องท้าทาย และทำไมต้องมหัศจรรย์
ผมเชื่อมั่นเป็นอย่างมาก ๆ ว่ารีวิวนี้จะทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงความรู้สึกแบบนั้น จนนึกไม่ถึงว่านี่คือที่เดิม ๆ ที่ที่เคยรู้จัก ที่เดิม ๆ ที่เราเคยได้เห็น หรือได้เคยผ่านไป...
ป.ล. ข้อมูลการท่องเที่ยวเพิ่มเติมเขาค้อ พิษณุโลก >> www.facebook.com/GreenSeasonFunAll
ส่วนอันนี้เป็นเพจของผมครับ เรื่องเล่าของขุนเขา&ทะเลหมอก >>> เฟซบุ๊ก chanomworld
ความพิเศษเริ่มต้นจากวันนั้น ๆ วันที่ผมได้รู้จักกับเส้นทางแห่งขุนเขา และเส้นทางแห่งทะเลหมอก มันเริ่มต้นจากตัวเมืองเพชรบูรณ์ วิ่งผ่านตัวเมืองขึ้นมาประมาณ 13 กิโลเมตรถึงแยกนางั่ว เลี้ยวซ้ายเข้าถนนหมายเลข 2258 เส้นทางนางั่ว-เขาค้อ แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าถนน 2196 ผ่านจุดชมวิวที่วัดกองเนียม และขึ้นจุดสูงสุดของเขาค้อที่อนุสรณ์ผู้เสียสละเขาค้อ แล้วลงมาผ่านจุดชมวิวเขาค้อที่ทำการไปรษณีย์เขาค้อ แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังแคมป์สน เลี้ยวซ้ายไปราว ๆ 12 กิโลเมตร ผ่านจุดชมวิวริมถนน บนรอยต่อจังหวัดพิษณุโลก-เพชรบูรณ์ แล้ววิ่งย้อนกลับมาที่เขาค้อผ่านวัดผาซ่อนแก้ว และจุดชมวิวตลอดทางถนนสาย 12 และขึ้นภูทับเบิก แวะจุดชมวิวเขาแผงม้า มุ่งหน้าไป อช.ภูหินร่องกล้า ขากลับแวะเข้าบ้านร่องกล้าขึ้นภูลมโล และมาพักที่ภูทับเบิก
และจากเส้นทางหลายร้อยเส้นทางที่เคยรู้จัก กับอีกหนึ่งความทรงจำของการเดินทาง ที่สะท้อนมุมหนึ่งของชีวิตที่ยังคงความรู้สึกทีดีอยู่เสมอ กับอีกหนึ่งเส้นทางต่อจากนี้
ผมยังจำได้ดีกับทะเลหมอกในเช้าวันนั้น อีกหนึ่งวันที่ความพิเศษของถนนสายนี้เริ่มทำงานกับตัวผม และถ้านี่คือความพิเศษ ผมบอกได้เลยว่ามันคือจุดเริ่มต้นของวงแหวนทะเลหมอกนับต่อจากนี้ จุดชมวิวตรงวัดกองเนียมตรงอยู่ริมถนนสาย 2196 อยู่ใกล้ ๆ กับหอสมุดแห่งชาติ หรืออยู่เยื้องกับทางขึ้นอนุสรณ์สถานผู้เสียสละเขาค้อ มันเป็นทะเลหมอกที่ชวนฝันสุด ๆ ในวันที่อากาศเป็นใจ
ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นความบังเอิญแค่ไหนที่ผมได้เห็นบรรยากาศแบบนี้ คงเพราะผมชอบขับรถ และตอนที่ได้ขับรถผมก็มักจะมีความสุขกับการได้เห็นวิวและบรรยากาศสองข้างทางเสมอ และที่นี่เองก็เป็นความพิเศษเริ่มต้นที่ผมบังเอิญได้เห็นมันในเช้าวันนั้น
ผมใช้เวลาที่นี่อยู่พักใหญ่ ๆ เพื่อเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของอะไรบางอย่าง บางอย่างที่บอกว่าแรงบันดาลใจของผมคืออะไร และผมต้องทำอะไรนับต่อจากนี้
ผมนั่งมองดูวิวแบบนี้ไปเรื่อย ๆ มันเหมือนเป็นภาพที่มีแสงและเงาที่สะท้อนมุมมองอะไรมากมาย มุมมองบางอย่างที่บอกถึงตัวเลขให้ได้นึกถึง กับการเดินทางผ่านถนนสายนี้ 20 ครั้งในรอบ 3 ปีครึ่ง
