พาไปชมความสวยงามของทะเลสาบอินเล ทะเลสาบมีชีวิตใจกลางหุบเขา ณ รัฐฉาน ประเทศเมียนมา สัมผัสการพักผ่อนอันสุนทรีย์กับรีสอร์ตสไตล์บูทีคริมทะเลสาบ กับวิวธรรมชาติ 360 องศา นั่งเรือเที่ยวชมหมู่บ้านกลางน้ำขนาดใหญ่ และเช็กอินสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจมากมายรอบ ๆ ทะเลสาบอินเล
เมียนมา ประเทศพี่น้องที่เพิ่งเปิดใจให้เข้าไปทำความรู้จักได้ไม่นาน ซึ่งไม่ว่าใครได้สัมผัสตัวตนของเมียนมาแล้ว ต่างก็บอกว่าเมียนมาน่ารักกว่าที่คิด เป็นมิตรมากกว่าที่เห็น แถมยังซ่อนความร่ำรวยไว้หลายพันเท่า ความร่ำรวยที่ว่านี้มิใช่เงินทอง แต่กลับเป็นวัฒนธรรม และธรรมชาติ ที่ยังคงทะนุถนอมและเก็บรักษาไว้ได้อย่างดีเยี่ยม การเดินทางท่องเที่ยวเมียนมาในครั้งนี้ จึงอยากจะเผยให้เห็นอีกมุมของข้างบ้าน พาไปพบกับทะเลสาบมีชีวิตที่ชื่อว่า "
ทะเลสาบอินเล" อัญมณีเม็ดงามของรัฐฉาน มีเวลาน้อยนิดก็พักผ่อนกับธรรมชาติแบบจุใจได้
Nice to meet you Shan State
"Ladies & Gentleman We have descending to Heho Airport, Please keep your fasten seat belt...$%#@&*
On behalf of AIR KBZ Captain and together with our crew would like to thank you for flying with us and we look forward to see you again, Thank You."
สิ้นสุดคำประกาศเพียงไม่กี่นาที คนที่กำลังสะลึมสะลือ ครึ่งหลับครึ่งตื่นก็ถูกสะกิดด้วยสจวร์ดหนุ่มหน้าหวานให้ปรับพนักเก้าอี้ตั้งตรง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแลนด์ดิ้งของเครื่องบิน เมื่อตื่นแล้วก็ได้แต่บิดซ้ายที ขวาที หลับต่อไม่ลง หยิบโทรศัพท์มือถือเช็กเวลาดู ก็เห็นว่าเครื่องบินบินมาได้ราว ๆ เกือบชั่วโมงแล้ว เราเดินทางมาจากย่างกุ้งนั่งเครื่องบินต่อมายังสนามบินเฮโฮในรัฐฉาน จะใช้เวลาเดินทางเพียงแค่ 1 ชั่วโมงนิด ๆ เท่านั้น
มองไปด้านนอกหน้าต่าง แวบแรกยังไม่ตื่นเต้นเท่าไร เพราะมีเมฆก้อนใหญ่บดบังวิสัยทัศน์ แต่ทันทีที่เครื่องบินเคลื่อนผ่านกลุ่มเมฆนุ่มละมุนออกมา ก็ได้เห็นภาพของภูเขาน้อยใหญ่สีเขียวสดใส สลับกับทุ่งนาและผืนป่ากว้างไกลสุดลูกหูลูกตา บางจุดก็เป็นนาข้าวขั้นบันได เหมือนได้กลิ่นความสดชื่นลอยเข้ามาในเครื่องบิน ใจเริ่มพองโตเพราะตื่นเต้นกับการที่จะได้สัมผัสธรรมชาติที่แท้จริงของเมียนมา
เพียงแค่อึดใจเดียว ล้อเครื่องบินก็ร่อนลงจอด ณ สนามบินเฮโฮ สนามบินที่อยู่ใกล้กับทะเลสาบอินเลมากที่สุด เป็นสนามบินขนาดย่อม สนามบินตั้งอยู่บนระดับความสูงราว ๆ 1,700 เมตร จึงทำให้อุณหภูมิอยู่เพียงแค่ 20 องศาเซลเซียส อากาศเย็นสบายค่อนไปทางหนาวนิด ๆ คนที่ไม่ได้เตรียมเสื้อแขนยาวมาก็แจ็คพอตกันไป
ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองที่เป็นเพียงเคาน์เตอร์ไม้เล็ก ๆ ไม่มีคอมพิวเตอร์หรืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใด ๆ มีเพียงแค่สมุดเล่มหนาที่เอาไว้จดรายละเอียดของนักท่องเที่ยวเท่านั้น พอเดินผ่านจุดตรวจมาแล้ว ก็จะเห็นกระเป๋าเดินทางตั้งเรียงราย ไม่มีสายพานวิ่งวน มีแค่แรงงานคนที่คอยช่วยนักท่องเที่ยวยกกระเป๋ามาจากใต้ท้องเครื่องบิน
