เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณเป้ใบ รองเท้าคู่ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม, mycity.tataya.net และ เฟซบุ๊ก MyCity
จังหวัดแพร่ ตั้งอยู่ทางภาคเหนือตอนบนริมฝั่งแม่น้ำยม เป็นเมืองเก่าแก่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานตั้งแต่ประมาณพุทธศตวรรษที่ 12 มีตำนานเล่าขานถึงความรุ่งเรืองมายาวนาน อีกทั้งยังเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยร่องรอยทางประวัติศาสตร์น่าเรียนรู้ มีแหล่งธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ งดงามด้วยสายน้ำและผืนป่าให้ได้เดินทางไปเยือนตลอดทั้งปีอีกด้วย ซึ่งสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจ เช่น วัดพระธาตุช่อแฮ บ้านวงศ์บุรี บ้านประทับใจ (บ้านเสาร้อยต้น) และวนอุทยานแพะเมืองผี ฯลฯ (ดูเพิ่มเติมได้ที่จังหวัดแพร่) ซึ่งวันนี้เราก็หยิบเอาอีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวจังหวัดแพร่มาแนะนำกัน นั่นก็คือ ถนนคนเดินเมืองแพร่ จากบันทึกการเดินทางของ คุณเป้ใบ รองเท้าคู่ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่ได้ไปสัมผัสกับมนตร์เสน่ห์อันน่าหลงใหล และถ่ายทอดผ่านภาพถ่ายพร้อมกับบรรยายเล่าเรื่องได้อย่างน่าติดตามมาให้ชมกัน
+++++++++++++++++++++
ดูเหมือนจะเป็นสูตรสำเร็จไปแล้ว ในเรื่องการจัดให้มี "ถนนคนเดิน" จะว่าไปแล้ว ก็คือ ตลาดนัดชุมชน นั่นเอง แต่อาจจะมีรายละเอียดปลีกย่อยที่แตกต่างกันไปบ้าง และอาจจะเน้ ให้มีบรรยากาศของการท่องเที่ยวมากขึ้น ผมเองมีภาพในหัว คือ ไนท์พลาซ่าที่เชียงใหม่ ซึ่งผมได้ไปเยือนครั้งแรกในช่วงที่เรียนจบใหม่ ๆ (ราว ๆ 30 กว่าปีที่ผ่านมา) บรรยากาศจะมีของน่ารัก ๆ ภายในชุมชน งานฝีมือที่ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ทำให้ไม่ลังเลสักนิดที่จะซื้อติดมือไปเป็นของฝากให้เพื่อน ๆ ทางกรุงเทพฯ แต่ในช่วงหลัง ๆ การคมนาคมสะดวกหรือจะเรียกให้หรู ๆ ก็คงบอกว่าระบบโลจิสติกเดี๋ยวนี้ดีมาก ดังนั้นสิ่งที่ผมพบเห็นไม่ว่าจะเป็นไนท์พลาซ่าหรือถนนคนเดินที่ไหน ดูจะเหมือน ๆ กันหมดจนไม่รู้จะซื้ออะไรฝากเพื่อนได้ เพราะตามร้านค้าใกล้บ้านก็มีเหมือน ๆ กับที่ผมเจอถนนคนเดินที่เมืองแพร่ เมืองเล็ก ๆ เริ่มมีชีวิตชีวาเมื่ออาทิตย์เริ่มลับแสงแต่ลมหายใจไม่ยืดยาวมากมายเหมือนเมืองใหญ่ ๆ เพียงแค่สามทุ่มนิด ๆ ไฟก็เริ่มปิด ของก็เริ่มเก็บ แยกย้ายกันกลับบ้าน สิ่งที่ผมประทับใจมากบนถนนคนเดินที่เมืองแพร่ คงจะไม่พ้น...ข้าวปัน แม่คำใส ช่อแฮ...คนแพร่คงจะคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่สำหรับผมคนที่มาจากแดนไกลแล้ว คือ สิ่งมหัศจรรย์ทีเดียว ใครอยากรู้อะไร ยังไง ตามผมไปดูได้ครับ