3 ปีครึ่งที่บอกอะไรหลาย ๆ อย่าง อย่างน้อยผมก็รู้จักที่นี่ "อนุสรณ์ผู้เสียสละเขาค้อ" มันคือจุดชมวิวที่สูงที่สุดของเขาค้อ จุดชมวิวที่ทำให้โลกใบนี้ของผมพิเศษเสมอ
มันเป็นจุดชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นที่งดงามที่สุดของเขาค้อ แสงจากขอบฟ้าในจุดที่สูงที่สุด กำลังทำให้ความหนาวเย็นในวันนั้นค่อย ๆ หายไปทีละนิด
อุ่นของไอแดดที่ทำให้บางอย่างค่อย ๆ เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นที่นี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแม้เราจะไม่เคยมา ทะเลหมอกสีขาว สีที่บอกถึงแรงบันดาลในการเดินทางของชีวิตผม
จากจุดเล็ก ๆ ในวันนั้นเมื่อ 3 ปีก่อน ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะยังไง แต่พอผ่านมาถึงวันนี้และได้มองย้อนกลับไป ผมถึงได้มั่นใจว่ามันคือแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมไม่เคยหยุดนิ่ง
ผมขับรถลงมาจากอนุสรณ์ผู้เสียสละเขาค้อ ก็มาถึงจุดชมวิวทะเลหมอกที่สวยที่สุดของเขาค้อ นั่นก็คือ ด้านหลังของที่ทำการไปรษณีย์เขาค้อ จุดนี้จะเห็นทะเลหมอกได้มุมสวยที่สุด
ทะเลหมอกของที่นี่ คือ ปลายทางของทุก ๆ ทริปที่ผมมาเขาค้อ มาแล้วมาอีก !!! เวลาเห็นทะเลหมอกแล้วผมรู้สึกยังไงนะหรือ ? มันให้ความรู้สึกเหมือนของขวัญ ที่ครั้งหนึ่งมันได้ทำให้ใครหลายคนได้เปลี่ยนแปลงในมุมมองของการใช้ชีวิตมากขึ้น
ทุกครั้งที่ผมมาพักที่เขาค้อ ผมมักเลือกบ้านพักรอบจุดชมวิวทะเลหมอกที่เป็นบ้านส่วนตัว มีระเบียงบ้านที่สามารถกำหนดพื้นที่ส่วนตัวในการดูทะเลหมอกได้จากบ้านพัก และที่นี่เราจะได้เห็นที่พักและรีสอร์ทเกิดขึ้นมากมายจนเลือกพักไม่ถูกเลย
เขาค้อในวันที่อากาศดี ๆ ลมไม่แรงมาก และอากาศหนาว ๆ มักจะได้เห็นทะเลหมอกลอยต่ำผ่านภูเขาค่อย ๆ เลื้อยผ่านไปต่อหน้าต่อตา เขาค้อจึงเป็นสถานที่ที่พิเศษอีกที่หนึ่งที่ผมมักนึกก่อนที่อื่นอยู่เสมอ
จากจุดชมวิวกลางเขาค้อผมมุ่งหน้าขึ้นไปยังตำบลแคมป์สน ผ่านแยกแคมป์สนเลี้ยวซ้ายไปทางพิษณุโลก เส้นทางนี้จะมีจุดชมวิวร้านกาแฟมากมายให้ได้เลือกผ่อนคล้าย ๆ กัน แต่สำหรับผมมันคือที่นี่ จุดชมวิวริมข้างทาง
จากแยกแคมป์สนมาถึงตรงนี้ก็ประมาณ 12 กิโลเมตร เป็นอีกหนึ่งจุดชมวิวทะเลหมอกที่พิเศษมาก ๆ ผมไม่เคยคิดเลยว่าในการเดินทางครั้งนั้นจะได้เห็นบรรยากาศดี ๆ แบบนี้ "มันคือทะเลหมอกแห่งความรัก"
ผมขับรถเข้าไปทางขึ้นวัดผาซ่อนแก้ว เส้นทางนี้ทางชันแต่รถเก๋งสามารถขึ้นไปชมวิวได้ เป็นอีกวันที่ผมคว้ามาได้ อาจดูเหมือนว่าเป็นความทรงจำรูปแบบใหม่ ๆ ที่ซ้อนทับความทรงจำรูปแบบเดิม แต่ผมเชื่อเสมอว่าทุก ๆ ครั้งที่ตัดสินใจมาที่นี่ จะต้องมีรายละเอียดอะไรสักอย่างที่กระทบเข้าในจิตใจผม
วัดผาซ่อนแก้วในมุมมองที่ผมได้เห็นต่อหน้าอยู่ตรงนี้ ทำให้ผมคิดอยู่ตลอดว่าไปตั้งสิบกว่าครั้งเพิ่งได้เห็นอะไรสุดโต่งแบบนี้ก็ครั้งนี้...แล้วมันคืออะไร ?