และที่ทำเอาประหลาดใจมากที่สุด เห็นจะเป็นการที่นักท่องเที่ยวจะต้องเดินลากกระเป๋าออกมาขึ้นรถถึงนอกรั้วของสนามบิน ญาติที่รอรับผู้โดยสารจะต้องรออยู่นอกรั้วเท่านั้น และเมื่อออกมาจากรั้วสนามบินก็จะเห็นว่าเป็นเพียงป่ารกครึ้ม ถนนลูกรังสีแดงอิฐ คิดในใจว่านี่มันซูเปอร์โลคอลเมียนมาเลย :) ที่ด้านนอกสนามบินมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างและแท็กซี่ท้องถิ่นอยู่บ้าง ส่วนเรานั้นมีรถของโรงแรมโซฟิเทล อินเล เลค เมียต มินจอดรออยู่แล้ว
พักผ่อนสุดประทับใจกับบูทีคโฮเทลที่ดีที่สุดในทะเลสาบอินเล
การมาเที่ยวทะเลสาบอินเลครั้งนี้ เราเลือกที่จะพักผ่อนกับโซฟิเทล อินเล เลค เมียต มิน ด้วยเป็นโรงแรมที่มีการบริการระดับ 5 ดาว และตกแต่งสไตล์บูทีคสวยงามกลมกลืนไปกับธรรมชาติทั้งทะเลสาบและภูเขา มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน มีบริการนำเที่ยวรอบ ๆ ทะเลสาบ ที่สำคัญยังมีห้องพักสุดหรูอยู่ติดทะเลสาบให้นอนชมวิวกันทั้งวันทั้งคืนด้วย
พอมาถึงสนามบินก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการเดินทาง เพราะจะมีรถรับ-ส่ง และแม้ว่าจะอยู่ห่างไกลเมืองใหญ่ขนาดไหน ก็สบายใจหายห่วงไม่ต้องกลัวว่าจะขาดการเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต เพราะแม้แต่ในรถของโรงแรม ก็มี Wi-Fi ให้เชื่อมต่อ พร้อมด้วยขนมขบเคี้ยวอร่อย ๆ กินไปชมวิวข้างถนนไปเพลิน ๆ แต่ก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีเห็นภาพของชุมชนชทบทเล็ก ๆ สองฟากฝั่งรายล้อมไปด้วยภูเขา ถนนขรุขระเป็นหลุมบ่อบ้างในบางช่วง หัวได้โยกออกกำลังกายหน่อย ๆ ช่างตรงกันข้ามกับอารมณ์ของเพลง San Francisco Street ของ Sun Rai ที่ดังก้องอยู่ในหูตอนนี้เหลือเกิน
เวลาผ่านไปราว ๆ 1 ชั่วโมง รถก็มาหยุดอยู่ด้านหน้าของโซฟีเทล อินเล เลก เมียตมิน มีประตูเล็ก ๆ เปิดรอต้อนรับ ทันทีที่ขาก้าวเข้าสู่พื้นที่ของโรงแรมเสียงเพลงสนุกสนานจากเครื่องดนตรีพื้นเมืองก็ดังขึ้น พร้อม ๆ กับการแสดงท้องถิ่นจากชาวบ้าน เพื่อต้อนรับคณะของเรา การแสดงจบลงพร้อมกับเสียงปรบมือและรอยยิ้มล้นแก้มของผู้มาเยือน
คุณ David Daguise ผู้จัดการโรงแรมลงมาต้อนรับด้วยตัวเอง พร้อมกับพาเดินขึ้นไปชมความสวยงามของทะเลสาบอินเล และโซฟิเทล อินเล เลค เมียต มิน ณ บริเวณล็อบบี้ของโรงแรม ซึ่งออกแบบให้เป็นอาคารสุดทันสมัยผสมผสานกลิ่นอายเมียนมา สามารถมองเห็นวิวมุมสูงพื้นที่โดยรอบได้กว้างไกล ด้านหน้าอาคารจะเห็นเป็นแนวภูเขาทอดตัวยาวขนานไปกับทะเลสาบ พร้อมด้วยวิวของบ้านพักที่ทอดยาวลงไปยังทะเลสาบ แต่ถ้าหันหลังกลับก็จะพบกับนาข้าวสีเขียวขจี มีภูเขาสูงใหญ่เป็นฉากหลังด้วยเช่นกัน