(ภาพชุดนี้มี noise เยอะหน่อยนะครับ เพราะผมดัน ISO ขึ้นไปที่ 6400...คิดซะว่ามีเป็นศิลปะแห่งแสงสีที่มีชีวิตชีวาก็แล้วกันครับ หุหุ)
อีกหลายเรื่องของเมืองแพร่ที่ผมไปเห็นมา
ตลาดผัก วัดชัยมงคล
วัดพระบาทมิ่งเมือง
พิพิธภัณฑ์ไม้สัก
Khamlue Road of Arts
คลิปละครใบ้กลุ่มหน้าขาวใน Khamlue Road of Arts
ถนนคนเดินที่เมืองแพร่ จัดขึ้นบนถนนเจริญเมือง ถนนสายเศรษฐกิจที่เก่าแก่ของเมืองนี้ ผมจำไม่ค่อยได้แล้วว่าช่วงเวลาที่จัดจะเป็นวันเสาร์ต้นเดือนและกลางเดือนหรือเปล่า แต่วันที่ผมไปเป็นช่วงต้นเดือนธันวาคมแน่ ๆ ผมมาถึงซุ้มประตู ทางเข้าถนนคนเดินเป็นช่วงเวลาย่ำค่ำ เริ่มมีการเปิดไฟกันแล้ว ผู้คนเริ่มทะยอยกันมา โดยจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ที่ปากทางเข้า อากาศช่วงนั้นเย็นกำลังดี สบาย ๆ ไม่ร้อนและไม่หนาวเกินไปเป็นช่วงที่น่าเดินเล่นมาก
ตรงหัวถนนเจริญเมืองตัดกับถนนเลียบกำแพงเมืองด้านนอก มี Gingerbread House Gallery ตั้งอยู่ ผมเลื่อนการเดินทางมาแพร่จากที่วางไว้ เพื่อให้ได้เข้าร่วมกับกิจกรรมที่น่าสนใจ ที่จัดขึ้นพร้อม ๆ หลายอย่าง หนึ่งในนั้น คือ การสนทนาเรื่อง "เขาว่าเงี้ยวเป็นกบฏ ??" ซึ่งจะจัดบนอาคารนี้ครับ
ชั้นบนของ Gingerbread House Gallery ซึ่งเป็นพื้นที่เปิดโล่งสำหรับจัดแสดงงานศิลปะ วันนี้เป็นการแสดงนิทรรศการเกี่ยวกับทิศทางการท่องเที่ยวของเมืองแพร่ มีเรื่องราวจัดแสดงไว้อย่างน่าสนใจและมีเอกสารแจกอีกด้วย...งานนี้เข้าชมได้ฟรีครับ
เขาว่าเงี้ยวเป็นกบฏ ???...เป็นเสวนาแบบสบาย ๆ แต่จริงจัง ผมไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมแบบนี้มานานพอสมควร น่าสนใจมากครับ ทั้งเนื้อหาและรูปแบบการพูดคุยประวัติศาสตร์เมืองแพร่ โดยนักวิชาการที่เป็นคนแพร่ คนฟังก็เป็นคนแพร่ ที่ริมถนนสายสำคัญของเมืองแพร่
ความเรียบง่าย บรรยากาศที่เป็นกันเอง ผู้เข้าร่วมเสวนา บางท่านเป็นคุณครูสอนประวัติศาสตร์ในเมืองแพร่ และลูกศิษย์ของท่านก็กำลังนำเสนอ การเสวนา อยู่ด้านหน้าประวัติศาสตร์ของชุมชนได้รับการถกเถียงกันพอเป็นสังเขป มีคนแปลกหน้าที่เป็นนักเดินทางอย่างผมหนึ่งคน ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับจากคนที่นี่ ไม่ได้เคอะเขินแต่ประการใด
ร่วมชั่วโมงนิด ๆ กับเสวนา ก็เข้าสู่โหมดถนนคนเดิน ซึ่งก็เพียงเดินลงบันไดจากชั้นสองของ Gingerbread House Gallery ก็ถึงแล้วครับ
การผสมผสานระหว่างดนตรีพื้นบ้าน สะล้อ ซอ ซึง กับดนตรีตะวันตกของคนรุ่นใหม่ของเมืองแพร่ สร้างบรรยากาศของถนนคนเดินได้เป็นอย่างดี ดูเหมือนน้อง ๆ เขาจะอัดเพลงจำหน่ายด้วย ผมมัวแต่สนใจเรื่องถ่ายรูปเลยไม่ได้ลงรายละเอียด