และถ้าภาพใบนี้จะมีชื่อของมัน ผมจะตั้งชื่อภาพนี้ว่า ภาพแห่งความพยายาม ผมไขว่คว้ามาก ๆ ที่จะมาเห็นบรรยากาศแบบนี้ ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา พยายามมากี่ครั้งก็ไม่เคยเจอ แต่สุดท้ายผมก็กลับมาอีกครั้ง
มาเพื่อให้ได้รู้ว่าความพยายามกับแรงบันดาลใจไม่เคยไม่ได้ผล...กับวัดผาซ่อนแก้วที่สวยที่สุดในความทรงจำของผม มันเป็นอีกหนึ่งวันที่ดีมาก ๆ วันที่ความพยายาม ความรัก แรงศรัทธา และอะไรหลาย ๆ อย่างได้มาอยู่รวมกันในสถานที่เดียวกัน
จากวัดผาซ่อนแก้วเรามุ่งหน้าขับรถเข้าสู่ถนนสาย 12 และขับรถลงไปทางหล่มสัก ถนนสายนี้เป็นถนนที่สวยที่สุดอีกสายหนึ่งของประเทศไทยเลยก็ว่าได้ และถ้าเราโชคดีเราจะได้เห็นแบบนี้
ตรงนี้เป็นจุดชมวิวร้านคืนชีวิตให้แผ่นดิน เป็นจุดชมวิวเล็ก ๆ ที่ทำให้หัวใจเต้นแรงทุก ๆ ที มันเป็นทะเลหมอกที่บอกว่าใครรักมัน มันรักใคร และใครควรจะได้เห็น !!!
และนี่อาจจะเป็นภาพจำที่บอกว่าเราหรือใคร จะไม่พลาดจุดชมวิวริมถนนสายนี้...ถนนสาย 12
และตอนนี้เองที่ผมต้องเริ่มนับ 1 ใหม่อีกครั้ง บนถนนสายทะลุเมฆในเดือนธันวาคม 2556 ผมนึกไม่ออกว่าผมจะเจอทะเลหมอกหน้าหนาวในบรรยากาศที่ลมแรงและอากาศแห้งได้ยังไง แต่นั้นก็คือโจทย์ที่ผมได้รับกับมุมมองทับเบิก-ลานปุ่มหิน ในแบบทะลุเมฆในเดือนนี้
ภูทับเบิกในความทรงจำของผมอยู่ช่วงฤดูฝน ตั้งแต่พฤษภาคมไปจนถึงกันยายนของทุกปี เพราะทะเลหมอกในหน้าฝนมีแบบให้ได้ลุ้น และได้เห็นแทบจะทุก ๆ วัน
ผมยังจำภูทับเบิกปีก่อนได้เลยในเดือนปลายเดือนตุลาคม หลังจากฝนหายไปพักใหญ่ วันนั้นก็ไม่มีทะเลหมอก ทั้ง ๆ ที่ไม่มีลม มีแต่แสงอุ่น ๆ ที่ทำให้อะไรบางอย่างค่อย ๆ หายไป
ผมเลยต้องคิดหนักว่าถ้าจะไปภูทับเบิกช่วงฤดูหนาวในเดือนธันวาคม มันจะยังไงดี ? ผมจะได้เห็นทะเลหมอกไหม ? ถ้าไม่ได้เห็นมันจะเป็นความรู้สึกแบบไหน ?