โซฟิเทล อินเล เลค เมียต มิน มีทั้งหมด 101 ห้อง หลัก ๆ จะแบ่งออกเป็นวิวสวน และวิวทะเลสาบ แบ่งพื้นที่กันอย่างชัดเจน ครั้งนี้เราได้พักแบบโอเปร่าสวีต 1 เตียงคิงไซส์ วิวทะเลสาบ ซึ่งเป็นห้องพักที่อยู่ในทะเลสาบ จะต้องนั่งรถบักกี้ (รถกอล์ฟไฟฟ้า) จากล็อบบี้เข้าไป หรือใครยังพอมีเรี่ยวแรงจะเดินเพลิน ๆ เข้าไปก็ได้ ห้องพักจะอยู่ติดทะเลสาบ บนชั้น 2 ขนาดห้องกว้างขวางมากถึง 95 ตารางเมตร มีระเบียงเปิดโล่ง มองเห็นวิวงดงามทั้งยามตื่นและก่อนเข้านอน พร้อมด้วยเก้าอี้นั่งชิลรับลมเย็น ๆ
ด้านในห้องพักตกแต่งสวยหรู มีเตียงนอนสี่เสาทั้งนุ่มสบายและกว้างน่านอน ด้านหลังเตียงนอนมีทั้งโต๊ะเขียนหนังสือ และตู้เสื้อผ้า ส่วนในห้องน้ำก็มีพื้นที่ใหญ่จุใจ แยกทั้งส่วนของชักโครก อ่างอาบน้ำ และฝักบัวอย่างชัดเจน ครบถ้วนด้วยอุปกรณ์อาบน้ำต่าง ๆ แถมยังมีหน้าต่างกระจก ทำให้มองเห็นวิวนาข้าวด้านหลังได้ด้วย
นอกจากนี้โซฟิเทล อินเล เลค เมียต มิน ยังมีร้านอาหารอีก 2 ร้าน, บาร์ 2 แห่ง, ศูนย์ฟิตเนสและสุขภาพ, สระว่ายน้ำ 2 สระ และสปา พร้อมสรรพสำหรับการพักผ่อนทั้งแบบคู่รักและครอบครัว
หลังจากที่เก็บสัมภาระ และเต็มอิ่มกับการสำรวจห้องนอนแล้ว ยังมีเวลาอีกนิดหน่อยก่อนจะถึงเวลาอาหารค่ำ ใครอยากไปออกกำลังกาย ว่ายน้ำ หรือไปสปาก็แล้วแต่สะดวก ส่วนเรานั้นไม่ถนัดการใช้เรี่ยวแรงเท่าไร ขอแค่เดินกินลมชมวิวทะเลสาบยามเย็น แล้วนั่งเล่นจิบสปาร์กกิ้ง วอเตอร์ไปพลาง ๆ ก็พอ :)
อรุณสวัสดิ์ รับวิตามินจากอินเล
การเติมพลังกายและพลังใจที่ดีที่สุดก็คือการได้นอนหลับสนิทตลอดค่ำคืน แต่จะดีขึ้นไปอีกหากได้พักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติอันงดงาม อากาศบริสุทธิ์ อย่างเช้านี้ที่ถึงแม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางจากเมื่อวาน แต่ก็สามารถตื่นได้เองตั้งแต่เช้าตรู่โดยไม่ต้องพึ่งพานาฬิกาปลุก ร่างกายสดชื่นกระปรี้กระเปร่ากว่าที่เคย
เสียงเรือหางยาวที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ทำให้ตัดสินใจลุกออกจากเตียงหนานุ่มไปเปิดผ้าม่าน จึงเห็นว่าท้องฟ้าด้านนอกนั้นเริ่มสว่างแล้ว ไม่รอช้า รีบเปิดประตูออกไปสูดโอโซนด้านนอกทันที มองไปด้านหน้า ยังไม่ค่อยเห็นภูเขาเท่าไร เพราะเมฆและหมอกบดบังเกือบมิด แต่ก็พอเห็นเรือหางยาวลำน้อยที่แล่นอยู่บนผืนน้ำลาง ๆ รอบด้านเงียบงันทันใดหลังจากที่เรือหางยาววิ่งหายไปในสายหมอก ลองหลับตาลงช้า ๆ แล้วสูดลมหายใจลึก ๆ เข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ บิดตัวไปทางซ้ายบ้าง ทางขวาบ้าง ร่างกายก็เริ่มตื่นตัวราวกับได้วิตามินชั้นดีมาเสริมพลัง