เสน่ห์ของถนนคนเดินในเมืองเล็ก ๆ คือ การมีส่วนร่วมกันของคนในเมืองนั้น ๆ ทำให้ผมรู้สึกว่าเป็นพื้นที่ที่คนในชุมชนจะได้มาทำกิจกรรมสันทนาการมากกว่าที่จะมาค้าขายกันอย่างจริงจัง พี่คนนี้กำลังสาธิตการใช้เปลอย่างน่ารักเลยครับ
ส่วนหนึ่งของถนนคนเดิน ผู้จัดงานได้จัดทำเป็นนิทรรศการเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของชุมชน คือ เมืองแพร่ ได้อย่างน่าสนใจ
สู้ค่ะ...รอยยิ้มแห่งมิตรภาพมีอยู่ทั่วไปบนถนนคนเดินแห่งนี้
มีเรื่องฮา ๆ ในการไปแพร่ในครั้งนี้ คือ ก่อนหน้าที่ผมจะไปท่านผู้ว่าราชการจังหวัดได้พูดไว้ว่า จะจ้างบล็อกเกอร์มาเดินถ่ายรูปเมืองแล้วนำไปรีวิว...แล้วผมก็โผล่ไปพอดี 55555
ถ่ายพี่ด้วยสิ 5555555 น่ารักมากครับ ผมจด ๆ จ้อง ๆ ก็ไม่รู้จะถ่ายอะไรนะ สับปะรดแช่เย็นปากซอยบ้านผมก็มี สักพักผมก็รู้แล้วละว่าผมจะถ่ายอะไร...มิตรภาพ รอยยิ้ม แล้วก็อัธยาศัยไมตรีที่ต้อนรับคนแปลกหน้าอย่างผมยังไงครับ
พี่คนนี้ทำให้ผมนึกถึงพี่อีกคนหนึ่งที่ตลาดนัดจตุจักร ช่วงนั้นพี่สาวผมไปได้แผงฟรีจาก กทม. (ประมาณเมื่อ 30 ปีที่แล้วนะครับ เดี๋ยวนี้แผงประมาณนั้นเขาเช่ากันเดือนละหมื่นกว่า) แต่พี่สาวผมก็จะไม่ค่อยมีเวลาก็เลยจ้างให้ผมไปนั่งขายของให้ ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรมากมายเป็นแค่เข็ม ด้าย ที่ใช้เย็บผ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ขายทั้งวันเงินที่ได้ยังน้อยกว่าเงินที่พี่สาวให้ผมอีก (หาเรื่องให้เงินน้องชายใช้ หุหุ) ข้าง ๆ ร้านจะมีพี่ชายคนหนึ่งทำขลุ่ยจีนมาขาย ปกติพี่เขาทำงานรัฐวิสาหกิจ เงินเดือนไม่ธรรมดา แต่คงขี้เกียจอยู่บ้านก็เลยเอาขลุ่ยที่ทำเองมานั่งขาย ขายไป จิบเบียร์ไป มีความสุขมาก...มีเป่าขลุ่ยสาธิตให้ดู หลายคนสนใจ หยุดดู ถามราคา บางคนพี่เขาดูหน้าแล้วพูดว่าอย่าซื้อไปเลยอย่างคุณซื้อไปก็เป่าไม่ได้หรอก 555555
มีนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศบ้าง น้อยมาก...ผมได้มีโอกาสคุยกับเจ้าของโรงแรมเล็ก ๆ บนถนนเจริญเมือง ในสายตาคนเดินทางอย่างผมแล้ว เป็นโรงแรมที่มีทำเลที่ตั้งที่ดีมาก คือ อยู่ใจกลางแหล่งท่องเที่ยวของเมืองทีเดียว จะว่าไปแล้วโรงแรมนี้ก็เป็นโรงแรมเก่าแก่ที่ให้บริการพ่อค้าต่างเมือง คนมาทำธุระที่เมืองนี้มายาวนาน แต่ที่โรงแรมไม่ได้ปรับปรุงอะไรมากนักเพราะมีนักท่องเที่ยวมาไม่มาก แต่ก็มีนักท่องเที่ยวต่างประเทศประเภทแบกเป้มาเป็นระยะเหมือนกัน แต่ยังไม่ใช่กลุ่มหลักของโรงแรม พี่เขาบอกว่านักท่องเที่ยวที่มาก็จะได้ข้อมูลจากการบอกต่อของนักท่องเที่ยวที่เคยมา ...