ผมรวบรวมข้อมูลการเกิดทะเลหมอกในเดือนธันวาคมของภูทับเบิกและภูหินร่องกล้า จากประวัติการรีวิวต่าง ๆ และข้อมูลการท่องเที่ยวในยูทูบที่มีคนเห็นทะเลหมอกในเดือนธันวาคม แต่มีอัตราการได้เห็นน้อยมาก แทบจะไม่ค่อยมีให้เห็นเมื่อเทียบกับช่วง 3-4 ปีก่อน
ผมได้ติดต่อมาถามเจ้าหน้าที่อุทยานฯ ที่ภูหินร่องกล้า+เจ้าหน้าที่ที่ภูทับเบิก เขาบอกว่าพอเข้าหน้าหนาวทะเลหมอกแทบไม่มีให้เห็นเลย เพราะอากาศจะแห้ง ๆ ลมแรง จะเห็นเป็นหมอกจาง ๆ แค่นั้น ถ้าอยากเห็นทะเลหมอกเยอะ ๆ ทะเลหมอกสวย ๆ ให้มาช่วงตอนหน้าฝนจะดีกว่า
หน้าฝนมันเกิดทะเลหมอกง่ายจริง ๆ ทะเลหมอกที่สามารถเห็นได้ตลอดวันตั้งแต่เช้าจนเย็น บางทีฝนตกตอนบ่ายปุ๊บทะเลหมอกก็ขึ้นปั๊บ
ผมรู้สึกจะยังไงดี ถ้ามาไม่เจอทะเหมอก มันรู้สึกมันไม่ใช่ มันไม่ใช่แนวผม ผมเริ่มติดตามเพจภูทับเบิกดูการอัพเดทรายวัน เริ่มติดตามพยากรณ์อากาศรายวัน แล้วก็มีคำพยากรณ์ที่บอกว่าช่วงวันที่ 13-16 ธันวาคม จะเกิดฝนตกทั่วภาคเหนือ 70% ของพื้นที่
ผมก็รู้ได้ทันทีว่านั่นคือโอกาสที่ผมจะได้ทำอะไรบางอย่างกับ 70% ที่ผมได้ยินมา ไม่มีแผนตายตัว ฝนตกตอนไหนก็ไปตอนนั้น ผมวางแผนไว้ว่าวันที่ควรไปน่าจะเป็นวันที่ 15-16 ธันวาคม เพื่อให้ทุกอย่างลงตัวในแบบที่ผมคาดหวังมากขึ้น นี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายในรอบปีที่ฝนจะตกในกลางเดือนธันวาคม เดือนที่หนาวที่สุดของประเทศไทย !!!!
ผมออกเดินทางจากบ้านตอน 1 ทุ่ม วิ่งรวดเดียวไปนอนเพชรบูรณ์ตอน 5 ทุ่ม แล้วก็หาที่พักนอนที่นั้น นอนไม่กี่ชั่วโมงผมก็เริ่มต้นขับรถอีกครั้งตอนตี 4 เพราะแผนที่วางไว้ คือ จะต้องไปถึงภูทับเบิกตอนตีห้าครึ่ง เพราะถ้าเช้านี้ที่ภูทับเบิกมีทะเลหมอกผมจะเที่ยวเล่นที่นี่ก่อน แต่ถ้าไม่มีทะเลหมอกผมจะเลยไปภูหินร่องกล้าทันที เพื่อเพิ่มโอกาสการเจอทะเลหมอกในสองที่นี่ สุดท้ายผมก็ได้ทำตามแผน เพราะเช้านี้ภูทับเบิกไม่มีทะเลหมอก !!!
ผมมาถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าตอนเกือบ 6 โมงครึ่ง เราทำเวลาได้ดีมาก ๆ เลย วันนี้อากาศหนาวมาก...หนาวจนผมลืมไปเลยว่าผมต้องรีบไปที่ลานปุ่มหินเพื่อดูทะเลหมอก
ที่ผมยืนอยู่ตรงนี้ตั้งอยู่บนรอยต่อของสามจังหวัด คือ อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย, อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก และอำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ มีเนื้อที่ประมาณ 191,875 ไร่ ประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติ เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2527 เป็นพื้นที่ที่มีธรรมชาติแปลกตาและสวยงาม ทั้งยังเป็นสถานที่ประวัติศาสตร์ เป็นยุทธภูมิที่สำคัญในอดีต ซึ่งเกิดจากความขัดแย้งของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย (พคท.) ภูหินร่องกล้ามีลักษณะภูมิอากาศคล้ายกับภูเขาสูงของจังหวัดเลย เช่น ภูกระดึง และภูเรือ เนื่องจากมีความสูงในระดับไล่เลี่ยกัน อากาศจะหนาวเย็นเกือบตลอดปี โดยเฉพาะในฤดูหนาว อุณหภูมิจะต่ำประมาณ 4 องศาเซลเซียส แม้ในฤดูร้อนอากาศก็ยังเย็นสบาย อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีประมาณ 18-25 องศาเซลเซียส แหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจในเขตอุทยานฯ ทางด้านประวัติศาสตร์ ได้แก่ พิพิธภัณฑ์การสู้รบ โรงเรียนการเมืองการทหาร กังหันน้ำ สำนักอำนาจรัฐ โรงพยาบาลรัฐ ลานอเนกประสงค์ สุสาน ทปท. ที่หลบภัยทางอากาศ หมู่บ้านมวลชน
กำลังเดินเพลินราว ๆ 2-3 กิโลเมตรนิด ๆ เดินลุยป่าไปตามทางเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยโขดหิน ผมก็มาถึงจุดชมวิวแรก นั่นก็คือ ลานปุ่มหินครั้งแรกในชีวิตของผม
มันน่าเศร้าพอตัวที่วันนี้ไม่มีทะเลหมอก แต่ก็ไม่ผิดแผนมากเพราะเจ้าหน้าที่บอกว่าไม่มีทะเลหมอกมาเดือนกว่าแล้ว ถ้าอยากเห็นทะเลหมอกให้มาตอนหน้าฝนจะเห็นได้แทบทุกวัน
ผมใช้เวลาอยู่ที่นี่ 2 ชั่วโมง ก็ย้ายไปอีกจุดชมวิวอีกด้านหนึ่ง ซึ่งไม่ห่างกันเยอะ นั่นก็คือ ผาชูธง
ผาชูธงในตำนานที่ผมเคยเห็นมาหลายภาพ หลายต่อหลายรีวิว ตอนนี้อยู่ต่อหน้าผม ผมจินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าวันนี้มีทะเลหมอกมันจะสวยแค่ไหน ?
ผาชูธง อยู่ห่างจากลานหินปุ่มประมาณ 500 เมตร เป็นหน้าผาสูงชัน สามารถเห็นทิวทัศน์ได้กว้างไกล จะสวยงามมากในยามพระอาทิตย์ตกดิน บริเวณนี้เคยเป็นสถานที่ซึ่ง ผกค. ขึ้นไปชูธงแดงรูปค้อนเคียวทุกครั้งที่รบชนะฝ่ายรัฐบาล
แล้วสักพักก็รู้สึกฟ้าเริ่มแปลก ๆ เหมือนบางอย่างกำลังก่อตัว บางอย่างที่บอกว่าผมควรมาวันที่ 15-16 ธันวาคม บางอย่างที่บอกว่ามันอาจจะเป็นไปได้ในความเป็นไปไม่ได้ก็ได้นะ...แต่สุดท้ายก็ได้แค่นี้
ผมคงรอให้ถึงหน้าฝนไม่ไหว...ผมกลับไปที่ทำการอุทยานฯ อีกครั้ง เข้าไปซื้อโปสการ์ดปึกหนึ่งเป็นคอลเลคชั่นเซตทะเลหมอก พร้อม ๆ กับเสียงเล็ก ๆ ที่ดังในใจว่าหน้าฝนเจอกัน
ผมขับรถออกจาก อช.ภูหินร่องกล้า กลับมาทางเดิม ขับมาได้ 6 กิโลเมตร ก็มาถึงทางแยกเลี้ยวซ้ายไปภูทับเบิก ตรงไปไปหมู่บ้านร่องกล้า ให้ตรงเข้าไปที่บ้านร่องกล้า เข้าเข้ามาแป๊บเดียวก็มาถึงศูนย์บริการนักท่องเที่ยว จากหมู่บ้านร่องกล้าไปยังภูลมโล ระยะทาง 6 กิโลเมตร เป็นทางดินลูกรัง ชันและแคบ ต้องใช้รถ 4WD ขับเคลื่อนสี่ล้อหรือรถกระบะเท่านั้น ติดต่อรถนำเที่ยวขึ้นไปชมซากุระเมืองไทยได้ที่ กลุ่มท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านร่องกล้า คุณป๋อ 08 7838 0195 คุณเน้ง 08 9959 5808 ค่าเช่ารถอยู่ที่คันละ 600 บาท นั่งได้ 6-10 คน
ภูลมโล ตั้งอยู่ในพื้นที่ตำบลกกสะทอน อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย เป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า บนรอยต่อของ 3 จังหวัด คือ เลย เพชรบูรณ์ พิษณุโลก ซึ่งภูลมโลได้ชื่อว่าเป็นแหล่งปลูกต้นนางพญาเสือโคร่งมากที่สุดในเมืองไทย ณ ปัจจุบันเป็นจำนวนกว่าแสนต้น ในพื้นที่กว่า 1,200 ไร่
หลังจากตะลุยทางแบบไม่ค่อยดี มีเหวี่ยงซ้ายคลุกคลิกกันในรถแล้ว ก็มาถึงดงนางพญาเสือโคร่ง ตอนเห็นครั้งแรกแบบเยอะมาก ปลูกเป็นไร่ ๆ เลย เคยเห็นที่ไหนว่าสวยแล้ว แต่ที่นี่ยิ่งใหญ่มาก
นางพญาเสือโคร่งสีชมพูมันเป็นความภาคภูมิใจของที่นี่นะครับ และตอนนี้มันก็พร้อมมาก พร้อมที่จะแสดงให้ทุกคนในโลกใบนี้ได้เห็นว่ามันงดงามแค่ไหน ?