พักผ่อนให้เพียงพอแล้ว ก็ควรได้รับสารอาหารที่เพียงพอด้วย หลังจากอาบน้ำแต่งตัว ก็เดินออกกำลังกายไปกินอาหารเช้าที่ Kwee Zeen ห้องอาหารนานาชาติ ที่พร้อมเสิร์ฟทั้งบุฟเฟต์และอา ลา คาร์ต ตลอดทั้งวัน มาถึงรัฐฉานก็ต้องลองกินอาหารท้องถิ่นสักหน่อย เช้านี้จึงจัดก๋วยเตี๋ยวสไตล์ฉานมากินเสียเลย ลักษณะจะเป็นก๋วยเตี๋ยวแห้ง เส้นสีเหลืองเหนียวนุ่ม ด้านบนมีหมูแดง ผักลวกนิดหน่อย พร้อมกับพริกป่น และเครื่องปรุงพื้นเมือง ส่วนเครื่องเคียงก็คือ พริกป่นผัดน้ำมัน มะนาว และผักกาดดอง คลุกเคล้าทุกอย่างให้เข้ากัน กินร้อน ๆ อร่อยจนต้องเบิ้ลสอง นอกจากนี้ก็มีอาหารอีกหลากหลายสัญชาติให้เลือกกิน คลายความกังวลเรื่องอาหารไม่ถูกปากไปได้เลย
ตะลุยเที่ยวชมทะเลสาบมีชีวิต ไหว้พระขอพรกับสิ่งศักดิ์ศิทธิ์
เติมพลังเรียบร้อย ก็ได้เวลาออกไปเที่ยวชมทะเลสาบพอดีดิบพอดี ทางโรงแรมนัดพวกเราไว้ที่บริเวณท่าเรือ พอทุกคนพร้อม ก็ลงเรือหางยาวทันที หนึ่งลำนั่งได้ 5 คน ซึ่งบนเรือก็มีทั้งน้ำดื่มและขนมขบเคี้ยวเตรียมไว้ให้อีกเช่นเคย เรือค่อย ๆ แล่นห่างออกมาจากโรงแรม เราจึงได้เห็นความงดงามอีกมุมของโซฟิเทล อินเล เลค เมียต มิน บ้านพักที่ดูใหญ่โอ่อ่า เล็กลงทันตาเมื่อมีภูเขาลูกเบ้อเริ่มอยู่ด้านหลัง เรียกได้ว่าเป็นที่พักที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติอย่างแท้จริง
พอเรือแล่นพ้นออกมาจากเขตของโรงแรม เราจะได้เห็นทะเลสาบกว้างใหญ่ มองไปได้ไกลสุดลุกหูลูกตา ภาพภูเขาลูกใหญ่เริ่มเผยให้เห็นเด่นชัด ขนาบทั้งสองฟากฝั่งของทะเลสาบ มีเรือของชาวบ้านวิ่งสวนไป-มา บางลำก็กำลังจอดหาปลา บางลำกำลังเก็บพืชผักที่อยู่ในทะเลสาบ เป็นวิถีชีวิตสุดเรียบง่ายของคนที่นี่ มองแล้วเย็นตาเย็นใจอย่างบอกไม่ถูก
จากผืนน้ำกว้างใหญ่ หัวเรือก็ค่อย ๆ เลี้ยวเข้าสู่เส้นทางเล็ก ๆ เพื่อไปสู่เส้นทางหลักที่ชาวบ้านที่นี่ใช้สัญจรไปมา ภาพของชุมชนเริ่มปรากฎขึ้น บ้านเรือนเรียงรายจากหนึ่งไปสอง จากสองไปสาม และมากขึ้นเรื่อย ๆ จนแน่นขนัด บ้านจะปลูกลงบนผืนน้ำ สร้างด้วยไม้ ส่วนใหญ่จะเป็นเรือนสองชั้น ขนาดกว้างขวาง เพราะชาวบ้านจะนิยมอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่
เรือแล่นเข้าใกล้ Hpaung Daw U Pagoda (Phaung Daw Oo Pagoda) มากขึ้นเท่าไร ก็เริ่มเห็นเรือของชาวบ้านมากขึ้นเท่านั้น เรือลำเล็กใหญ่จอดเรียงรายเกือบ 100 ลำอยู่บริเวณท่าเรือของวัด มองไปด้านในก็เห็นชาวบ้านหนาตา ด้วยเป็นช่วงเทศกาลงานบุญสำคัญ แต่ละคนแต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองสุภาพสวยงาม ในมือของทั้งหญิงและชายจะถือดอกบัวสีสันสดใส เพื่อนำไปไหว้พระขอพร ระหว่างที่ชมบรรยากาศอยู่นั้นคนขับเรือก็หาช่องให้เรือของเราเข้าไปจอดได้ แต่ก็ต้องเดินข้ามเรือลำอื่น ๆ เพื่อขึ้นฝั่ง วินาทีนี้เองที่ต้องวัดใจกันสักหน่อย ต้องก้าวให้ดี ก้าวให้มั่นคง จะได้ไม่ตกน้ำ :)