อร่อย ๆ ทั้งคุณพี่และคุณน้องเขายืนยันความอร่อย มะพร้าวน้ำหอม หวาน เย็น ชื่นใจ แต่อาจจะน้อยกว่ารอยยิ้มนิดหนึ่ง 555
บนถนนคนเดินหลาย ๆ แห่งมักมีกิจกรรมที่เด็ก ๆ ทั้งทึ่งและตื่นเต้น อย่างเช่นการบิดลูกโป่ง...คนเมืองใหญ่อาจจะคุ้นเคยกับกิจกรรมนี้ในร้านค้าขนาดใหญ่ที่เราเรียกกันติดปากว่าห้างสรรพสินค้าบ้าง ศูนย์การค้าบ้าง แต่ในเมืองเล็ก ๆ แบบนี้ ผมยังเห็นแวบ ๆ เมื่อตอนกลางวันว่าพี่ ๆ กลุ่มนี้เปิดร้านเบเกอรี่อยู่เลย พอตกค่ำมาบิดลูกโป่งขายเด็ก ๆ ซะแล้ว
ซิ่นสวย ๆ+เสื้อพื้นเมือง ราคาสมเหตุสมผลก็มีแขวนขายให้เห็น ร้านนี้อาจจะเป็นมืออาชีพสักหน่อย แต่ก็ยังเป็นมืออาชีพระดับท้องถิ่น ผมเห็นแล้วรู้สึกอยากเป็นผู้หญิงบ้าง มีอะไรสวย ๆ ให้แต่งตัวเยอะดี แต่เคยโดนลูกสาวดุเอาว่าเพิ่งมารู้จักตัวตนที่แท้จริงตอนนี้หรือไง 5555
ถนนคนเดินกับตลาดนัดบางทีผมว่ามันเป็นเรื่องเดียวกันนะ แต่ก็จะเป็นอะไรไป
ซุ้มถ่ายรูปมีจัดเป็นจุด ๆ ผมว่าก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของยุคสมัยการแชะแล้วก็แชร์...ไม่มีป้ายแล้วเพื่อนเราจะรู้ได้ยังไงว่าเราได้มาถึงถนนเจริญเมืองแล้ว...จริงไหมครับ จักรยานที่จอดเกะกะตรงมุมด้านซ้าย คือ จักรยานที่ผมใช้ตลอดช่วงเวลาที่ผมอยู่ในเมืองแพร่ จอดได้โดยไม่ต้องล็อก ไม่แน่ใจว่าเพราะไม่มีขโมยหรือเพราะป้ายที่ติดหน้ารถว่าเป็นจักรยานบริการฟรีของเทศบาลกันแน่
หลากสีแบบนี้คงเป็นที่ชื่นชอบของคนชอบแชะ แม้แสงจะน้อยไปหน่อย หากเรายอมรับ noise คิดซะว่าเป็นศิลปะในการถ่ายรูปแบบหนึ่งก็แล้วกัน
อีกมุมหนึ่งของบรรยากาศถนนคนเดินเมืองแพร่ ช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้นเองครับ ประมาณ 6 โมงเย็น พอสามทุ่มก็เก็บของกันหมดแล้วครับ คนจากเมืองใหญ่อย่างผมเป็นงงเลยครับ
น้อง ๆ นักเรียนมาทำกิจกรรมระดมทุนอะไรสักอย่างบนถนนคนเดิน มีคุณครูมาดเข้มมาคุมอีกต่างหาก 5555
โซนนี้ของถนนคนเดินจะมีร้านค้ามืออาชีพมากขึ้น แอบได้ยินบอกว่าขายไม่ค่อยดีเลยสงสัยนัดหน้าจะไม่มา หุหุ
ประมาณกลาง ๆ ของถนนคนเดินมีเวที น้อง ๆ ไม่แน่ใจว่าจากโรงเรียนหรือจากโบสถ์มาขับร้องเพลงประสานเสียงเข้ากับบรรยากาศเดือนธันวาคม ที่อากาศเย็นและใกล้เทศกาลคริสต์มาสที่จะมาถึง
อีกมุมหนึ่งของเวทีที่น้อง ๆ มาขับกล่อมด้วยเพลงประสานเสียง