หลังจากผ่านทุ่งนางพญาเสื่อโคร่งทุ่งแรกที่ใหญ่มาก ผมก็มาถึงจุดชมวิวภูลมโล ทั้งที่แดดจ้า แดดแรง แต่รู้สึกไม่ร้อนเลย เพราะลมที่นี่แรงมาก หนาวมากจนตัวสั่นเลย
ยิ่งใหญ่จนผมคิดว่าถ้าเป็นฤดูฝนมันจะสวยงามแค่ไหน มันจะทำให้ผมหลงรักได้สุดใจแค่ไหน แค่นึกภาพทะเลหมอกหลังจากที่ฝนตก หรือทะเลหมอกในตอนเช้ามันจะสวยขนาดไหน ?
ปล่อยให้จินตนาการลอยไปลอยมาบนภูลมโลอยู่ 3 ชั่วโมง ผมก็หลุดออกมาจากที่นั่น เพื่อมุ่งหน้าไปพักค้างคืนที่เขาค้อ ตอนนี้ผมเริ่มถอดใจว่ามันจะเป็นรีวิวทะลุเมฆได้ยังไงนะ แต่ระหว่างทางรอยต่อที่จะถึงภูทับเบิก ผมก็ได้เห็นอะไรบางอย่างของที่นี่...มันกำลังเริ่มต้น
มันคือจุดชมวิวเขาแผงม้าที่อยู่บนพื้นที่ของ อช.ภูหินร่องกล้า ถ้าขึ้นมาจากภูทับเบิกเข้ามาทางภูหินร่องกล้า จะอยู่ห่างจากป้อมตรวจ 300 เมตร และต้องเดินเท้าเข้าไปอีก 300 เมตร
มันเป็นเวลาบ่าย 3 โมง ที่หมอกหรือเมฆก็ไม่รู้ที่มันลอยต่ำมาก ๆ เนื่องจากอุณหภูมิตอนนี้ลดลงไวมาก ทำให้ตัวผมกับมันอยู่ในระนาบเดียวกัน จนทำให้ผมรู้สึกมันมาแล้ว แบบฉบับทะลุเมฆในมุมมองของผม
มันเป็นบรรยากาศที่บอกว่าถ้าไม่ได้เห็นทะเลหมอกในวันพรุ่งนี้เช้าก็ไม่เป็นไร แบบนี้ก็ทะลุเมฆ ทะลุหมอกได้แล้ว แต่ลึก ๆ ผมก็หวังไว้ว่าฝนน่าจะตกเพื่อให้ผมได้เห็นอะไรบางอย่างในวันพรุ่งนี้เช้า
จากนั้นผมขับรถออกจากปากทางที่จอดรถ แล้วมุ่งหน้าออกมาที่ภูทับเบิก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนบ่าย ๆ แบบนี้เมฆจะลอยต่ำแบบนี้ได้ บรรยากาศมันแตกต่างกับที่ภูลมโลอย่างสิ้นเชิง
แล้วผมก็มุ่งหน้าไปทางบ้านทับเบิก เพื่อไปดูสวนดอกไม้เมืองหนาวภูทับเบิก อยู่ก่อนถึงวัดภูทับเบิก มีดอกไม้หลายชนิดให้ได้ชมกัน ^^ ป.ล. ค่าเข้าชมคนละ 50 บาท
ตอนนี้ผมก็รู้สึกเหนื่อยมากจากการเที่ยวทั้งวันแบบนี้ เลยหาที่พักในมุมสบาย ๆ แล้วก็เผลอหลับไปตั้งแต่ห้าโมงเย็น ตื่นมาอีกทีตอน 3 ทุ่ม เสียงลม เสียงพายุ และเสียงของฝนดังมาก มันดังจนทำให้ผมต้องตื่น และมีเหตุผลบางอย่างที่บอกว่ามันจะต้องไม่ผิดแผน มันจะต้องลงตัว และมันจะต้องดีที่สุดในแบบฉบับที่ผมอยากได้ แล้วผมก็ไม่ไหวนอนขดตัวแบบหนาว ๆ มาตื่นอีกทีก็ตอนเช้าเลย ! เช้านั้นหมอกฟุ้งกระจายจนผมมองไม่เห็นอะไรที่จุดชมวิวหลัก แต่มีชาวเขาคนหนึ่งบอกผมว่า ถ้าอยากเห็นทะเลหมอกอีกมุมให้ไปอีกด้านสิ...ด้านที่เรียกว่าภูสวรรค์