สำหรับ Hpaung Daw U Pagoda เป็นวัดที่สำคัญมากที่สุดในทะเลสาบอินเล ด้วยเป็นสถานที่ประดิษฐานของพระพุทธรูปโบราณ 5 องค์อายุมากกว่า 800 ปี หากใครได้มากราบไหว้ขอพร ก็จะสมความปราถนา ตัววัดจะมีอาคารหลักอยู่ตรงกลาง โดยอาคารหลังนี้ก็จะมีเจดีย์สีทองอร่ามอยู่ด้านบนด้วย ภายในอาคารบริเวณชั้น 2 จะเป็นโถงโล่งกว้าง หลังคาสูงโปร่ง ที่ใจกลางโถงมีซุ้มพระพุทธรูปโบราณ 5 องค์ตั้งสง่างามโดดเด่น มีเจดีย์แก้วครอบไว้ ผู้ชายเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปชมได้อย่างใกล้ชิด แต่เพียงแค่ได้เห็นอยู่ไกล ๆ ก็พอรู้ได้ว่าพุทธลักษณะนั้นงดงาม สีเหลืองทองอร่าม น่าศรัทธา
"พี่เป็นคนไทยหรอคะ" เสียงทักทายจากผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านหลัง หันหลับไปก็เห็นเป็นสาวน้อยวัยละอ่อน หน้าตาสวยละมุน ผิวขาวผุดผ่อง แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองสีเทาเข้ารูปพอดิบพอดี
"อ๋อ...ค่ะ พูดไทยได้ด้วยหรือคะ" เราประหลาดใจนิดหน่อย ที่ได้มาเจอคนท้องถิ่นสามารถพูดไทยได้อย่างชัดเจน
"ได้ค่ะ หนูไปทำงานที่เชียงใหม่ นี่กลับมาเยี่ยมบ้าน พี่มาเที่ยวหรือคะ" สาวน้อยตอบด้วยท่าทางร่าเริง
"ค่ะ แล้วบ้านอยู่ไกลจากวัดมากไหม"
"ไม่ไกลค่ะ นั่งเรือแค่ 40-50 นาทีก็ถึงแล้ว" เราอึ้งไปเล็กน้อยกับสิ่งที่สาวน้อยบอก นั่งเรือนานถึง 40 นาที ไม่ไกลจริง ๆ หรือ?
"ถ้าพี่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิด นั่งเรือไปไหนมาไหนทุกวัน พี่จะรู้เลยว่ามันแป๊บเดียวจริง ๆ" เหมือนสาวเจ้าจะรู้ว่าเรากำลังฉงนกับคำตอบเมื่อกี้ จึงได้อธิบายต่อ เราได้เพียงแค่หัวเราะที่เธอนั้นรู้ทัน ก็จริงอย่างเธอว่า หากเราทำอะไรสักอย่างจนเกิดเป็นความเคยชิน ก็จะรู้สึกว่าสิ่งนั้น ๆ ไม่ใช่เรื่องใหม่ หรือเรื่องเกินไปที่จะทำ
เราชวนเธอคุยต่ออีกเล็กน้อย เกี่ยวกับวิถีชีวิตของคนที่นี่ และชีวิตการทำงานของเธอในเมืองไทย ก่อนที่จะขอตัวแยกย้าย เพราะไกด์จากโรงแรมกวักมือเรียกให้กลับไปลงเรือเพื่อไปยังสถานที่ต่อไป
งานคราฟต์กับทะเลสาบอินเล
ภาพของวัด Hpaung Daw U Pagoda ค่อย ๆ เล็กลงเรื่อย ๆ เมื่อเรือแล่นห่างออกมา และมุ่งหน้าไปยังเส้นทางใหม่ เพื่อไปยังสถานที่ท่องเที่ยวอินเลแห่งต่อไป จากชุมชนคึกคักก็เปลี่ยนเป็นป่าดงปรือ แต่เพียงแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้นก็กลับกลายเป็นชุมชนอีกครั้ง แต่อาจจะไม่ได้วุ่นวายเท่ากับบริเวณวัด ผ่านไปเพียงชั่วอึดใจ เรือก็เลี้ยวเข้าไปจอดใกล้กับบ้านหลังหนึ่ง ไกด์บอกว่าเป็นศูนย์เครื่องเงินที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของ Ywama Floating Village ในทะเลสาบอินเลนี้
ผู้ดูแลศูนย์มาต้อนรับอย่างเป็นกันเอง และอธิบายขั้นตอนการทำเครื่องเงิน รวมทั้งพาเดินเยี่ยมชมร้านค้าของศูนย์ด้วย งานเครื่องเงินที่นี่มีการกระบวนการทำที่ละเมียดละไม เริ่มตั้งแต่การผสมเงิน การขึ้นรูป การแกะสลัก ไปจนถึงการออกแบบให้เป็นเครื่องประดับที่สวยงาม โดยเอกลักษณ์ของเครื่องเงินก็คือ รูปปลา ซึ่งชาวบ้านเชื่อกันว่าปลาเป็นสิ่งมงคล ช่างเงินจะตัดเงินให้เป็นเกล็ดปลาเล็ก ๆ นำมาประกอบกัน ทำให้บางชิ้นสามารถที่จะขยับลำตัวซ้าย-ขวา หรือขึ้น-ลงได้เหมือนกับการว่ายน้ำของปลา มีหลากหลายขนาดให้เลือกกันตามความชอบใจ