ผมเดินจนเกือบจะสุดถนนคนเดิน ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ ที่พักที่ผมพักอยู่ในช่วงไปเมืองแพร่ เห็นร้านคุณยายท่านนี้ตอนแรกก็มองผ่าน ๆ ไม่ได้สนใจอะไร แถมแอบนึกในใจว่าร้านคุณยายดูมอมแมมจัง หุหุ แล้วผมก็วน ๆ อยู่แถวนั้นสักพัก แต่ตาก็คอยมองมาที่ร้านคุณยาย แปลกใจมากที่มีคนมายืนรอซื้อของกินที่คุณยายขายไม่ขาดระยะ และสั่งทีละหลาย ๆ อันอีกด้วย
จากที่ยืนดูห่าง ๆ ผมก็เลยกระแซะเข้าไปใกล้ ๆ แล้วก็เลียบ ๆ เคียง ๆ สัมภาษณ์ผู้มายืนรอ ได้ข้อมูลว่าข้าวปัน คุณยายคำใส ปกติขายที่หน้าวัดช่อแฮอร่อยมากกกกกกกกกก เวลามีถนนคนเดินคุณยายก็จะมาตั้งขายตรงนี้ทุกครั้ง ขาประจำจะรู้แล้วก็ตามมาอุดหนุน ผมยืนดูคุณยายคำใสทำข้าวปันตามระบบ แม้ว่าจะมีออร์เดอร์มากเพียงไรก็ตาม
พอเว้นช่วงว่างแป๊บหนึ่งผมก็เลยแทรกเข้าไปสั่งบ้าง มี 2 รส จะเอารสอะไรดี ระหว่างรสพริกกับรสธรรมดา ถามคุณยายคำใสดีกว่า...คุณยายคำใสบอกว่าถ้าไม่เคยกินมาก่อนก็ลองรสธรรมดาก่อนดีกว่า ผมก็เลยสั่ง 2 ชุด เลยครับ กลิ่นหอมชวนน้ำลายไหลเลยครับ คุณยายคำใสย้ำว่าให้รีบกิน ถ้าเย็นแล้วจะอร่อยน้อยลง ผมก็ทำตามที่คุณยายสั่งไว้ คือ พอเข้าห้องพักก็กินทันที อร่อยมากกกกกกก จะบอกว่าเหมือนอะไรดีล่ะ นึกไม่ออกว่าเหมือนอะไร พอไปเที่ยวนครพนมดูเหมือนจะคล้าย ๆ ขนมเบื้องญวน แต่ก็ไม่เหมือนกันมาก ตัวแป้งคล้าย ๆ แต่ไส้ไม่ใช่ เอาเป็นว่าใครไปเมืองแพร่ต้องแวะไปชิมให้ได้ ที่ประจำ คือ หน้าวัดช่อแฮ ลืมถามไปว่าขายทุกวันหรือเปล่า แล้วก็ขายตั้งแต่กี่โมงถึงกี่โมง ใครรู้ช่วยส่งเสียงมาหน่อยครับ หุหุ
สุดท้ายก่อนที่จะเลี้ยวเข้าที่พัก คือ พี่ชายคนนี้เลยครับ พี่เขาขายแบบสนุกมาก ยิ้มหล่ออีกต่างหาก ร้านพี่เขาอยู่ปากซอยที่พักของผม ผมหมดสภาพเกินกว่าจะดูอะไรแล้ว ตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้นจนตะวันลับไปนานแล้ว ผมตะลอน ๆๆ หมดแรงจริงจังมากครับ
ขอจบเรื่องถนนคนเดินที่เมืองแพร่แค่นี้ก่อนนะครับ แต่ยังมีเรื่องเมืองแพร่อีกเพียบ...รอติดตามต่อนะครับ
อีกหลายเรื่องของเมืองแพร่ที่ผมไปเห็นมา
ตลาดผัก วัดชัยมงคล วัดพระบาทมิ่งเมือง พิพิธภัณฑ์ไม้สัก Khamlue Road of Arts คลิปละครใบ้กลุ่มหน้าขาวใน Khamlue Road of Arts 