และมันก็เป็นภูสวรรค์จริง ๆ สวรรค์ที่อยู่บนภูนั้น บอกไม่ถูกว่ามันยิ่งใหญ่แค่ไหน ? บอกไม่ถูกว่ามันรู้สึกดีแค่ไหน บอกไม่ถูกว่ามันสวยแค่ไหน ?
แต่ผมรู้อยู่อย่างเดียวว่าหัวใจผมพองโตและตื่นเต้นมาก ๆ ในเช้าวันนั้น เช้าที่หลายคนบอกว่าไม่มีทางเป็นไปได้ แต่สุดท้ายความเป็นไปได้ก็เกิดกับตัวผม !!!
พูดถึงความเป็นไปได้ ถ้ามัวแต่คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ ผมคงมาทับเบิกตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว แต่เพราะมีอะไรบางอย่างที่พยายามบอกว่ามันน่าจะเป็นไปได้ และผมก็เชื่อมันซะด้วย !!!
ความเป็นไปได้ก่อนมาทับเบิก หนึ่งวันก่อนมาผมก็ป่วย ดูเหมือนป่วยหนักไม่สบายเป็นไข้หวัดรุนแรง แต่ผมก็ไม่อยากจะพลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่ผมวางแผนไว้ 15-16 ธันวาคม 2556 และนี่ละมั้งความพิเศษในแบบที่มันเป็นไปได้ แม้ร่างกายผมจะไม่ดีเท่าเท่าไหร่นัก
ผมใช้เวลาในตอนนี้อย่างเต็มที่ เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของทะเลหมอกที่ผมเคยเห็นแล้วเห็นอีกในปีนี้ถึง 3 ครั้ง และไม่มีครั้งไหนที่ผมเบื่อเลย รู้สึกดี รู้สึกตื่นเต้นทุก ๆ ครั้ง...ถ้ามันมีชีวิต มันก็เหมือนชีวิตของผม
ชีวิตที่รักการเดินทาง ชีวิตที่รักที่จะทำอะไรในแบบที่ผมชอบ แม้บางทีจะออกแบบอะไรได้ไม่มากนัก แต่ผมก็เต็มที่กับมัน แม้บางทีจะไปไม่ถึงไหน แต่ผมรู้ว่าผมจะเข้าใกล้ให้ถึงมันได้มากที่สุดได้อย่างไร ?
บางครั้งอาจจะต้องทำการบ้านมากหน่อย หลายครั้งที่ต้องคิดอะไรเพิ่มขึ้นไปอีก อาจจะต้องเหนื่อยหน่อย หรือทำอะไรที่ไม่เหมือนใคร แต่นั่นแหละที่ผมเรียกมันว่าความพิเศษ
ความพิเศษที่จะส่งต่ออะไรบางอย่าง ที่หมายถึงการได้ทำอะไรในแบบที่เราชอบ
ความพิเศษที่หมายถึงความรู้สึกบางอย่าง ที่บอกว่าเรากำลังรู้สึกดี
หรือจะเป็นความหมายที่ถามเรากลับว่าอะไรคือสิ่งที่น่าตื่นเต้นหรือท้าทาย
และถ้าใครสักคนได้นั่งตรงแคร่ไม้ไผ่แบบนี้ มันน่าเสียวไหม ? ลองคิดตอนที่กำลังจะร่วงตกลงไป แบบนี้จะเรียกว่าตื่นเต้นพอไหม ?