จากศูนย์เครื่องเงิน ก็ไปต่อกันที่ Khit Sunn Yin Lotus, Silk & Cotton เป็นศูนย์ผ้าทอมือที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของทะเลสาบอินเล ทันทีที่เดินเข้าไปในบนเรือนไม้ คุณยายที่นั่งอยู่ใกล้กับประตูก็ส่งยิ้มหวานให้ ทำไม้ทำมือให้ดูสิ่งที่คุณยายกำลังทำ เรานั่งลงข้าง ๆ มองไปที่มือของคุณยาย เห็นเป็นก้านดอกบัวฉ่ำน้ำ คุณยายค่อย ๆ หักออกทีละน้อย แล้วดึงใยจากออกมา ใช้นิ้วปั่นเบา ๆ ให้ใยบัวเชื่อมติดกันเป็นเส้นด้ายยาว ๆ ก่อนจะม้วนเข้ากับก้านด้าย
ไกด์ที่เดินตามมาข้างหลังอธิบายว่าที่นี่จะโดดเด่นเรื่องผ้าทอจากใยบัว ในช่วงหน้าฝนดอกบัวในทะเลสาบจะเยอะมาก ชาวบ้านจึงเกิดไอเดีย นำใยบัวจากดอกบัวมาทำเป็นด้ายเสียเลย ถือว่าเป็นงานที่ฝืมือที่มีเพียงแห่งเดียวในโลกเลยก็ว่าได้ แต่ด้วยความที่เส้นใยนุ่มและบอบบางกว่าไหมและเส้นด้ายสังเคราะห์ จึงทำให้ทอออกมาเป็นผ้าพันคอและของใช้ชิ้นเล็ก ๆ เท่านั้น คุณสมบัติก็ดีทีเดียว นุ่มและอุ่นกำลังดี ราคาอาจจะสูงสักนิดแต่ก็ถือว่าคุ้มค่ากับความยากของชิ้นงาน นอกจากนี้ที่นี่ก็มีผ้าทอพื้นเมืองแบบอื่น ๆ ให้เลือกซื้อ เลือกช้อปปิ้งกันด้วย
ต่อจากศูนย์ผ้าทอ เราไปแวะกันที่ศูนย์ยาสูบ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยออกมาจากตัวบ้าน เมื่อขึ้นไปด้านบนก็เห็นนักท่องเที่ยวกลุ่มเล็กนั่งอยู่แล้ว และกำลังทดลองยาสูบ หรือบุหรี่เมียนมา (Cheroot) ชาวบ้านอธิบายว่าไส้ในของยาสูบนี้ล้วนเป็นสมุนไพรทั้งสิ้น จะมีกลิ่นและรสชาติที่แตกต่างกันออกไป แล้วแต่ว่าจะเป็นสูตรไหน ชาวบ้านสาธิตให้ดูวิธีการทำ แม้จะดูว่าง่าย แต่ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เพราะการที่จะม้วนให้แน่นและเรียบสวยงาม จะต้องฝึกมือกันพอสมควร ถือว่าเป็นอีกผลิตภัณฑ์โดดเด่นที่โดดเด่นของที่นี่ สามารถเข้ามาชมได้ตลอดทั้งวัน
อิ่มอร่อยอาหารท้องถิ่น เล่นกับแมวพื้นเมือง และชมมินิอควาเรียม
ห้วงเวลาที่เรามีความสุข เวลามักผ่านไปเร็วเสมอ เผลอแป๊บเดียวก็ได้เวลากินข้าวเที่ยงอีกแล้ว วันนี้ไกด์พาเรามาอิ่มอร่อยกันที่ Inle Heritage ซึ่งเป็นทั้งศูนย์วัฒนธรรม ที่พัก ร้านค้า ร้านอาหาร และสถานที่ท่องเที่ยว โต๊ะของเราถูกจัดขึ้นบริเวณชานเรือนชั้นสอง มองเห็นวิวทะเลสาบกว้างไกล แม้ว่าจะมีสายฝนโปรยปรายบ้าง แต่บรรยากาศก็ยังสบาย ๆ
เมนูอาหารของที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารท้องถิ่นเพื่อสุขภาพ ผักและวัตถุดิบต่าง ๆ ส่วนใหญ่มาจากสวนที่ทางศูนย์ปลูกเอง จึงทำให้รสชาติอาหารอร่อยกลมกล่อม และได้สุขภาพที่ดีด้วย หลังจากหนังท้องตึง ไกด์ไม่รอให้เราหนังตาหย่อน รีบพาเดินย่อย ไปชมรอบ ๆ ศูนย์ เริ่มจากช็อปขายสินค้าแฮนด์เมด ซึ่งสินค้าส่วนหนึ่งจะเป็นของทางศูนย์เอง และอีกส่วนหนึ่งก็เป็นผลงานของชาวบ้าน
จากช็อปขายสินค้า เดินไปด้านหลัง ก็ต้องตาลุกวาวกับแมวมากกว่า 10 ตัว ที่นอนอุ้ยอ้ายพักผ่อนยามบ่าย พอเราเดินเข้าไป ก็เริ่มตื่นลืมตาลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ มองคณะเรากันตาแป๋ว บางตัวหนุ่มหน่อยก็เดินอวดโฉมไปมา ถ้าซ่านิด ๆ ก็วิ่งปีนป่ายของเล่นในห้องโชว์ผู้มาเยือน แมวทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแมวพันธุ์พื้นเมืองของพม่า สีสันจะออกโทนน้ำตาล เทา และดำ ขี้เล่นไม่น้อยเลยล่ะ ทางศูนย์ได้เก็บอนุรักษ์แล้วพันธุ์นี้ไว้ เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้เที่ยวชม บอกเลยว่าทาสแมวไปควรพลาด
ที่ด้านหลังของฟาร์มแมวจะมีทางเดินเล็ก ๆ ทอดยาวไปยังมินิอควาเรียม แหล่งรวบรวมพันธุ์ปลาท้องถิ่นและสัตว์น้ำในทะเลสาบอินเล ต่อจากบริเวณนี้ก็จะเป็นโซนที่พัก สวนผักสวนครัว และห้องเรียนทำอาหาร พื้นที่ทั้งหมดไม่ใหญ่มากนัก เดินชมเพลิน ๆ ก็รอบแล้ว
ย้อนเวลา 300 ปี ชมเจดีย์เก่าแก่นับร้อย
ช่วงบ่ายเราไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า มาถึงทะเลสาบอินเลแล้ว ก็ต้องไปชมสิ่งมหัศจรรย์ของที่นี่กัน เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่น้อยคนจะรู้จัก แต่กลับมีคุณค่าพอ ๆ กับทะเลเจดีย์ในอาณาจักรพุกามเลยทีเดียว สถานที่ที่ว่านี้ ก็คือ Shwe Inn Dein Pagoda โดยเราจะต้องนั่งเรือไปที่หมู่บ้าน Indein ห่างจาก Hpaung Daw U Pagoda ราว ๆ 8 - 10 กิโลเมตร
เส้นทางที่ไปยัง Shwe Inn Dein Pagoda ก็ยังต้องนั่งเรือไปเช่นเคย เรือค่อย ๆ แล่นออกจากทะเลสาบเข้าสู่ลำคลองเล็ก ๆ ไปทางทิศตะวันตก สองฟากฝั่งเป็นป่าและไร่นาของชาวบ้าน ดูเงียบสงบแปลกตา เหมือนกำลังเดินทางข้ามเวลาอย่างไรอย่างนั้น ใช้เวลาประมาณ 30 นาที ก็ถึงที่หมาย เรือแล่นเข้าไปจอดที่ท่าเรือริมตลาดท้องถิ่น เมื่อเดินขึ้นมาก็เป็นว่าเป็นเพียงชุมชนเล็ก ๆ ชาวบ้านยังคงใช้ชีวิตกันอย่างเรียบง่ายสุด ๆ ดูได้จากการที่ยังคงอาบน้ำ และซักผ้าริมลำธาร
ไกด์พาเราเดินอ้อมไปตามเส้นทางในป่าไผ่ ซึ่งคล้ายกับเป็นถนนคนเดินย่อม ๆ ที่ชาวบ้านนำผ้าทอ และสินค้าพื้นเมืองมาจำหน่าย ผ้าพันคอและผ้าคลุมไหล่ลวดลายสวยงาม ถามราคาร้านแรก ๆ ยังไม่ถูกใจเท่าไร จนเดินเข้าไปด้านใน ก็ได้ราคาที่ถูกใจ จึงซื้อมาเป็นของฝากนิดหน่อย พอเดินจนสุดเส้นทางก็จะบรรจบกับทางเดินเข้าวัดพอดี ซึ่งอันที่จริงเราจะเดินเข้าตั้งแต่หน้าวัดก็ได้ แต่ทางผู้ดูแลวัด อยากให้นักท่องเที่ยวได้ลองเดินดูสินค้าชาวบ้าน จึงแนะนำให้เดินอ้อมมาทางที่เราเดินกันมา
ที่ตั้งของ Shwe Inn Dein Pagoda นั้นจะอยู่บนเนินเขา ห่างจากแม่น้ำประมาณ 700 เมตร ทางวัดทำได้ทำทางเดินเพื่ออำนวยความสะดวกให้นักท่องเที่ยว ทั้งสองฟากฝั่งจะเป็นร้านค้ามากมาย ทำให้สามารถเดินขึ้นไปยังบริเวณเจดีย์ได้เพลิน ๆ ไม่เหนื่อยมากนัก