นึกไม่ออกเลยว่าใครกันที่สร้างทางเลื้อย ๆ โค้ง ๆ ชัน ๆ ให้เราได้ขับรถไต่ขึ้นมา แบบนี้มันท้าทายกว่าไหม ถ้าไม่มีถนนหรือเป็นถนนแต่ไม่ได้ลาดยาง ?
หรือถ้าต้องมาที่นี่ด้วยการโรยตัวจากเครื่องบินแล้วกระโดดร่มลงมา มันจะเป็นความรู้สึกมหัศจรรย์หรือเปล่านะ ?
อีกหนึ่งเส้นทางที่ไม่ต้องคิดอะไรให้ลำบาก ไม่ต้องทำอะไรให้ยุ่งยากและซับซ้อนขนาดนั้น แค่นี้ความรู้สึกดี ๆ ก็เกิดขึ้นได้แล้ว ไอ้ความรู้สึกดีนี่แหละที่กำลังจะทำให้ความตื่นเต้นหลาย ๆอย่างค่อย ๆ เติบโตขึ้น มันอาจจะค่อย ๆ โตทีละนิด แต่ผมเชื่อว่ามันจะเติบโตในแบบของมัน เส้นทางทะลุหมอกและรอยต่อบางอย่างของเส้นทางทะลุเมฆที่กำลังรอการท้าทายจากใครก็ตาม ไม่ว่าจะเคยมาที่นี่กี่ครั้ง จะหนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง หรือสิบกว่าครั้งแบบผมก็ตาม มันก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับความรู้สึกตอนที่บอกว่าเราจะได้เห็นอะไร หรือไม่ได้เห็นอะไร
และบางทีการที่เราไม่ได้เห็นอะไรมากนักในเส้นทางสายนี้ นั่นก็อาจเป็นความพิเศษอีกแบบหนึ่ง ที่เป็นเหตุผลของอะไรบางอย่างที่อาจจะกำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ และไม่ว่ามันจะเกิดขึ้นหรือไม่เกิดขึ้นก็ตาม ถนนสายนี้...ถนนแห่งทะเลหมอก เส้นทางทะลุเมฆและสวนดอกไม้สีชมพูก็จะยังคงทำงานต่อไป
และสิ่งต่าง ๆ ในโลกใบนี้มีมุมมอง และความรู้สึกในแบบที่เราคาดหวังแตกต่างกันไปตามวัน เวลา หรือโอกาส สิ่งสำคัญที่ผมรู้สึกได้เลยจากการเดินทางมาตลอด 3-4 ปี ที่วนเวียนอยู่บนถนนสายนี้หลายสิบครั้ง มันเติมเต็มอะไรบางอย่างให้ชีวิตผมได้มากจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกดี ๆ ของชีวิตในช่วงเวลาที่ผ่านมา ความสุขของการพักผ่อน ความตื่นเต้นของการเดินทาง และความมหัศจรรย์ต่าง ๆ บนเส้นทางท่องเที่ยวสายนี้
ภูเขาที่ผมเรียกได้เต็มปากว่าภูเขา ทะเลหมอกที่เรียกได้หมดใจว่าทะเลหมอก และอีกหลายอย่างที่บอกได้ไม่หมด หลายอย่างที่เข้ามาอยู่ในความทรงจำของผม อาจจะเป็นสิ่งที่ผมได้เห็น ได้รู้สึก ได้สัมผัส ทุก ๆ อย่างมันเป็นความทรงจำที่บางทีเราอยากได้แต่ไม่ได้ บางอย่างไม่ได้อยากได้แต่ก็ได้มาบ่อย ๆ บนถนนท่องเที่ยวสายนี้ นี่อาจจะเป็นสิ่งที่พิเศษที่จะยังคงสะท้อนอยู่ในตัวของผม ที่บอกว่าครั้งหนึ่งเราเคยผ่านมาแต่ไม่เคยผ่านไป อีกหนึ่งเส้นทางแห่งขุนเขาและสายหมอกขาว...เส้นทางทะลุเมฆ…ในแบบฉบับของผม
https://www.facebook.com/chanomworld
http://pantip.com/profile/569090
Chanomworld* world of wonder
Photo by chanomniks : word by chanomworld*