พอเดินขึ้นมาถึงด้านบน ก็เหมือนกับโดนมนต์สะกด ภาพของเจดีย์เก่าแก่มากมายนับร้อยเจดีย์ ตั้งเรียงรายสวยงามสลับซับซ้อน สร้างขึ้นจากอิฐมอญก้อนเล็ก ๆ บางเจดีย์ปรับปรุงใหม่เป็นสีขาว สีทองเหลืองอร่าม มีทั้งขนาดเล็กและใหญ่ แต่ทุกเจดีย์จะมียอดฉัตรงดงาม สันนิษฐานว่ากลุ่มเจดีย์เหล่านี้สร้างขึ้นตั้งแต่ในสมัยพุกาม มีอายุมากกว่า 300 ร้อยปี โดยไฮไลต์จะอยู่ด้านใน เป็นหมู่เจดีย์ของเจ้าเมืองและบุคคลสำคัญในสมัยนั้น ได้รับการบูรณะปรับปรุงใหม่ และดูแลรักษาอย่างดี
อาร์ฟเตอร์นูน ที ณ โนโวเทล อินเล เลค เมียต มิน
เดินเที่ยวชมเจดีย์เก่าแก่กันจนอิ่มใจ ก็ได้เวลากลับไปยังโรงแรม แต่ท้องเริ่มร้องหน่อย ๆ อาร์ฟเตอร์นูน ที จึงเกิดขึ้น จากวัดเรามุ่งหน้าไปยังโนโวเทล อินเล เลค เมียต มิน ใช้เวลาราว ๆ 40 นาที ด้วยร่างกายเหนื่อยล้า พาตาให้หลับลงระหว่างนั่งเรือ ตื่นมาอีกที ก็เห็นโนโวเทล อินเล เลค เมียต มินอยู่ด้านหน้าแล้ว
อาหารว่างและเครื่องดื่มถูกจัดเตรียมไว้ ณ ห้องอาหารซันเซ็ต (Sunset) เป็นห้องอาหารสไตล์โมเดิร์นริมทะเลสาบ สามารถมองเห็นวิวสวย ๆ ของขุนเขาและพระอาทิตย์ตกดินได้แบบ 180 องศา อากาศสบาย ๆ อาหารว่างถูกจัดเรียงไว้อย่างสวยงาม จัดทำเป็นคำเล็ก ๆ มีให้เลือกหลากหลายแบบ มีขนมเค้กด้วยนิดหน่อย พร้อมกับน้ำผลไม้ น้ำสมุนไพร ชา และกาแฟ เราหยิบขนมใส่จานใบน้อยกับน้ำผลไม้เย็น ๆ ไปนั่งชมวิวริมระเบียง สูดลมหายใจลึก ๆ เอาความสดชื่นเข้าปอดให้ได้มากที่สุด รู้เลยว่าช่วยเติมพลังให้ร่างกายได้ดีทีเดียว
ทิ้งทวนกับห้องอาหารชั้นนำของทะเลสาบอินเล
ค่ำคืนนี้เราจะทิ้งท้ายทะเลสาบอินเลกันด้วยการรับประทานอาหาร ณ ห้องอาหารที่ดีที่สุดอันดับต้น ๆ ของทะเลสาบอินเล กับห้องอาหาร Roots ภายในโซฟิเทล อินเล เลค เมียต มิน แห่งนี้นี่เอง ห้องอาหารตั้งอยู่ริมทะเลสาบ ออกแบบและตกแต่งอย่างสวยหรู พร้อมเสิร์ฟอาหารสไตล์ฟิวชันและอาหารเมียนมา วันนี้อาหารของเราจะมาเป็นคอร์ส เริ่มด้วย Pan Seared Asparagus Salad สลัดหล่อไม้ฝรั่งที่คลุกเคล้ากับโยเกิร์ตและเมล็ดธัญพืช เสิร์ฟมาในเปลือกหอยสวยงาม แล้วต่อด้วย Pumpkin Soup ซุปฝักทองเข้มข้น รสหวานธรรมชาติละมุนลิ้น จากนั้นก็จะเป็นเมนูหลัก กับ Grilled Salmon ปลาแซลมอนย่างเกลือชิ้นใหญ่ หนังกรอบ เนื้อหวานนุ่ม เสิร์ฟพร้อมกับสลัดและมันฝรั่งนึ่ง ปิดท้ายด้วย Avocado Chocolate Tart ทาร์ตอโวคาโดและช็อกโกแลตโฮมเมด อร่อยส่งท้ายไปแบบฟิน ๆ
จบไปอีกหนึ่งทริปสุดประทับใจ ที่อยู่ใกล้ไทยเพียงแค่เอื้อม ได้พักผ่อนอยู่กับธรรมชาติอย่างแท้จริง ได้เห็นเมียนมาในอีกมุมมอง ได้ลองทำและกินอาหารเมนูแปลกใหม่ และได้พักผ่อนอย่างสบายใจกับที่พักคุณภาพระดับ 5 ดาว แม้ว่าเวลาจะผ่านไป บังคับให้ต้องกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง แต่ความทรงจำอันน่าประทับใจที่ทะเลสาบอินเล จะยังอยู่เรื่อยไป :)
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
Accor Hotels, inleheritage.org
